Introductie
De testikels is een symptoom dat bij veel ziekten kan voorkomen. Het is niet altijd duidelijk wat de oorzaak van het trekken is, dus een grondig onderzoek van de testikels en de omliggende organen zijn essentieel om een juiste diagnose te stellen. Evenzo trekken in de testikels gaat vaak gepaard met andere symptomen, die samen op een bepaalde ziekte kunnen duiden.
Het intrekken van de testikels kan veel verschillende oorzaken hebben, die verschillende prognoses hebben. Aangezien dit ziekten kan omvatten die een snelle therapie vereisen, is een medische presentatie aan te raden. Hieronder geven we een overzicht van de meest voor de hand liggende oorzaken met een toelichting op de bijbehorende therapie.
Diagnostiek
Bij het eerste contact met de patiënt worden de exacte situatie en symptomen besproken in de medische geschiedenis Naast deze discussie, een fysiek onderzoek door de dokter is ook erg belangrijk. Er zijn veel onderzoeksmethoden voor de testikels en de omliggende organen, zoals de prostaat.
De testikels kunnen gemakkelijk door de arts worden gepalpeerd om klontjes of andere verhardingen te detecteren. Dit palpatieonderzoek dient ook regelmatig door een ieder bij zichzelf te worden uitgevoerd om veranderingen in een vroeg stadium op te sporen. Bij een gerechtvaardigd vermoeden van een ziekte, een ultrageluid van de testikels en bijbal kan uitgevoerd worden.
An ultrageluid onderzoek kan ook worden uitgevoerd voor diagnostische doeleinden. Bovendien een bloed telling wordt meestal genomen om de voortgang van de ziekte te volgen. Er zijn bepaalde tumormarkers die worden gedetecteerd in de bloed.
Verhoogde tumormarkers alleen bewijzen echter niet de aanwezigheid van kwaadaardig kanker, maar kan ook verhoogd zijn in het geval van een ontsteking. Het is vooral typerend voor een ontsteking dat het aantal witte bloed cellen (leukocyten), die verantwoordelijk zijn voor het eigen afweersysteem van het lichaam, wordt verhoogd. Als een tumorziekte wordt vermoed, wordt het afwijkende weefsel onderzocht door middel van biopsie.
De arts snijdt een klein stukje weefsel uit de zaadbal, dat vervolgens in het laboratorium wordt onderzocht door de weefselarts (patholoog). Wanneer de zaadbal wordt verwijderd, wordt de prostaat hoeft normaal gesproken niet te worden onderzocht bij jonge mannen. Dit gebeurt alleen als er een redelijk vermoeden bestaat dat er ook een ziekte aan dit orgaan is.