Spinal schokken wordt gedefinieerd als een voorwaarde dat gebeurt na een spinal cord laesie met gedeeltelijke of volledige doorsnijding van de zenuwbanen in de delen van het lichaam onder de plaats van de laesie, zodat zelfs externe en intrinsieke reflexen zijn volledig afgesloten. De skeletmusculatuur en ook de visceromotorische autonome musculatuur ondergaan spinale schokken en zijn volledig verlamd. De duur van de wervelkolom schokken varieert van enkele uren tot enkele maanden met een gemiddelde van vier tot zes weken.
Wat is spinale shock?
Spinale shock, die optreedt na a spinal cord laesie, wordt gekenmerkt door volledige zenuwblokkade van specifieke lichaamsregio's. Dit zijn de lichaamsregio's waarvan de zenuwtoevoer rechtstreeks wordt beïnvloed door de spinal cord laesie. Spinale shock verlamt niet alleen de vrijwillige skeletspieren maar ook de onvrijwillige visceromotorische spieren. Bovendien zijn sensorische waarneming en de autonome regelcircuits van basisfuncties zoals thermoregulatie en dergelijke uitgeschakeld. Alle aangetaste spieren verliezen zijn basistoon, zijn basisspanning. Spinale shock is duidelijk anders dan paraplegie, die later kunnen verschijnen. Bij spinale shock wordt het gehele vrijwillige en onvrijwillige zenuwnetwerk, inclusief het sympathische en parasympathische zenuwstelsel, volledig geblokkeerd, ongeacht eventuele resterende zenuwverbindingen of mogelijk nog intacte regelcircuits en sensorische systemen. De indruk suggereert dat de spinale shock overeenkomt met een beschermend mechanisme. Mogelijk wordt hierdoor het ontstaan van foutieve reacties of verkeerd reagerende stuurschakelingen voorkomen. De tijdelijke totale uitschakeling maakt een latere geleidelijke heropening van de blokkade mogelijk, wat overeenkomt met een geleidelijke en voorlopige herverbinding van bepaalde zenuwgroepen.
Oorzaken
Fysiologisch wordt spinale shock veroorzaakt door een massa lekkage van kalium ionen van cellen naar de intercellulaire ruimte. De oorzaken voor het initiëren van dit mechanisme zijn meestal te wijten aan een per ongeluk letsel aan het ruggenmerg. Spinale shock kan optreden wanneer het ruggenmerg geheel of gedeeltelijk is doorgesneden, waardoor zenuwgeleiders worden doorgesneden. Een plotselinge compressie van het ruggenmerg kan ook een spinale shock veroorzaken, ook al zijn alle zenuwverbindingen mechanisch nog intact, zoals later kan worden onthuld. Ongevallen met externe middelen zijn niet de enige oorzaak van spinale shock. Weefselgroei binnen de wervelkanaal of op de plaats van zenuwinvoer en -uitgang kan verplaatsing en uiteindelijk verplettering van de zenuwen met functieverlies, wat mogelijk een spinale shock kan veroorzaken. Vergelijkbare symptomatologie kan het gevolg zijn van een plotselinge en massale hernia. Een ander activerend probleem kan optreden met anderszins zachte peridurale of spinale anesthesie In zeldzame gevallen schokachtig hypotensie treedt op, waarschijnlijk als gevolg van het uitlokken van een spinale shock.
Symptomen, klachten en tekenen
Spinale shock wordt in verband gebracht met ernstige symptomen en symptomen die gewoonlijk behandeling en zorg vereisen in een shockkamer of intensive care afdeling De hieronder beschreven symptomen en tekenen hebben altijd betrekking op lichaamsdelen onder het niveau waarop de laesie van het ruggenmerg optrad. Aanvankelijk is volledige verlamming met een opvallende slappe tonus te zien in alle aangetaste spiergebieden. Vanwege het falen van sympathische stimuli, bloed druk daalt sterk en de hart- tarief wordt gewoonlijk vertraagd. Symptomatisch is onvrijwillig en oncontroleerbaar urineren en ontlasting. Thermoregulatie en transpiratie worden verstoord. Op korte termijn is het huid voelt warm en goed doorbloed omdat de perifere schepen verwijden door het ontbreken van sympathische stimuli, die snel warmteverlies kunnen veroorzaken bij lage buitentemperaturen.
