Symptomen
Depressie kan zich op veel verschillende manieren uiten en verschillen in de ernst van de ziekte. Depressie kan zich ook op een andere manier manifesteren bij mannen of ouderen of adolescenten en kinderen. De overheersende symptomen zijn een depressieve stemming en een algemeen gebrek aan kracht of fysieke en mentale uitputting zonder enige eerdere inspanning.
Het leven lijkt zinloos voor de getroffenen en ze zijn niet langer in staat om vreugde te voelen of interesse te tonen in dingen die ze in het verleden leuk zouden hebben gevonden. Interpersoonlijke relaties worden verlaten of aangetast doordat de getroffen persoon de gevoelens van de ander vaak niet meer kan begrijpen of respecteren, terwijl hij tegelijkertijd zijn of haar eigen gevoelloosheid ervaart. Gevoelens van schuld en schaamte spelen ook een rol, aangezien men zichzelf als waardeloos en als een last voor anderen beschouwt. Ook worden lang geleden kleine vergrijpen een bron van eindeloze verwijten en zelfverwijten.
Het verlangen naar nabijheid en veiligheid is in sommige gevallen nog steeds aanwezig, met een gelijktijdig onvermogen om het te eisen en de vaak overdreven angst voor verlating en afwijzing. Ook kunnen er verstoringen van het normale denken optreden, dit is vaak vertraagd en eentonig. De ene is gefixeerd op kleine incidenten of gebeurtenissen uit het verleden en accepteert geen nieuwe gedachten en suggesties.
Bovendien wordt de aandacht merkbaar verminderd. Slaapstoornissen, eetluststoornissen, een onbepaald lichamelijk ongemak (vooral maag en hoofdpijn) en het verlies van seksueel verlangen komen ook vaak voor. Het is de moeite waard om het verband tussen Depressie en pijn, aangezien dit een van de meest voorkomende redenen is waarom depressieve patiënten hun arts raadplegen.
In dit geval de pijn maskeert de depressie. Er is een verband tussen de boodschappersubstanties serotonine en dopamine, depressie en de overdracht van pijn in de spinal cord. Beide boodschappersubstanties worden vrijgegeven door de hersenen om de pijnoverdracht in de spinal cord.
Dit speelde een belangrijke rol in de vroege menselijke ontwikkeling, omdat men ondanks pijn vaak moest vechten om te overleven, dus de pijn moest een waarschuwingssignaal zijn zonder tegelijkertijd verlammend te zijn. Daarnaast spelen ze ook een rol bij stemming en drive - bij depressie zijn ze vaak verminderd. Om deze reden moet depressie altijd worden overwogen in het geval van onbepaalde pijn en, omgekeerd, mag de behandeling van pijn niet worden vergeten bij de behandeling van depressie.
Een geslachtsafhankelijk verschil in de ernst van depressie kan ook worden waargenomen. Zo werd het percentage mannen dat aan een depressie leed lang onderschat en werd depressie behandeld als een ‘vrouwenziekte’. Een reden hiervoor is dat vrouwen veel vaker naar de dokter gaan dan mannen (vooral met psychische problemen), die vaak niet zwak willen zijn.
Aan de andere kant zijn de symptomen bij mannen ook anders uitgesproken en daardoor moeilijker te herkennen, omdat ze niet passen in het gebruikelijke patroon van depressie. Mannelijke patiënten zijn vaak prikkelbaar, voelen zich ongemakkelijk en ongemakkelijk in hun vel - maar dit is gewoon een andere vorm van twijfel aan zichzelf, negatieve gedachten en schuldgevoelens en schaamte waar de meeste depressieve patiënten mee te maken hebben. Hun vermogen om stress te weerstaan is verminderd, ze kunnen in paniek raken bij de geringste provocatie en zijn vaak niet in staat deze aanvallen te stoppen, zelfs als ze ze ongepast vinden.
Het lichaam reageert op dergelijke aanvallen - de hoofd wordt rood, het zweet breekt uit, de hart- rassen, ademhaling wordt moeilijk en beven en duizeligheid kunnen optreden. In het algemeen komt het vaker voor dat depressie zich manifesteert als lichamelijke klachten bij mannen, waarbij geen onderliggende oorzaak kan worden vastgesteld. Met name pijn die zonder reden optreedt en waarvoor geen exacte plaats van herkomst kan worden vastgesteld, moet aanvullend worden opgehelderd met betrekking tot de diagnose depressie.
Bij kinderen zou men meer aandacht moeten besteden aan gedrag dat afwijkt van dat van hun leeftijdsgenoten, zoals een extreem angstige en negatieve kijk op de toekomst of de bewuste dissociatie en algemene onwil om met leeftijdsgenoten te spelen. Symptomen die vergelijkbaar zijn met die van volwassenen kunnen optreden, met name slaapstoornissen, een algemeen slecht humeur, het onvermogen om gedachten of taken uit te voeren en lusteloosheid. Een prikkelbare bui kan zich ook manifesteren door driftbuien en rebellie tegen ouders. Maar ook een verhoogde lichamelijke onrust, waaronder het niet stil kunnen zitten, of lichamelijke klachten zoals onbepaalde pijn en algehele malaise kunnen optreden.
