Samenvatting acute lymfatische leukemie (ALL) | Leukemie

Samenvatting Acute Lymfatische Leukemie (ALL)

Acuut myfatisch leukemie, of kortweg ALL, is een acute vorm van bloed kanker gekenmerkt door een aanval van kwaadaardige cellen in de beenmerg. Elk jaar krijgen ongeveer 1.5 van de 100,000 mensen ALL, waardoor het een zeldzame ziekte wordt. Niettemin is ALL de meest voorkomende kwaadaardige ziekte bij kinderen.

Bij kinderen jonger dan 4 jaar is het ziektecijfer per jaar ongeveer 6.5 per 100,000 kinderen. De symptomen worden voornamelijk veroorzaakt door het feit dat de gezonde cellen van de beenmerg worden verdrongen door de kwaadaardige cellen en kunnen daardoor hun taak niet meer naar behoren vervullen. Het ontbreken van gezond wit bloed cellen leidt tot een significant verhoogde vatbaarheid voor infectie.

Getroffenen worden daarom veel vaker ziek met ziekten zoals longontsteking en het verloop van de ziekte is soms levensbedreigend. Het ontbreken van rood bloed cellen leidt tot bloedarmoede met een bleke huid, verminderde prestaties en algemene zwakte. Een gebrek aan bloedplaatjes leidt tot tekenen van bloeding, zoals een significant vaker voorkomen van blauwe plekken, tandvlees of neus- bloeding en het optreden van kleine puntvormige bloedingen (petechiën), vooral in het gebied van de onderbenen.

Vanwege de verplaatsing van de hematopoëtische cellen van de beenmergmoeten deze cellen hun werk elders doen. Ze migreren naar het milt en lever, dat is de reden waarom ALL vaak resulteert in een aanzienlijke vergroting van de lever en milt (hepatosplenomegalie). Fever komt ook vaak voor, evenals zwelling van de weefselvocht knooppunten.

Vooral bij kinderen kan het eerste symptoom van ALL zijn bot pijn. De anamnese is baanbrekend voor de diagnose. EEN bloed Test wordt ook uitgevoerd.

Dit hoeft echter niet altijd de typische bevindingen te tonen met een significant verhoogd aantal witte bloedcellen, zodat een beenmergonderzoek nodig is om de diagnose te bevestigen. Het verkregen materiaal wordt vervolgens onder een microscoop onderzocht en de diagnose wordt gesteld. Verdere speciale onderzoeken zoals immunofenotypering, beeldvorming van de hoofd indien nodig, en wervelkolomtap worden uitgevoerd. De therapie wordt dan meestal uitgevoerd met chemotherapeutische middelen, vaak cortisone preparaten worden ook gebruikt. In de afgelopen jaren is de prognose van patiënten met ALL aanzienlijk verbeterd, maar het is nog steeds een zeer kwaadaardige ziekte die vaak fataal is.

Samenvatting Chronische Myeloïde Leukemie (CML)

Chronische myeloïde leukemie, of CML, is in de eerste plaats een ziekte bij volwassenen. Net als de andere vormen van leukemie is het een zeldzame ziekte met een jaarlijkse incidentie van iets minder dan 2 op de 100,000 mensen. Het is goed voor ongeveer 20% van alle leukemieën.

In de meeste gevallen wordt de ziekte veroorzaakt door een genetische verandering in twee chromosomen die sommige van hun genen met elkaar uitwisselen. Dit wordt het Philadelphia-chromosoom genoemd. De verandering leidt tot een permanente activering van een bepaald enzym en dus tot een ongehinderde groei van de aangetaste cellen.

Hoewel het een genetische mutatie is, is de ziekte niet erfelijk in de conventionele zin, aangezien de mutatie zich pas in de loop van het leven ontwikkelt. CML is onderverdeeld in drie fasen: de chronische fase waarin de getroffen persoon jarenlang asymptomatisch kan blijven, de versnellingsfase en de explosiecrisis, die loopt als acute leukemie en tot de dood leidt als deze niet wordt behandeld. De symptomen zijn tamelijk mild.

CML in de chronische fase wordt vaak opgemerkt tijdens een routineonderzoek. Bijvoorbeeld vanwege een aanzienlijk toegenomen aantal witte bloedcellen in het bloed of vanwege een vergrote milt. In de versnellingsfase nemen de typische symptomen van leukemie zoals vermoeidheid, bleekheid en neiging tot bloeden toe.

Naast de medische geschiedenis en fysiek onderzoek, een bloedmonster en een beenmergonderzoek zijn diagnostische instrumenten. Therapeutisch kan het cytostatische geneesmiddel hydroxycarbamide en vooral een geneesmiddel uit de groep van tyrosinekinaseremmers worden gebruikt. Antilichaamtherapie kunnen ook worden gebruikt.

Om een ​​volledige genezing te bereiken, a stamceltransplantatie kan worden beschouwd. Een stamceltransplantatie is geen garantie voor genezing.