Diagnose en verloop van de ziekte
In de meeste gevallen treedt spinale shock op als gevolg van een ongeval, dus de eerste diagnose wordt gesteld terwijl de patiënt zich nog op de plaats van het ongeval bevindt met mogelijk onvoldoende middelen. Een robuuste diagnose of spinale shock aanwezig is, kan alleen worden gesteld na eerste zorg en opname in de shockroom of intensive care afdelingHet verloop van spinale shock hangt sterk af van de ernst en locatie van de laesie van het ruggenmerg, van de initiële behandeling en van de gesteldheid van de gewonde. Bij minder ernstige verwondingen of bij een verstuiking van het ruggenmerg kan de spinale shock al na een paar uur verdwijnen, waardoor de normale lichaamsfuncties kunnen worden hervat. Bij meer ernstige verwondingen met daaropvolgende paraplegiekan spinale shock in extreme gevallen tot enkele maanden duren. Gemiddeld verdwijnt de schok na een paar weken.
Complicaties
Deze voorwaarde is een zeer ernstige klacht. In de meeste gevallen kan geen behandeling worden uitgevoerd als de zenuwbanen al volledig zijn doorgesneden. De getroffenen lijden voornamelijk aan ernstige verlamming. Ze treden meestal direct onder het getroffen niveau op en kunnen het dagelijks leven van de patiënt aanzienlijk moeilijker maken. Dit resulteert in bewegingsbeperkingen, waardoor de meeste getroffenen afhankelijk zijn van een loophulpmiddel of een rolstoel. Bloed druk daalt ook als gevolg van deze schok en er is een vermindering hart- tarief, zodat de getroffen persoon het bewustzijn kan verliezen. Bovendien prikkels of reflexen zijn ook verloren. In veel gevallen lijden de getroffenen ook aan psychisch ongemak of Depressie vanwege het verlies van beweging. Omdat er meestal geen directe behandeling is voor de verlamming, worden alleen de resterende symptomen behandeld. Er treden geen bijzondere complicaties op. De getroffenen zijn echter ook afhankelijk van psychologische behandeling. Bovendien kan er geen algemene uitspraak worden gedaan over de levensverwachting. In de regel hangt het verdere verloop van de ziekte ook sterk af van de oorzaak van deze shock.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Bij een dergelijke schok moet altijd onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Alleen door deze klacht snel en direct te behandelen, kunnen verdere complicaties worden voorkomen. In het ergste geval worden de zenuwbanen volledig doorgesneden, waardoor de patiënt daarna volledig verlamd raakt. Neem contact op met de arts als er sprake is van ernstige verlamming van de spieren in verschillende delen van het lichaam. Deze verlammingen treffen meestal de lichaamsdelen onder de heup, zodat de aangedane persoon zijn benen niet meer kan bewegen. De spieren verslappen en kunnen niet meer worden bewogen. In veel gevallen een sterke of zelfs ongecontroleerde drang om te plassen kan ook op deze schok duiden. Bovendien vertonen sommige getroffen personen ook een ongecontroleerde zweetproductie. Als deze symptomen optreden, moet onmiddellijk contact worden opgenomen met de arts die in het ziekenhuis moet worden behandeld.
