Wanneer volwassenen ondanks overduidelijk talent moeite hebben met lezen en grote moeite hebben met spelling, is dat frustrerend in het dagelijks leven. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht dyslexie “Groeit” op volwassen leeftijd, de moeilijkheden blijven bestaan. De redenen waarom volwassenen dat niet doen praten openlijk over en wat eraan kan worden gedaan, worden in dit artikel gepresenteerd.
Daarom praten de getroffenen niet over hun dyslexie
Er zijn een aantal redenen waarom patiënten hun mond houden. Een reden is dat ze niet eens weten dat ze dyslectisch zijn. Ze hebben misschien moeite gehad op school, maar hebben nooit een dyslexie test die de oorzaak daadwerkelijk zou hebben vastgesteld. Vaak denken dyslectici dat het hun eigen schuld is dat ze falen, omdat ze misschien niet hard genoeg hebben gestudeerd. Anderen denken gewoon dat ze niet begaafd zijn. Het negatieve zelfbeeld tast hun zelfvertrouwen aan. Het feit dat ze ondanks de moeilijkheden de school onder de knie hebben, vraagt om respect.
Alleen gelaten: als er geen hulp is georganiseerd
In andere gevallen, wanneer voogden of opvoeders goed op de hoogte waren van de dyslexie maar ondersteunend maatregelen werden niet toegekend, werd het getroffen kind aan hun lot overgelaten. Voortdurende mislukkingen op school kunnen demoraliserend zijn en nu wil men op volwassen leeftijd niet meer met deze problematische kwestie omgaan. De gedachte hierachter is: “Nu komt er onderwijs (of hogeschool) en in die context kan ik me concentreren op mijn sterke punten. Ik kan het zonder ondersteuning redden maatregelen. '
De praktijk leert dat getroffen jongeren die doorstromen naar een opleiding of vervolgopleiding of zelfs naar de universiteit, geen ondersteuning vragen. Het komt niet eens bij hen op dat ze recht hebben op een zogenaamde nadeelcompensatie. Maar dat doet het, zoals uitgelegd in een gids gepubliceerd door het Bundesverband Legasthenie und Dyskalkulie eV (Duitse dyslexie en dyscalculie Vereniging). Kortom, schaamte speelt vaak een grote rol, evenals een gebrek aan zelfvertrouwen en de zorg om als dom of lui te worden bestempeld. Als werkgevers denken dat dyslexie de prestaties schaadt of zelfs zou kunnen leiden om niet in aanmerking te komen voor een baan, zorgt dit voor veel druk bij de getroffenen. Maar er zijn manieren waarop volwassen dyslectici hun dagelijkse werk kunnen verbeteren.
Dyslexie ondersteunt op volwassen leeftijd
gerichte therapie kan de leesvaardigheid en spelling verbeteren. Daarbij dyslexie therapie kan alleen online worden gedaan. Het trainingsmateriaal begint in eerste instantie op een nogal kinderachtig niveau, maar volwassenen moeten zich daar geen zorgen over maken. Bepaalde lees- en spellingsvaardigheden uit de kennis van de basisschool zijn immers niet geborgd bij volwassenen. De basis moet worden verduidelijkt. Het is raadzaam om over de eigen schaduw te springen en te onthouden dat deze eerst een solide basis moet leggen. Deze basis bestaat uit de basisgebieden die met zekerheid beheerst moeten worden. Alleen dan zal de therapie succes behalen. Afhankelijk van het persoonlijke kennisniveau kan het enige tijd duren voordat alle foutgebieden zijn ingehaald en in voldoende mate zijn beveiligd. Hoewel een slagingspercentage van 100 procent niet kan worden verwacht, hebben maar heel weinig volwassenen honderd procent vertrouwen in spelling. Er zijn gewoon veel uitzonderingen op de spelling, dus het is moeilijk om alles te onthouden.
Technische hulpmiddelen voor dyslectici
Learning lezen kost tijd, maar het is het waard! Als je veel leest, word je niet alleen steeds beter in lezen, maar train je ook je spelling. Bovendien is aangetoond dat lezen goed is voor de hersenen en kan de symptomen van mentale veroudering vertragen. Aanmoediging op volwassen leeftijd vereist geduld. Het duurt even voordat de leesvaardigheid en spelling solide genoeg zijn om de getroffen personen zelfverzekerd te laten voelen. Wanneer zich bijvoorbeeld een examensituatie voordoet in het kader van opleiding, studie of vervolgopleiding, waarbij veel materiaal moet worden geleerd en verwerkt, hebben dyslectici speciale strategieën nodig. Ze kampen met twee dingen: de inhoudelijke eisen van het materiaal en de dyslexie. De angst om fouten te maken blokkeert de prestaties en zorgt ervoor dat het foutenpercentage stijgt. Gerichte hulpmiddelen worden daarom aanbevolen en kunnen als volgt zijn:
- Als iemand (of zoiets als een voorleessoftware) de teksten voor het tentamen hardop voorleest, kan de dyslecticus zich beter concentreren op het vinden van de oplossing, omdat hij de informatie direct kan opnemen en de tekst niet eerst hoeft uit te werken.
- Speciale taalsoftware helpt bij het formuleren van scripties of scripties. Medestudenten of vrienden lezen de laatste proeflezing.
- Informatie op het bord kan worden gefotografeerd, zodat alle informatie compleet is voor huisherstel. Het is dus niet erg als niet alles kan worden opgeschreven.
Als de zwakke punten van dyslexie hierdoor worden gecompenseerd AIDS, kunnen getroffen personen veel tijd besparen, verbeteren leren succes en vergroting van het aandeel zelfstandig werk. Het zelfvertrouwen groeit en ook het vermogen om positief met de beperkingen om te gaan neemt toe. Wanneer zwakke punten op deze manier proactief worden aangepakt, verdwijnt veel van de faalangst.
Opleidingsbedrijven, scholen en universiteiten moeten begrip ontwikkelen
Het is belangrijk dat leerbedrijven, hogescholen, scholen en werkgevers dat begrijpen AIDS Het absorberen, reproduceren en verwerken van informatie is net zo noodzakelijk voor dyslectici als een bril voor mensen met een verminderd gezichtsvermogen. Niemand zou een persoon verbieden die draagt bril van het dragen omdat ze ze nodig hebben om net zo goed te zien als anderen. Het is vergelijkbaar met dyslectici. Ze hebben gepast nodig AIDS om dezelfde voorwaarden te hebben in leren als mensen zonder dyslexie.
