Strabismus, of strabismus in technische termen, is een verkeerde uitlijning van de ogen die in verschillende richtingen kijken. De ogen kunnen zowel naar binnen als naar buiten kijken.
Wat is strabismus?
Strabismus is niet alleen een "cosmetische vlek" voor veel patiënten, maar er kan ook een visuele beperking betrokken. Bij strabismus, omdat een van de twee ogen niet langer parallel is aan de andere, kijken beide in een andere richting. De afwijking kan in elke richting voorkomen, maar horizontale afwijkingen komen het meest voor, resulterend in naar binnen of naar buiten scheelzien. Omdat strabismus zonder behandeling kan leiden tot ernstig visuele beperking van een gezond oog, is het vooral belangrijk dat kinderen tijdig worden behandeld. Strabismus kan worden onderverdeeld in drie vormen: latent scheelzien, gelijktijdig scheelzien en paralytisch scheelzien.
Oorzaken
Strabismus kan verschillende oorzaken hebben; dit hangt ook af van de vorm van strabismus. De oorzaak van gelijktijdig scheelzien en latent scheelzien is te wijten aan een verstoord evenwicht van de oogspieren. Er zijn geen exacte redenen voor gelijktijdig scheelzien, maar genetische factoren spelen ook een rol. Vaak vindt men in de familieleden van de getroffen persoon een andere persoon die loenst of dat vroeger deed scheel. Verziendheid of bijziendheid kan tegelijkertijd aanwezig zijn. Bij latent strabismus kan het oog de visuele indrukken niet goed samenvoegen, wat vooral optreedt als de ogen gedurende lange tijd moe of gespannen zijn. Bij paralytisch strabismus is er verlamming van de externe oogspieren, wat te wijten kan zijn aan geboorteblessures, tumoren, ontsteking, of problemen met de bloedsomloop, bijvoorbeeld.
Symptomen, klachten en tekenen
Baby's kunnen vanwege hun ontwikkelingsfase de visuele indruk onderdrukken door een tijdje met hun ogen samen te knijpen. Onderdrukking wordt beschouwd als een beschermend mechanisme en voorkomt dubbelzien. Langdurige onderdrukking van het afwijkende oog veroorzaakt echter de ontwikkeling van amblyopie (amblyopie). Dit treft kinderen met een eenzijdige blikverplaatsing. Het meest dominante en vaak gebruikte oog wordt bij voorkeur gebruikt door de hersenen. Als gevolg daarvan atrofieert de visuele prestatie van het inferieure oog over een langere periode. De afname is soms zo ingrijpend dat zelfs grote objecten maar moeilijk te herkennen zijn. Een soortgelijk verloop kan op jonge leeftijd worden waargenomen met het zogenaamde paralytische defect. Over het algemeen leidt strabismus niet alleen tot een esthetische beperking, maar ook altijd tot een visuele beperking. De eerste tekenen van strabismus worden uitgedrukt in trillende ogen en een kromme ogen hoofd positie. Gevoeligheid voor licht, frequent hoofdpijn en verlies van concentratie komen ook vaak voor. Brandend ogen en constant knipperen begeleiden een daaropvolgende manifestatie van leesproblemen. Latent strabismus komt alleen voor onder bepaalde beïnvloedende factoren zoals spanning, overbelasting of alcohol consumptie. Deze verborgen variant zorgt voor snelle 피로 en wazige visuele indrukken met de neiging om contouren of afbeeldingen te verdubbelen. Deze beschrijving geldt met name voor strabismus die later op volwassen leeftijd wordt verworven. Verlamming bij volwassenen resulteert in plotseling scheelzien en abrupt slechtziendheid (dubbel zien) gecombineerd met misselijkheid en duizeligheid. Getroffen personen nemen vaak een compenserende maatregel hoofd houding om de druk op het aangedane oog te verlichten.