Behandeling en therapie
De behandeling van spinale shock is in eerste instantie beperkt tot spoedeisende zorg, waarbij rekening wordt gehouden met andere verwondingen, met name ruggenmergletsel. Eerste of spoedeisende zorg is gericht op het behoud of herstel van vitale functies zoals ademhaling en circulatie Daarnaast speelt thermoregulatie een grote rol. Er moet voor worden gezorgd dat warmteverlies tot een minimum wordt beperkt door middel van een speciale deken of zelfs door warmte toe te voeren om de lichaamstemperatuur zoveel mogelijk binnen een nog acceptabel bereik boven de 35 graden Celsius te houden. Verdere behandeling is meestal gebaseerd op de gediagnosticeerde verwondingen. Er is geen directe drug bekend therapie of een andere therapie voor het snel oplossen van spinale shock.
het voorkomen
Direct preventief maatregelen om spinale shock te voorkomen, zijn er niet. Indirecte preventieve bescherming bestaat uit het vermijden van risicovolle sporten en andere situaties met risico op letsel aan de wervelkolom. Regelmatige lichte sporten met rugoefeningen voorkomen tussenwervelschijfproblemen zoveel mogelijk. Desalniettemin blijven er restrisico's over die niet volledig kunnen worden vermeden en die kunnen worden toegeschreven aan het algemene levensrisico.
Nazorg
Spinale shock is het gevolg van kracht die op de wervelkolom wordt uitgeoefend. Kenmerkende symptomen zijn onder meer verlamming, immobiliteit, ademnood en verminderde activiteit van de interne organen. Deze voorwaarde moet in ieder geval serieus worden genomen. Het vereist onmiddellijke medische aandacht. Nazorg is noodzakelijk om blijvende schade te voorkomen. Meestal wordt het ruggenmerg beschadigd door een ongeval. Spinale shock treedt ongeveer een uur na het letsel op. Het duurt van een paar dagen tot zes weken. Pas na deze periode kan de ernst van de paraplegie wees vastberaden. Gedurende deze tijd krijgt de patiënt medische zorg in het ziekenhuis. De vervolgzorg begint al tijdens het verblijf in het ziekenhuis. Gevolgschade kan met vroegtijdig effect beter worden bestreden therapie. Spier reflexen geleidelijk terugkeren. Als het beloop gunstig is, geneest spinale shock zonder gevolgen. Een lichte kneuzing van het ruggenmerg leidt niet tot late gevolgen. De patiënt wordt uit het ziekenhuis ontslagen. Regelmatige controle door een neuroloog wordt echter aanbevolen. In ernstige gevallen blijft blijvende schade aan de wervelkolom bestaan. De nazorg voor een dwarslaesie duurt een leven lang. Gedurende deze tijd leert de getroffen persoon op de juiste manier met de verlamming om te gaan. Er is geen algemeen geldende behandeling. Het is voor elke patiënt anders. De orthopeed past het individueel aan.
Wat u zelf kunt doen
Bij spinale shock zijn de opties voor zelfhulp voor de getroffen persoon zeer beperkt. In de eerste plaats gaat het om het versterken van de psyche en het optimaliseren van de innerlijke houding om met de ziekte om te gaan. De benaderingen van zelfhulp zijn zeer beperkt, omdat er buiten de medische zorg geen behandelmethoden bestaan die een verbetering van de volksgezondheid staat. Mentale ondersteuning is daarom bijzonder belangrijk. Als preventieve maatregel kunnen regelmatig oefeningen worden gedaan om zowel het skelet als het spierstelsel te ondersteunen. Therapeutische oefeningen voor stabilisatie en tijdige reactie in geval van een sterk lichamelijk spanning zijn bijzonder nuttig. Staten van overmatige inspanning moeten daarom worden vermeden. Als de ziekte eenmaal is gediagnosticeerd, heeft de getroffen persoon echter weinig vermogen om zijn of haar eigen lichaam te beheersen. Door verlamming en bewegingsverlies kan hij geen adequate activiteiten uitvoeren. Zolang de spieren in sommige delen van het lichaam kunnen worden bewogen, moeten ze regelmatig worden geoefend. Geleerde trainingseenheden kunnen ook buiten onafhankelijk worden uitgevoerd therapie Het is belangrijk om een positieve levenshouding te hebben en te geloven dat verbeteringen ondanks alle tegenslagen mogelijk zijn. De shocktoestand vertegenwoordigt een noodsituatie. Vertrouwen in de behandelende artsen is in deze tijd vooral belangrijk. Met hen moet zo nauw mogelijk worden samengewerkt.
