Attention Deficit-syndroom, fidgety Phil-syndroom, psychoorganisch syndroom (POS), hyperkinetisch syndroom (HKS), ADHD, Onrustige Phil, ADHD. Attention Deficit Syndrome, Psychoorganic Syndrome (POS), ADD, Attention - Deficit - Disorder, minimaal hersenen syndroom, Gedragsstoornis met aandachts- en concentratiestoornis, Attention Deficit Disorder, ADD, Attention Deficit Disorder, Dreamers, "Hans-guck-in-the-Air", Dreamers.
Definitie en beschrijving
Mensen die lijden aan het Attention Deficit Syndrome met of zonder hyperactiviteit of een combinatie van beide, hebben allemaal variabele, soms ondergemiddelde concentratie- en aandachtsvaardigheden. Naast de feitelijke symptomen, die tot ernstige problemen kunnen leiden, andere leren problemen doen zich vaak voor. Voorbeelden hiervan zijn lees-, spelling- en / of rekenproblemen.
Deze problemen kunnen ook optreden als het kind hoogbegaafd is. Het doel van elke diagnose is niet om de afwijkingen van het gedrag van het kind een naam te geven, maar om aan de eigenlijke probleemgebieden te werken zodat het symptomatische gedrag wordt verminderd en een "normaal" contact met de omgeving mogelijk is. Als ADHD is vastgesteld, betekent dit niet dat men op zijn lauweren kan rusten.
Het tegenovergestelde is eerder het geval. Het is van belang zich aan te passen aan de problematiek door middel van meerlagige therapie (= multimodale therapie) om zo goed mogelijk met het ziektebeeld om te gaan. Het doel van elke diagnose is dan ook om een zo naadloos mogelijk individueel therapieplan op te stellen, dat de verschillende therapievormen specifiek aanpast aan de individuele symptomen.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen:
- De mogelijkheden die medicamenteuze therapie biedt. - de verschillende vormen van psychotherapeutische behandeling
- De verschillende vormen van curatieve onderwijstherapie
- De alternatieve therapieconcepten, zoals verschillende voedingsvormen, voedingstherapeutische maatregelen, of ook
- Nieuwere therapeutische benaderingen, zoals neurofeedback (EEG - Biofeedback)
Omdat de ouders, en dus het gezin, de hoofdverantwoordelijkheid voor een kind dragen, is het belangrijk dat ouders bij de therapie worden betrokken en dat de genomen individuele maatregelen ook thuis substantieel worden ondersteund. De steun van de ADHD kind thuis is erg belangrijk, omdat elke therapie zijn grenzen bereikt wanneer delen van de opvoeding “niet volgen”.
Daarnaast is ook bekend dat een inconsistente onderwijsstijl niet verantwoordelijk kan worden gehouden voor het ontstaan van ADHD, maar dat een dergelijke onderwijsstijl wel een grote invloed heeft op de wijze waarop de voorwaarde ontwikkelt. Onderwijs moet in het algemeen als holistisch worden beschouwd en hoe nauwer alle betrokkenen bij het onderwijs samenwerken, hoe beter het lukt. Het is niet mogelijk om alomvattend te beoordelen welke onderdelen van de therapie als bijzonder gunstig kunnen worden aangemerkt.
Het moet veeleer gebaseerd zijn op de individuele omstandigheden. De symptomen en de individuele uitgangssituatie (gezinsomgeving etc.) geven belangrijke informatie waarop de therapie uiteindelijk is gebaseerd.
Een ADHD-therapie verschilt van kind tot kind. Niet altijd moeten alle therapiegebieden worden gebruikt. Neem contact op met uw behandelende arts, die u meer gedetailleerde informatie kan geven over de individuele aanpassing.
De lijst pretendeert niet volledig te zijn. ADHD is een complexe ziekte die nog niet op alle gebieden bekend is. Daarom zijn de behandelingsbenaderingen veelvuldig, in sommige delen zelfs fundamenteel tegenstrijdig.
Het doel van psychotherapeutische behandelvormen is om psychologische en emotionele gedragsstoornissen te behandelen met behulp van klassieke psychologische therapievormen. In het algemeen beschreven, zijn ze gericht op de behandeling van de ziel en omvatten verschillende maatregelen en methoden, zoals bijvoorbeeld in het volgende dat u zult vinden verdere informatie over de verschillende vormen van behandeling. - diep psychologisch,
- Gedragstherapie, of
- Systemische behandelingsvormen.
Als een verdere ontwikkeling van de ideeën van Sigmund Freud, CG Jung (= Carl Gustav Jung) en Alfred Adler, is dieptepsychologie ook een verdere ontwikkeling van de psychoanalyse, analytische psychologie en individuele psychologie, waardoor vormen en technieken van behandeling zijn ontwikkeld, die voornamelijk worden gebruikt bij conflicten (stoornissen) in (jeugd) ontwikkeling en hebben een negatieve invloed op de relatie tussen mensen en elkaar. Met betrekking tot ADHD betekent dit dat het gedrag van het kind nauwlettend wordt geobserveerd en causaal in vraag wordt gesteld om gedrag te verklaren en te begrijpen.
Typische gedragspatronen die een negatieve invloed hebben op de ontwikkeling van het kind en de omgeving dienen niet alleen te worden herkend, maar ook in vraag gesteld en vervangen door alternatieve (positievere) gedragspatronen door middel van diverse vormen van diepgaande psychologische behandeling. Geaarde gedragspatronen zijn niet altijd gemakkelijk te analyseren en kunnen meestal niet in één keer worden gewijzigd. Dieptepsychologie gaat ervan uit dat het uiterlijk vertoonde gedrag wordt veroorzaakt of mede wordt veroorzaakt door onopgeloste (innerlijke) conflicten. Daarom is een gerichte en goed doordachte therapie nodig, die op een speciale manier het zielsleven van de persoon niet negeert en rekening houdt met mogelijke onopgeloste conflicten. Je kunt vinden verdere informatie over de behandelvormen en het onderwerp dieptepsychologie hier: Dieptepsychologie.
Alle artikelen in deze serie:
