Botbreuk voet
Botbreuken van de voet kunnen verschillende gevolgen hebben botten, bijvoorbeeld de tarsaal botten (Ossa tarsi), de middenvoetsbeentje botten (Ossa metatarsalia) of de teenbeenderen (vingerkootjes) kunnen breken. De symptomen die optreden, zijn afhankelijk van het aangetaste bot, het type breuk en de omstandigheden van het ongeval. Dienovereenkomstig wordt de behandeling in verschillende mate uitgevoerd.
Zo kunnen fracturen van de vingerkootjes onopgemerkt blijven of lichte tot ernstige gevolgen hebben pijn, zwelling en verkeerde plaatsing. In de meeste gevallen genezen dergelijke fracturen echter vanzelf zonder complicaties. Fracturen van de metatarsus (Ossa metatarsalia) komen vaak voor bij atleten of worden veroorzaakt door vallende voorwerpen.
Ze gaan meestal gepaard met ernstige pijn en functionele beperkingen wanneer lopend. Afhankelijk van de complexiteit van het breuk, wordt conservatief behandeld door immobilisatie met een gips cast of door een chirurgische ingreep. Als een van de tarsaal botten (Ossa tarsi) is gebroken, pijn, zwelling en beperkingen bij het dragen van het gewicht zijn meestal geassocieerd. Dit type bot breuk komt vaak voor bij verkeersongevallen of als gevolg van ziekten zoals osteoporose.
Ook hier kan de behandeling chirurgisch of conservatief zijn, afhankelijk van het type en de ernst van de fractuur. Een breuk van de pols is de meest voorkomende fractuur bij mensen, goed voor 20% van alle fracturen. De reden hiervoor is dat we bij een val reflexief onszelf ondersteunen met onze handen om onze te beschermen hoofd en kofferbak.
A pols breuk is een breuk van de straal boven de pols. De breuk is symptomatisch voor onmiddellijke pijn die verergert door druk en beweging, evenals zwelling en verkeerde plaatsing. De behandelende arts kan de diagnose meestal stellen door de diagnose van de patiënt te nemen medische geschiedenis (interview) en het klinisch onderzoek.
Om de diagnose te bevestigen of in het geval van onzekere klinische symptomen, een Röntgenstraal wordt genomen in twee vlakken. Therapeutisch is er een keuze tussen conservatieve en chirurgische behandeling. Bij een ongecompliceerde fractuur wordt meestal gekozen voor de conservatieve behandeling, die bestaat uit het dragen van een gips cast voor 6 weken.
Door de immobilisatie van de breuk groeien de delen van de breuk regelmatig weer aan elkaar, maar wel een vervolg Röntgenstraal onderzoek is met regelmatige tussenpozen noodzakelijk. Als de breuk is verplaatst (ontwricht), moet een reductie (terugkeer naar de normale positie) worden uitgevoerd vóór het spalken. Afhankelijk van de complexiteit van de breuk kan dit gesloten of open (als onderdeel van een operatie) gebeuren. Als het pols breuk adequaat wordt behandeld, er zijn geen late gevolgen te verwachten.
