Introductie
An amputatie, dwz het verwijderen van een ledemaat, kan veel verschillende oorzaken hebben. Er wordt onderscheid gemaakt tussen een amputatie letsel, bijv. bij een ongeval, en een amputatie dat wordt noodzakelijk door een andere ziekte. De oorzaken van een amputatie zijn divers, evenals de amputatieplaatsen.
Als het lower been operatief verwijderd moet worden, is de oorzaak meestal suikerziekte mellitus; als het de bovenste extremiteit treft, komen ongelukken vaker voor. Enerzijds kunnen de oorzaken op traumatologisch gebied liggen, dwz ongeval als oorzaak. Na verwondingen, bijvoorbeeld bij een auto-ongeluk met ernstige schade aan een ledemaat, is het vaak niet meer mogelijk om het gewonde lichaamsdeel te behouden.
Een septische oorzaak kan een oncontroleerbare infectie zijn, bijvoorbeeld na een ongeval (trauma) of een pathologisch weefselverlies (nat gangreen Amputatie kan echter ook nodig zijn bij tumorziekten. Bij oncontroleerbare, kwaadaardige weke delen of bottumoren in het gebied van de armen of benen (extremiteiten) kan chirurgische verwijdering soms onvermijdelijk zijn om te voorkomen dat de tumor zich verder ontwikkelt of zich zelfs verspreidt.
Maar amputatie kan ook nuttig zijn vanwege een ernstige functionele beperking, zoals een stijve en gebogen vinger, wat de mobiliteit van de hand en de andere vingers belemmert, hoewel dit op het eerste gezicht misschien niet goed klinkt. De functionele beperking kan echter zo ernstig zijn dat amputatie van een vinger kan geschikt zijn. - van de huidmantel van zacht weefsel
- Van de bloedcirculatie
- En het skelet
Veelvoorkomende oorzaken van amputatie
Angiologische oorzaken, dwz vaatziekten, behoren tot de meest voorkomende redenen voor amputatie. Onherstelbaar circulatiestoornissen met verlies van zacht weefsel rond grotere geblokkeerd schepen door verkalking en vernauwing van de slagaders (arteriosclerose) of blokkering door een bloed stolsel (embolie) zijn meestal de oorzaak. Bij diabetici, de diabetische voet syndroom is vaak de reden voor amputatie.
De perifere neuropathie die met de ziekte gepaard gaat, leidt tot zenuwschade, wat gepaard gaat met sensorische stoornissen of zelfs sensaties in de benen. De schade vordert langzaam van de voet naar de dij Samen met de sensorische stoornis is er ook een verminderde pijn gevoel, wat betekent dat de getroffen persoon zelfs onder extreme stress geen pijn voelt, die door het lichaam wordt waargenomen als een waarschuwingssymptoom van weefselverlies.
Het gevolg van dit gebrek aan gevoel is dat onjuiste drukbelasting of onjuist schoeisel kan leiden tot huidafwijkingen (zweren) die pas in een later stadium worden opgemerkt. Hetzelfde geldt voor brandwonden. Onbehandelde huidlaesies raken ontstoken, bacteriën kan bezinken en kan leiden tot enorme veranderingen met vernietiging van zacht weefsel en botweefsel.
Naast perifere neuropathie lijden diabetici vaak aan perifere arteriële occlusieve ziekte of diabetische microangiopathie, dwz verkalking van het kleine schepen. Verkalking van de schepen, wat leidt tot een beperkte toevoer van zuurstof en voedingsstoffen naar de benen, betekent dat voldoende weefseltoevoer niet kan worden gegarandeerd onder kritieke omstandigheden zoals drukbelastingen of verwondingen. Als gevolg, wond genezen aandoeningen met weefselverlies (vochtige gangreen) optreden, wat kan leiden tot volledige dood van de tenen en later van het bovenliggende weefsel.
Bij diabetespatiënten leiden twee verschillende processen in het lichaam tot de dood van delen van het lichaam die moeten worden geamputeerd. Vanwege de permanent hoge bloed suiker Bij slecht aangepaste diabetici treedt schade aan de bloedvaten op. Afweercellen veranderd door suiker vormen plaques in de vaten en blokkeren de bloed schepen.
De lichaamsdelen achter de plaques krijgen niet langer voldoende zuurstof en sterven af. Omdat ondervoeding lichaamsdelen een voedingsbodem vormen voor bacteriënmoeten dode gebieden royaal worden geamputeerd. Naast de bloedvaten, de zenuwen zijn ook beschadigd.
Beschadigd zenuwen leiden tot een verminderde gevoeligheid voor pijn in de voeten. Kleine wondjes, bijvoorbeeld door slecht passende schoenen, worden niet opgemerkt en verspreid. In combinatie met de slechte doorbloeding leidt dit tot wond genezen aandoeningen en infecties, die op hun beurt een amputatie nodig kunnen maken.
Voor getroffenen is één operatie vaak niet voldoende, maar worden de voeten geleidelijk verder geamputeerd. Preventie kan alleen worden bereikt door consistent bloed suiker regulering en regelmatige voetverzorging. De diabetische voet is een van de meest voorkomende redenen voor amputaties in Duitsland.
