Complicaties
De volgende complicaties kunnen optreden als gevolg van diverticulaire aandoeningen van de slokdarm:
- Het gevangen voedsel kan als broedplaats dienen kiemen (bacteriën). Dit kan leiden tot ontsteking van het slijmvlies van de slokdarm (oesofagitis). De ontstekingsprocessen kunnen op hun beurt bloedingen van de slokdarm veroorzaken slijmvlies.
Als een chronische ontsteking leidt tot veranderingen in het slokdarmweefsel, kunnen buisvormige infectiekanalen, zogenaamde fistels, ontstaan die verbinding kunnen maken met aangrenzende structuren, vooral met andere holle organen.
- Het terugvloeien van voedselresten kan dit veroorzaken inademing van deze voedselresten (aspiratie), vooral 's nachts. Dit kan leiden tot herhaaldelijk (recidiverend) ernstig longontsteking (aspiratiepneumonie) en pus zweren in de longen (pulmonale abces).
- In zeer zeldzame gevallen kan overstrekking van het divertikel leiden tot een scheur (ruptuur) van de divertikelwand. Dit maakt de passage van chyme in de borst holte. Dit kan een levensbedreigende ontsteking van het mediastinum veroorzaken (mediastinitis).
- Patiënten met een slokdarmdivertikel hebben ook een verhoogd risico op het ontwikkelen van een kwaadaardige slokdarmtumor (slokdarmcarcinoom). Chronische irritatie van de slokdarm slijmvlies kan weefselremodelleringprocessen in gang zetten, wat in het ergste geval kan leiden tot tumorontwikkeling.
Diagnose
Röntgenstraal - uitstrijkje: tijdens dit onderzoek wordt de slokdarm geröntgend terwijl de patiënt een röntgencontrastmiddel inslikt. Het contrastmiddel wordt aangebracht op de wand van de slokdarm, waarna het toegankelijk wordt voor evaluatie. Kenmerkend voor divertikelziekte is het verschijnen van een met contrast gevulde ronde tot zakvormige slokdarmuitstulping.
Dit wordt gebruikt omdat er een bijzonder hoog risico bestaat dat het contrastmiddel in de longen wordt opgezogen (ingeademd). Als een niet in water oplosbaar contrastmiddel de longen zou binnendringen, zou dit resulteren in een reactie op een vreemd lichaam (reactie van het lichaam op het contrastmiddel) en een ontsteking van het long weefsel, dat moeilijk te behandelen is. Dynamische videofluoroscopie (radiologisch onderzoek van slikken): deze onderzoeksmethode is beduidend minder radiotoxisch en informatiever dan de klassieke Röntgenstraal slikken.
Met een digitale camera wordt de slokdarm gefilmd en geregistreerd tijdens het slikken. Diverticulaire sacculatie en vooral bewegingsstoornissen van de slokdarm tijdens het slikken kunnen goed worden gediagnosticeerd. Een bijkomend voordeel is dat bij de beoordeling van slokdarmbewegingsstoornissen tijdens herhaalde onderzoeken vergelijkingen met eerdere beelden mogelijk zijn en de voortgang van de therapie kan worden gedocumenteerd.
Oesofagomanometrie (meting van slokdarmdruk): Bij deze procedure wordt eerst een dunne buis (katheter) ingebracht door de neus- in de maag en vervolgens langzaam teruggetrokken richting de mond, waarbij de patiënt regelmatig wat water moet slikken. Wanneer de katheter wordt teruggetrokken, wordt de interne slokdarmdruk permanent gemeten aan het uiteinde van de katheter. Een computergrafiek toont de drukcondities in de loop van de slokdarm.
Op deze manier kunnen disfuncties van de slokdarm worden vastgesteld. Met dit onderzoek kunnen functionele stoornissen van de slokdarm worden opgespoord, zoals deze kunnen optreden in het gebied van de onderste slokdarmsfincterspier in het kader van de vorming van epifrenale divertikels. Aangezien parabronchiale tractie divertikels geen interne druktoename van de slokdarmwand als oorzaak van hun vorming hebben, is het onderzoek van dit type divertikels niet zinvol endoscopie (slokdarm gastroscopie): “Endoscopie” (endoscopie) van de slokdarm is geen gestandaardiseerde procedure voor het diagnosticeren van een divertikel.
Het wordt gebruikt wanneer er onzekerheden blijven bestaan uit eerdere onderzoeken (bevestiging van diagnose, uitsluiting van tumor), complicaties moeten worden beoordeeld (ontsteking) of een weefselmonster (biopsie) Is benodigd. In een gastroscopiewordt een camera met flexibele buis (endoscoop) door de patiënt 'ingeslikt' tijdens lichte anesthesie, die vervolgens beelden van de binnenkant van de slokdarm en maag naar een monitor De meest voorkomende reden voor het uitvoeren van een endoscopie is om een slokdarmtumor uit te sluiten. In het geval van divertikelziekte, de endoscopie moet met bijzondere zorg worden uitgevoerd omdat de diverticulaire wand niet erg stabiel is en gemakkelijk met de endoscoop kan worden doorboord.