Diagnose en verloop
Door de zichtbare uitlijning van het oog kan strabismus al snel worden gediagnosticeerd. Om strabismus nauwkeurig te bepalen, zijn er verschillende oogtesten worden uitgevoerd, zoals de blootleggings- of dekkingstest. Bij deze test wordt één oog afgedekt en kan de arts zien of het andere oog zich kan aanpassen; in dit geval is het een gelijktijdig scheelzien. De blootleggingstest bepaalt of het oog tijdens de fusie te langzaam beweegt en of er dus sprake is van een latent strabismus. Echter, andere visuele stoornissen kunnen ook worden gedetecteerd met de beschreven tests. Het verdere verloop van strabismus hangt onder meer af van de vroege periode therapie. Bijvoorbeeld gelijktijdig scheelzien in jeugd wel leiden tot blijvend gebrekkig zicht zonder behandeling, dat dan niet meer gecorrigeerd kan worden vanaf de basisschoolleeftijd. Daarom dient scheelzien in het beste geval op voorschoolse leeftijd gedetecteerd te worden zodat de prognose voor scherp en ruimtelijk zicht zo goed mogelijk is.
Complicaties
Onbehandeld strabismus bij kinderen kan ernstige gevolgen hebben. Vaak ontwikkelt het ongebruikte oog een uitgesproken visuele beperking die permanent blijft zonder tijdige tegenmaatregelen. Dit gaat meestal gepaard met hoofdpijn, die zich kunnen ontwikkelen tot chronische migraine. Als strabismus later in het leven optreedt, kunnen er aanzienlijke visuele problemen optreden. Beperkt zicht verhoogt het risico op ongevallen en beperkt de getroffen persoon in het algemeen aanzienlijk in het dagelijks leven en op het werk. Strabismus heeft ook psychologische gevolgen. De getroffen persoon lijdt vaak aan uitsluiting en ontwikkelt daardoor vaak een minderwaardigheidscomplex of Depressie. Chirurgische behandeling van strabismus kan leiden tot verlies van of blindheid. Bovendien zijn verwondingen aan de oogbal en kneuzingen en littekens mogelijk. Zeer zelden verslechtert het gezichtsvermogen na een operatie. In sommige omstandigheden wordt scheelzien te veel of te weinig gecorrigeerd en blijft dubbelzien bestaan of neemt zelfs toe. Zelfs met hulpmiddelen zoals strabismus brilis er een risico op over- of ondercorrectie. Kort na de procedure kunnen complicaties zoals pijn, bloeding of ontsteking van het oog mogelijk.
Wanneer moet je naar een dokter?
Strabismus van één oog is geen ziekte op zich, maar een symptoom van een onderliggende ziekte. In de meeste gevallen treedt scheelzien van één oog op bij de geboorte. Het ene oog heeft meer zicht dan het andere, dus strabismus kan optreden. Een geschikte specialist moet onmiddellijk en onmiddellijk worden geraadpleegd om complicaties later in het leven te voorkomen. Onder bepaalde omstandigheden neemt de gezichtsscherpte af, waardoor het strabismus in korte tijd kan toenemen. Met de juiste behandeling kan strabismus echter effectief en snel worden behandeld. Het verloop van de ziekte is compleet anders als de patiënt de dokter niet bezoekt. In dit geval wordt het scheelzien ernstiger en kan het gezichtsvermogen zelfs worden aangetast. Als een specialist nog steeds niet wordt geraadpleegd, kan het ergste scenario verlies van het gezichtsvermogen zijn. Als u deze en andere complicaties in een vroeg stadium wilt voorkomen, moet u vroegtijdig een arts raadplegen.