Elke cel in ons lichaam heeft zuurstof nodig om te overleven. Deze zuurstof wordt via de bloedvaten naar de cellen getransporteerd. Als deze transportroute wordt geblokkeerd, sterft het gebied achter de blokkering.
Doorbloedingsstoornissen kan heel verschillende oorzaken hebben. In het geval van suikerziekte of hoog cholesterol niveaus, de bloedvaten door het lichaam zijn beschadigd en gedenkplaat vormen in de vaten. Thrombi vormen zich dan op deze smalle punten, die in kleinere vaten kunnen worden gespoeld en daar kunnen blijven.
Sommige infectieziekten veroorzaken ook trombusvorming, waardoor amputaties nodig kunnen zijn. Sommige mensen hebben ook aangeboren stollingsstoornissen. Dit betekent dat het bloed uit zichzelf stolsels vormt en bloedvaten legt.
Een van de meest voorkomende oorzaken van trombi is een hartritmestoornis genaamd boezemfibrilleren. In deze voorwaarde, trekken de boezems ongecontroleerd samen en de veranderde stroom in de hart- leidt tot bloedstolling. Deze trombi kunnen beroertes veroorzaken, hart- aanvallen of zelfs vasculaire occlusies in de benen en armen.
Als de behandeling te laat is, moeten ze worden geamputeerd. Dit kan vaak worden voorkomen door tijdige behandeling. Het eerste waar de meeste mensen aan denken bij het amputeren, is een ernstig ongeval.
Dit behoren waarschijnlijk tot de meest extreme gevallen, aangezien er geen ziekte is en de amputatie een plotselinge gebeurtenis is. Gelukkig zijn amputaties na ongevallen niet de regel. Zelfs ledematen die door het ongeval al van het lichaam zijn gescheiden, kunnen weer worden vastgemaakt.
Enerzijds zijn er patiënten die door het ongeval ledematen verliezen die niet meer kunnen worden vastgemaakt. Dit zijn zogenaamde amputatieletsels. Aan de andere kant zijn er ernstige verwondingen waarbij het weefsel zo ernstig beschadigd is dat chirurgische amputatie noodzakelijk is.
Daarbij komen mogelijke infecties na een ongeval, vooral als de wond besmet is. Amputaties na ongevallen hebben vaak een goede prognose voor genezing van de restledematen en daarmee de mogelijkheid om protheses te dragen, aangezien het lichaam op zichzelf gezond is en niet, zoals bij circulatiestoornissen, verschuift alleen het probleem. Nauwe psychologische ondersteuning van de getroffen personen is belangrijk, omdat ze plotseling in een geheel nieuwe levenssituatie worden geworpen.
Verkeersongevallen of diepe snijwonden in de keuken tasten vaak de vingers aan. Als het niet langer mogelijk is om het vinger, het moet worden geamputeerd. Het verlies van een vinger treft de getroffen persoon meestal meer dan een geamputeerde teen.
Na kleine verwondingen, bijvoorbeeld tijdens het tuinieren, bacteriën kan in de wond komen en een ernstige ontsteking veroorzaken. In sommige gevallen kan de verspreiding van de ontsteking alleen worden voorkomen door amputatie. Dit is vooral het geval bij resistent kiemen.
Een extreem voorbeeld van een infectie is de gas vuur Door wonden, vooral kneuzingen, met ernstige weefselschade, de omgeving kiemen genaamd Clostridium perfringens dringen de huid binnen. De bacteriën vreten zich een weg door het weefsel en vernietigen bloedvaten.
Een levensbedreigende verspreiding van de kiem kan alleen worden voorkomen door een grootschalige amputatie. Zelfs kiemen die het hele lichaam aantasten, kunnen amputaties noodzakelijk maken vanwege de vorming van trombi. Hoe groter en vuiler een wond is, hoe groter de kans dat hij besmet is met gevaarlijke bacteriën.
Vooral na ernstige ongevallen, dierenbeten en brandwonden is de kans op infectie groter. Er zijn veel ziekteverwekkers bij katten speeksel, die zelfs bij kleine bijtwonden tot ernstige ontstekingen en infecties kunnen leiden en daarom amputatie noodzakelijk maken. Om deze redenen moeten zelfs kleine wonden door uw huisarts worden gecontroleerd.
In dit geval, de tetanus vaccinatiebescherming moet ook worden overwogen. Een amputatie is altijd het laatste redmiddel en wordt alleen toegepast als het leven van de betrokkene in gevaar is. Normaal gesproken leiden beten van insecten, zoals muggen of wespen, niet tot grote infecties.
In sommige gevallen kan een allergie echter tot ernstigere gevolgen leiden dan de normale kwaal. Als de bacterie Streptococcus pyogenes tijdens de beet wordt overgedragen, kan dit leiden tot een zogenaamde necrotiserende fasciitis. Dit betekent dat de omhulling van de spieren ontstoken raakt en afsterven.
Door de zwelling worden de bloedvaten samengedrukt en kan amputatie nodig zijn. Dit ernstige beloop is echter zeer zeldzaam.
