Symptomen
De symptomen van dij belasting hangt voornamelijk af van de ernst van de verwonding. Een lichte spanning van de dij wordt typisch gekenmerkt door een overstrekking van het spierstelsel, wat leidt tot kleine scheurtjes in de spiervezels. Om deze reden kan bij getroffen patiënten een aanzienlijke vermindering van de spierkracht en het bewegingsbereik worden waargenomen.
Bovendien ervaren de getroffen patiënten ernstig pijn zowel bij elke actieve beweging als bij passief stretching van de spieren. In de regel verschijnen deze pijnen voor het eerst onmiddellijk na de traumatische gebeurtenis. Getroffen patiënten beschrijven de pijn in de dij als krampen, trekken of steken als er spanning aanwezig is.
Een enorme belasting van het bovenbeen leidt tot grote scheuren in de bijbehorende spieren (gescheurde spiervezels Meestal een zichtbaar en voelbaar deuk in de spier ontwikkelt zich bij de getroffen patiënt onmiddellijk na de traumatische gebeurtenis. Dit deuk kan in de loop van de ziekte worden gedekt door ernstige zwelling.
Diagnose
In de meeste gevallen is de diagnose a Spierpijn wordt gemaakt in verschillende stappen. Meestal is de diagnose van Spierpijn begint met een gedetailleerd arts-patiënt-consult (anamnese) waarin verschillende vragen moeten worden opgehelderd. Tijdens dit gesprek zijn de symptomen die de patiënt ervaart het belangrijkst.
Daarnaast speelt het triggermechanisme (werd er gesport?) Een doorslaggevende rol bij de diagnose van Spierpijn Aansluitend op het arts-patiënte-gesprek een oriëntatie fysiek onderzoek wordt meestal uitgevoerd.
In dit verband moet dringend worden verduidelijkt of de betreffende patiënt alleen een spier heeft getrokken of zelfs een gescheurde spiervezel De arts controleert zowel het uiterlijk als de functionaliteit van het getroffen gebied. Daarnaast let de behandelende arts op mogelijke huidveranderingen (roodheid, verwondingen) en zwellingen.
Als tijdens de fysiek onderzoek een weefselkloof (deuk) of bult kan worden gevonden in het pijnlijke gebied, kan worden aangenomen dat de patiënt een gescheurde spiervezels Het vermoeden van de aanwezigheid van een gescheurde spiervezel wordt bevestigd als de spier niet functioneel is sinds de activerende gebeurtenis. Hoewel veel factoren kunnen worden opgehelderd tijdens het arts-patiënt-consult en fysiek onderzoek laat een onderscheid worden gemaakt tussen spierverrekte en gescheurde spiervezelkan de uiteindelijke diagnose vaak alleen worden gesteld met behulp van beeldvormende technieken.
In deze context is het ultrageluid onderzoek van de pijnlijke spier speelt een doorslaggevende rol. Tijdens de ultrageluid onderzoek kunnen zowel vochtophoping in de spier als zelfs de kleinste tranen worden gedetecteerd. Als er geen duidelijk onderscheid kan worden gemaakt tussen verrekte spier en gescheurde spiervezels zelfs na een ultrageluid onderzoek kunnen verdere beeldvormingsprocedures (bijv. beeldvorming met magnetische resonantie) worden gestart.
