Symptomen
De lucht die in de longen zit, kan niet volledig worden uitgeademd vanwege de afwezigheid van de alveolaire wanden. Het is niet verrijkt met voldoende zuurstof en neemt niet deel aan de regelmatige luchtuitwisseling van de longen. Het gedeelte van de long aangetast door emfyseem is daarom niet functioneel.
Het directe gevolg is een tekort aan zuurstof aan het lichaam. De symptomen die hiermee gepaard gaan zijn kortademigheid, blauwachtige lippen (cyanose), vingers en tenen en snelle uitputting, die toeneemt met de omvang van het emfyseem. Vanwege de verontreinigende stoffen die zich ophopen in de longen van rokers, produceren de slijmvliezen een geelachtig bruin slijm om de luchtwegen.
Dit moet worden opgehoest, wat bekend staat als de typische "roker" hoesten Langdurige rokers lijden hieraan hoesten voor vele jaren. Hoest suppressiva kunnen hier ook maar beperkt helpen.
Als het emfyseem al erg uitgesproken is, kunnen exacerbaties en een grijpende thorax optreden. In het geval van een "exacerbatie" de voorwaarde en de kortademigheid verergert zo drastisch dat de patiënten in het ziekenhuis moeten worden opgenomen en soms moeten worden beademd. Als het long is zo sterk opgeblazen dat het extern kan worden gezien, het wordt een gevaste thorax genoemd. De borst tezamen met de ribben vervormt onder druk tot een soort ton.
Diagnose
A long emfyseem ontwikkelt zich gedurende vele jaren als gevolg van chronische ontstekingen longziekten De gedetailleerde anamnese kan veel aanwijzingen opleveren. Als de patiënt zich presenteert met een longziekte, als chronische roker, met kortademigheid, hevig hoesten, geelbruin sputum, of als er al een grijpende thorax te herkennen is, kan dit al het vermoeden van longemfyseem onderbouwen.
Longfunctietesten kunnen dan worden uitgevoerd door longspecialisten of in het ziekenhuis. Door middel van een zogenaamde “spirometer” worden longvolumes verschillend ademhaling fasen en de ademhalingsactiviteit kunnen worden gecontroleerd. Op basis van deze waarden kan de arts precies zien of er sprake is van een functionele beperking van de long en zo ja, of er sprake is van een beperking of obstructie.
Als dat laatste het geval is, betekent dit een vernauwing van de luchtwegen, wat het uitademen bemoeilijkt en typisch is voor COPD. Als dit de zaak is, longemfyseem wordt ook vermoed. De vermoedelijke diagnose van emfyseem kan definitief worden vastgesteld door middel van Röntgenstraal of CT-onderzoeken. Ook de ernst van de ziekte kan worden beoordeeld, wat uiteindelijk de basis is voor de therapie.
Bloed tests, waarbij de enzymdeficiënties die kenmerkend zijn voor emfyseem worden gedetecteerd, kunnen ook de diagnose bevestigen. Computertomografie is de meer gedetailleerde variant op conventionele röntgenstralen. De radioloog kan de ontwikkeling van emfyseem in een vroeg stadium detecteren door verschillende veranderingen in de borst.
Het CT-beeld maakt het ook veel eerder mogelijk om emfyseem te diagnosticeren dan de longfunctietests of klinische symptomen. Vanaf het begin van de ziekte kan computertomografie worden gebruikt om de geleidelijke ontwikkeling nauwlettend te volgen. Het CT-onderzoek van de thorax wordt vervolgens gebruikt om te beslissen over de toekomstige therapie.
De therapie van emfyseem bestaat uit verschillende componenten. Deze omvatten veranderingen in levensstijl, sport, fysiotherapie en medicamenteuze therapie. De afbraak van longweefsel kan niet worden teruggedraaid, maar de progressie van de ziekte kan worden gestopt en patiënten leren leven met de longziekte en hun kwaliteit van leven verbeteren.
Bij ernstig gevorderd emfyseem, permanente oxygenatie en ventilatie kan therapeutisch worden gegeven. Bij acuut levensbedreigend emfyseem worden ook chirurgische ingrepen steeds belangrijker. Longtransplantatie is een manier om de ziekte volledig te genezen.
Na de diagnose van emfyseem is het stoppen de belangrijkste stap om de ziekte te stoppen roken onmiddellijk of om mogelijke andere oorzaken te elimineren. Als de patiënt blijft roken, is het moeilijk om de progressie van de ziekte te stoppen en verslechtert de prognose. Bovendien wordt medicamenteuze behandeling aanbevolen.
Het doel is om de luchtwegen te verwijden en te voorkomen longontsteking Met cortisone-met medicatie. De medicijnen worden toegediend als een cortisone verstuiven zodat ze zo specifiek mogelijk op de longen kunnen werken. Door middel van fysiotherapie en uithoudingsvermogen sport, indien mogelijk, kan de longfunctie grotendeels worden hersteld en krijgt de patiënt een betere kwaliteit van leven.
Het resultaat is dat ademnood zelfs onder stress wordt verminderd. Ook in de natuurgeneeskunde zijn er nu een aantal benaderingen die verlichting kunnen brengen van de symptomen. Hier zijn er verschillende aanvalspunten van de therapie.
Voor de verlichting van ademnood, Kneipp's borst kompressen, hydrotherapie, verblijven in pekelbaden en stoombaden, evenals acupressuur en acupunctuur zijn bij sommige patiënten effectief gebleken. Om de slijmerige hoest te verlichten, zijn er verschillende kruidenremedies op basis van kruiden-antibacteriële effecten beschikbaar. Deze omvatten oliedispersiebaden gemaakt van gember, eucalyptus or salie.
Ook hoestsappen van tijm en klimop worden veelvuldig gebruikt. Een nieuwe benadering is het implanteren van zogenaamde “spoelen”. Spoelen zijn draadspiralen die in het longweefsel worden ingebracht en de progressie van de ziekte kunnen stoppen om de symptomen van ademnood te verlichten. Dit werkt doordat de spiralen het zieke longweefsel samentrekken, waardoor de overmatige inflatie wordt gestopt en ruimte in de borst ontstaat voor de resterende gezonde longsecties. De eerste klinische onderzoeken sinds 2010 hebben hun doeltreffendheid bewezen door middel van longfunctietesten die na implantatie worden uitgevoerd.
