Elektro-anesthesie

Anesthesie is de toestand van ongevoeligheid die wordt geïnduceerd in de geneeskunde met als doel therapeutische of diagnostische procedures te kunnen uitvoeren. In de procedure van elektro-anesthesie (synoniemen: Transcutane elektrische zenuwstimulatie, TIENTALLEN, TNS, TIENTALLEN therapie​ transcutane elektrische zenuwstimulatie), wordt deze toestand geïnduceerd door elektrische pulsen met lage stroomsterkte die de lichaamseigen systemen activeren om pijn. Pijn impulsen worden bijvoorbeeld getriggerd tijdens het uitgraven (het verwijderen) van cariës​ Elektro-anesthesie wordt gebruikt om hun overdracht naar de hersenen door middel van minimale elektrische stimulatiestromen, waardoor hun waarneming wordt voorkomen. In principe is er geen pijn die volledig resistent is tegen TENS-behandeling. Er worden vier mechanismen gebruikt om het analgetische effect (effect dat het pijngevoel opheft of onderdrukt) van elektro-anesthesie te verklaren:

  1. Pijnremmende neurotransmitters (endorfines, encefalines) worden in grotere hoeveelheden afgegeven. Deze blokkeren de receptoren in de zenuwstelsel, waaraan anders pijn-opwekkende boodschappers zouden hechten.
  2. Bloed stroombevorderende vaatverwijdende stoffen zoals vasoactief intestinaal polypeptide (VIP-hormoon) worden ook verhoogd gevormd.
  3. Pijnremmende systemen in het ruggenmerg worden geactiveerd, waardoor de overdracht van pijnimpulsen wordt geblokkeerd
  4. Impulstransmissie van perifere zenuwen (gelegen buiten het ruggenmerg en de hersenen) wordt geblokkeerd door elektrische remmende processen

Indicaties (toepassingsgebieden)

  • Kleine pijnarme procedures zoals vullen therapie.
  • Spuitfobie (angst van de patiënt voor lokaal anesthesie).
  • Intolerantie voor anesthetica (anesthetica).
  • TMJ pijn
  • Spanning in de kauwspieren

Voor de elektro-anesthesie

moeten mogelijke contra-indicaties (contra-indicaties) uitsluiten door een gedetailleerde algemene anamnese (medische geschiedenis​ De patiënt moet vertrouwd zijn met de controllerfunctie van het apparaat.

De procedure

De batterijgevoede TENS therapie apparaat bestaat uit een generator, waarvan de elektrische parameters continu of via vaste programma's kunnen worden geselecteerd, afhankelijk van het type apparaat, en twee elektroden die er met kabels op zijn aangesloten.

  • Plaatsing van de elektroden afhankelijk van het systeem en pijnlokalisatie intraoraal (in de mond) of extraoraal (buiten de mond).
  • Elektrische parameters zoals puls sterkte en pulsfrequentie, stroomsterkte etc. worden vooraf door de tandarts ingesteld
  • Tijdens de pijninducerende behandeling kan de patiënt via een handbediening actief invloed uitoefenen op de intensiteit van de anesthesie

Na elektro-anesthesie

Na voltooiing van de behandeling wordt het anesthetische effect onmiddellijk opgeheven wanneer het apparaat wordt uitgeschakeld.

Mogelijke complicaties

Complicaties zijn zeldzaam vanwege de zeer goede verdraagbaarheid van TENS-therapie:

  • Huidig ​​gerelateerde huidirritaties
  • Huid irritatie als gevolg van incompatibiliteit van extraorale elektrodecontactgel.
  • Zeer zeldzame vagale carotissinus- of larynxreacties (reacties veroorzaakt door interferentie met de nervus vagus zoals misselijkheid, braken en symptomatische bradycardie / hartslag van minder dan 60 slagen per minuut) wanneer elektroden in het nekgebied worden geplaatst

Contra-indicaties

Relatieve contra-indicaties (medische goedkeuring moet worden verkregen voordat de behandeling wordt gestart voor de volgende personen):

  • Zwaartekracht (zwangerschap).
  • Epilepsie
  • Pacemaker of andere elektronische implantaten
  • Conditie na apoplexie (beroerte)
  • Chirurgische ingrepen vanwege de promotie van bloed stroom door TENS.
  • Behandelingsmaatregelen waarbij voortzetting van het anesthetische effect gedurende een bepaalde tijd na het einde van de behandelsessie gewenst is, worden bij voorkeur uitgevoerd onder lokale anesthesie (lokale anesthesie met injectie)