Symptomen | Kolpitis - de ontsteking van de vagina

Symptomen

Het belangrijkste symptoom van colpitis is vaginale afscheiding. Omdat echter zelfs gezonde vrouwen vaginale afscheiding kunnen hebben, moet de pathologische afscheiding binnen de normale cyclus worden gescheiden van de normale afscheiding. De uitstroom die optreedt in het geval van colitis wordt meestal van kleur veranderd.

Het kan gelig, groenachtig, wit of zelfs transparant zijn. De consistentie is vaak kruimelig, vooral bij schimmelinfecties. Schimmelinfecties veroorzaken meestal geen geur, terwijl een bacteriële vaginale ontsteking een visachtig, onaangenaam gevoel kan veroorzaken geur.

Bij een infectie met Trichomonas vaginalis is de afscheiding vaak schuimig, gelig en veroorzaakt een sterke afscheiding brandend gevoel in de vagina. Infectie met herpes virussen in het genitale gebied, daarentegen, valt meestal op door kleine, pijnlijke blaasjes, die zich vaak rond de entree naar de vagina. Naast de veranderingen in de afscheiding kunnen er ook andere symptomen aanwezig zijn colitis.

Veel vrouwen klagen erover pijn tijdens geslachtsgemeenschap (dyspareunie) of a brandend gevoel in de vagina. Ook heel gebruikelijk is een pijnlijke jeuk. Dit komt vooral voor bij schimmelinfecties. Echter, infectie met humaan papilloma virussen (HPV) veroorzaakt meestal geen symptomen zolang nee genitale wratten optreden. Deze kunnen echter ongemak veroorzaken in het genitale gebied.

Diagnose

De diagnose colpitis wordt gesteld tijdens a gynaecologisch onderzoek. In het geval van zichtbaar huidveranderingenBijvoorbeeld genitale wratten or herpes blaren, de diagnose wordt vaak alleen gesteld door het klinische beeld. Anders wordt een vaginaal uitstrijkje gemaakt, dat onder een microscoop kan worden onderzocht.

Hierdoor zijn de ziekteverwekkers zichtbaar. Afhankelijk van de ziekteverwekker kunnen verschillende uitstrijkjes en laboratoriumtesten worden aangevraagd. In het laboratorium kan ook de gevoeligheid van de pathogenen voor verschillende antibiotica worden bepaald, zodat de arts kan achterhalen welke antibiotica kan effectief worden gebruikt tegen de ziekteverwekkers.

Een Chlamydia-infectie kan ook worden vastgesteld door de urine te onderzoeken. Schimmelinfecties zijn vaak al zichtbaar met het blote oog op de vagina slijmvlies. Afhankelijk van de bevindingen kan de behandelende arts vervolgens de juiste therapie starten.