Behandeling en therapie
De vorm is ook cruciaal in therapie voor strabismus. De behandeling van concomitant strabismus fixeert zich op stereovisie, wat betekent dat de versmelting van visuele indrukken en ruimtelijk zicht weer succesvoller wordt. Bovendien worden de verkeerde uitlijningen van het oog gecorrigeerd naar de normale positie. Strabismus bij kinderen wordt in het begin altijd conservatief behandeld. Bijvoorbeeld met behulp van bril en een zekere oogtraining, waarbij de versmelting of versmelting van individuele visuele indrukken weer moet worden verbeterd. Wat ook wordt gebruikt om de verkeerde uitlijning van het oog te verbeteren, is afsluiting therapie, waarbij een oog afwisselend is bedekt met een pleister. Dit tapen moet echter volgens een specifiek schema gebeuren. Het zwakkere oog wordt dus ook gedwongen om te zien, en kinderen kunnen zo weer goed zien. Bij volwassenen wordt fusietraining bereikt door een matte film op een brillenglas te plakken. Zo kan dubbelzien worden voorkomen. Degenen die aan ernstig scheelzien lijden, kunnen ook een oogspieroperatie overwegen. Vaak wordt deze operatie uitgevoerd wanneer binoculair zicht niet langer kan worden bereikt met conservatieve therapie. Paralytisch strabismus wordt op dezelfde manier behandeld, als het na enkele weken niet eens vanzelf achteruitgaat.
het voorkomen
Strabismus kan niet worden voorkomen. Het kan bij bestaand scheelzien alleen profylactisch worden verminderd door vroeg met de therapie te beginnen. Dit verwijst vooral naar kinderen, aangezien strabismus voorkomt en voornamelijk wordt gedetecteerd in jeugd. In geval van strabismus is een consistente follow-up aan te raden om een mogelijke herhaling van de symptomen na een succesvolle behandeling te voorkomen. Dit is vooral belangrijk bij kinderen, aangezien de voorwaarde van de ogen verandert nog steeds op hun leeftijd. Als strabismus toch terugkeert nadat de therapie is voltooid, zullen verdere behandelingsopties worden besproken tijdens de nazorg. Een tweede operatie kan nodig zijn.
Nazorg
Nazorg na operatie voor strabismus is nuttig om het genezingsproces te volgen. Daarom zal de patiënt zijn of haar zien oogarts ongeveer een week na de operatie. Tijdens het vervolgonderzoek de mate waarin het oog al is opgezwollen en de stroming voorwaarde nadat de operatie is zoals verwacht wordt gecontroleerd. tevens de oogarts behandelt de gebruikelijke klachten na een operatie tijdens de follow-up. Met behulp van druppels of medicatie wordt de pijn van het geopereerde oog tegengegaan. De bindvlies is opgezwollen na een scheelzienoperatie. Regelmatige controle is belangrijk om te voorkomen of te behandelen ontsteking en irritatie. Bij kinderen met strabismus, de oogarts zal oefeningen uitvoeren om het gezichtsvermogen te verbeteren en zo de voorwaarde van de ogen. Deze visuele school wordt toegepast op kinderen tot 15 jaar. Daarna verandert de gezichtsscherpte niet.
Je kan het zelf doen
In het dagelijks leven moeten de omgevingsinvloeden worden aangepast aan de natuurlijke behoeften van het menselijk oog tijdens het lezen, werken aan een scherm of televisie kijken. De lichtomstandigheden moeten worden gecontroleerd en de afstand van de persoon tot een leesbaar element moet worden geoptimaliseerd. Te lichte of te donkere lichtomstandigheden belasten het menselijk oog zwaarder dan aan te raden is. Dit kan leiden tot problemen of verdere verslechtering van het gezichtsvermogen. Als het scheelzien niet erg uitgesproken is, kan verbetering worden gezocht door zelf gerichte oogtraining. Lezen met slechts één oog is een veelgebruikte techniek die op elk moment onafhankelijk kan worden gebruikt. Afwisselend moeten teksten of afbeeldingen met het rechteroog en vervolgens met het linkeroog worden gefixeerd. Over het algemeen moet er altijd voor worden gezorgd dat beide ogen indien mogelijk gelijk worden gebruikt. Overbelasting van slechts één oog moet worden vermeden. Vooral bij kinderen kan de oogafwijking worden gecorrigeerd door specifiek het zichtbare gebied te beïnvloeden. Een bewust gericht en zelfgeïnitieerd samenknijpen van de ogen dient in principe door mensen van elke leeftijd te worden vermeden. Dit proces kan bestaande problemen verergeren en een negatieve invloed hebben op elke therapie.
