Therapie
De therapie van colpitis hangt af van de respectieve ziekteverwekker. In geval van een bacteriële infectie, antibiotica worden meestal toegediend. Schimmelinfecties worden behandeld met antimycotica.
Vaak worden vaginale zetpillen gebruikt, die gedurende enkele dagen dagelijks in de vagina ingebracht moeten worden. In dit geval wordt de therapie meestal gecombineerd met een uitwendig aangebrachte crème zodat ook schimmels die uitwendig in het intieme gebied zitten, worden gedood. Het is belangrijk dat ook rekening wordt gehouden met de behandeling van de seksuele partner.
Dit geldt vooral als er op het moment van infectie onbeschermde geslachtsgemeenschap werd geoefend. Anders bestaat het risico op wederzijdse herinfectie. Bovendien, na behandeling van de colitismoet de oorzaak worden gezocht en moeten risicofactoren voor verdere colitis worden geëlimineerd.
Het creëren van een gezonde vaginale omgeving is hiervoor cruciaal. Bijvoorbeeld het gebruik van melkzuur bacteriën (Döderlein-bacterie) kan aan te raden zijn. Deze kunnen in de vorm van capsules in de vagina worden gebracht en daar de gezonde vaginale flora weer opbouwen.
Medicamenteuze therapie is afhankelijk van de veroorzakende pathogenen. Het antibioticum metronidazol wordt vaak gebruikt bij bacteriële infecties. Het is bijzonder effectief tegen bacteriën die het beste groeien zonder zuurstof (anaërobe bacteriën) en vaak in de vagina worden aangetroffen.
Als de infectie wordt veroorzaakt door een ander bacteriën, zoals gonokokken, moet het antibioticum dienovereenkomstig worden aangepast en op ceftriaxon worden overgeschakeld. Het antimycoticum Clotrimazol is effectief tegen schimmelinfecties. Afhankelijk van de ernst van de infectie kunnen de geneesmiddelen lokaal als zetpillen of systemisch als tabletten worden gebruikt. Bovendien worden soms antiseptische middelen zoals Betaisadona voorgeschreven voor lokale toepassing.
Als het een seksueel overdraagbare aandoening is, moet de partner altijd ook worden behandeld om het zogenaamde pingpongeffect te vermijden. De oorzaak van ontsteking en infectie van de vaginale slijmvlies is een veranderde vaginale omgeving. Normaal gesproken heersen hier zure omstandigheden met een pH-waarde van 4-5.
Als de pH-waarde verandert, kunnen bacteriën gemakkelijker koloniseren. Er zijn een aantal huismiddeltjes die mogelijk kunnen helpen om de pH-waarde weer te verlagen. Deze omvatten yoghurt en melk, die een zure omgeving creëren door de melkzuurbacteriën die ze bevatten.
Er zijn ook huismiddeltjes, zoals zwarte thee en knoflook, waarvan wordt gezegd dat ze een antibacterieel effect hebben. Daarnaast zitbaden met appelazijn - ook de pH-waarde verlagen - of tea tree olie (antibacterieel) kan worden gebruikt. Bovendien kunnen zaden van fenegriek worden doordrenkt met heet water of worden gedronken gemengd met yoghurt.
Niettemin moet worden benadrukt dat voor al deze huismiddeltjes geen medische werkzaamheid is bewezen. De introductie van stoffen zoals melk of knoflook kan bovendien het slijmvlies irriteren en ook de ontsteking verergeren. De getroffenen dienen in ieder geval een arts te raadplegen en mogelijke behandelingsopties te bespreken.
Alle artikelen in deze serie:
