Pseudomonas zijn gramnegatief, aëroob, actief beweeglijk en staafvormig bacteriën Ze bewegen zich met polaire flagellen en vormen geen sporen. Ze kunnen verschillende ziekten bij mensen veroorzaken.
Wat zijn pseudomonas?
Pseudomonas vormen een geslacht van bacteriën die gramnegatief zijn. Dit betekent dat ze slechts een enkellaagse, dunne mureïne-envelop (celwand) hebben. Dit geeft de bacterie sterkte. De bacteriën hebben de vorm van staafjes, bewegen actief met polaire flagellen, zijn aëroob en vormen geen sporen. Pseudomonas worden ingedeeld in de groep van niet-fermentoren, dat wil zeggen dat ze niet kunnen fermenteren glucose Ze gebruiken het eerder oxidatief. Pseudomonas wordt beschouwd als fysiologisch zeer flexibel. Deze bacteriën zijn zogenaamde opportunisten, dwz facultatief pathogenen Pseudomonas veroorzaakt dus ziekte als de gastheer immuunsysteem is verzwakt.
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
Pseudomonas zijn alomtegenwoordig. Met andere woorden, ze komen overal in de omgeving voor. Deze bacteriën worden vaak 'plas' genoemd kiemen”Omdat ze in aarde leven, in water, zowel op planten als op dieren. Pseudomonas geeft dus de voorkeur aan voornamelijk vochtige habitats. De bacteriën behoren niet tot de normale menselijke flora. Als ze worden gedetecteerd in water installaties suggereert dit de aanwezigheid van hygiënische problemen. Pseudomonas bereiken een grootte tussen 0.5 en 1.0 x 1.5 tot 5.0 µm. Omdat de bacteriën aëroob zijn, hebben ze over het algemeen nodig zuurstof voor hun energiemetabolisme De meeste Pseudomonas vertonen resistentie tegen antibiotica Met hogere cel dichtheid, ze hebben ook de mogelijkheid om biofilms te vormen. Hiermee zijn ze beschermd tegen antibiotica en fagocyten. Van deze groep is Pseudomonas aeruginosa de meest voorkomende ziekteverwekker bij de mens. De naam is afgeleid van het Latijnse "aerugo" voor verdigris en verwijst naar de verkleuring van etterende wondafscheidingen. De kiem werd ontdekt in 1900. Pseudomonas auruginosa komt voornamelijk voor in vochtige omgevingen en wordt beschouwd als een wijdverspreide bodem en water kiem. Het is ongeveer twee tot drie micrometer groot en heeft getufte lophotrische flagellen. Zelfklevende frimbia zorgen ervoor dat het op oppervlakken kan hechten. Als Gram-negatieve bacterie kleurt Pseudomonas aeruginosa rood in Gramkleuring (diagnostisch hulpmiddel in de medische en wetenschappelijke microbiologie). De ziekteverwekker stelt weinig eisen aan zijn leefomstandigheden en kan - hoewel hij de voorkeur geeft aan een vochtige habitat - zelfs in droge gebieden lange tijd overleven. Pseudomonas aeruginosa is een zogenaamde nosocomiale kiem. Infecties ermee komen voornamelijk voor in ziekenhuizen (bijvoorbeeld in medicijnen, in dialyse machines, in urineflessen, in ontsmettingsmiddelen), daarom wordt het ook wel ziekenhuis genoemd kiemen Overdracht van ziekenhuispersoneel op patiënten is ook mogelijk; In principe vinden infecties alleen plaats door direct contact met de ziekteverwekker. Sommige Pseudomonas-soorten produceren TTX (tetrodotoxine), een zeer gevaarlijk neurotoxine. De hoge pathogeniteit - vooral bij Pseudomonas aeruginosa - wordt toegeschreven aan diverse virulentiegenen.
Ziekten en symptomen
Bij mensen met een intact immuunsysteemPseudomonas kan gewoonlijk geen ziekte veroorzaken. Als het immuunsysteem verzwakt is (bijvoorbeeld na een operatie of bij patiënten met een hiv-infectie), is het risico op een Pseudomonas-infectie aanzienlijk verhoogd. Infecties met Pseudomonas kunnen zich in veel delen van het lichaam manifesteren (bijv huid, bottenoren, ogen, urinewegen, hart- kleppen, onderhuids weefsel). De lokalisatie van een dergelijke infectie hangt af van de plaats van binnenkomst van de ziekteverwekker. Het eerste teken, vooral bij patiënten in ziekenhuizen, is een zogenaamd gramnegatief bloedvergiftiging (bloed vergiftiging). Pseudomonas koloniseren vaak brandwonden wonden In sommige gevallen is het zo enorm dat het resulteert in bacteriëmie. Met name Pseudomonas aeruginosa dringt ook diep doorgesneden wonden Purulente wondafscheidingen hebben dan een typische blauwgroene kleur en een zoetige tot fruitige geur. Pseudomonas veroorzaakt ook otitis externa (ontsteking van het uitwendige oor), die voornamelijk voorkomt in tropische gebieden en waar etterende afscheidingen uit het oor worden geloosd. Kwaadaardige otitis externa komt meestal voor bij patiënten met suikerziekteHet is duidelijk ernstiger en wordt gekenmerkt door een ernstig oor pijn en vaak eenzijdige hersenzenuwverlamming. Het zogenaamde ecthyma gangraenosum vertegenwoordigt een pathognomonisch huid laesie bij neutropenische patiënten en wordt gekenmerkt door centraal zwerende, erythemateuze en paarszwarte gebieden met een diameter van ongeveer één centimeter. Ze komen vaak voor in de oksel en in het anogenitale gebied (gebied rond de anus en geslachtsdelen). Bovendien ontstoken sinussen, cellulitis (pathologische veranderingen in bindweefsel) Of osteomyelitis (besmettelijk beenmerg ontsteking) kan voorkomen als onderdeel van een huid en infectie van zacht weefsel. Ventilator-geassocieerd longontsteking kan worden veroorzaakt door Pseudomonas aeruginosa. Longontsteking or sinusitis komen vaker voor, vooral bij patiënten met een hiv-infectie. Als taaislijmziekte aanwezig is, Pseudomonas bronchitis kan later in de loop van de ziekte optreden. Bovendien leidt Pseudomonas heel vaak tot urineweginfecties, vooral na urologische chirurgie. Ook kunnen de ogen geïnfecteerd raken, vaak na trauma of door besmetting van contactlenzen of reinigingsvloeistof. In zeldzame gevallen acuut bacterieel endocarditis kan optreden als gevolg van Pseudomonas. Dit heeft meestal invloed op kunstmatig hart- kleppen na een openhartoperatie of inheemse kleppen in geval van drugsmisbruik. In veel gevallen leidt Pseudomonas-infectie ook tot bacteriëmie. Als patiënten niet worden geïntubeerd, als er geen aanwijzingen zijn voor urologische symptomen en als bovendien andere soorten dan Pseudomonas aeruginosa bij de infectie zijn betrokken, wordt dit waarschijnlijk veroorzaakt door een besmette infusie. solutions, ontsmettingsmiddelen, of zelfs drugs. De pathogenen worden gedetecteerd door het bereiden van een cultuur uit de afscheiding van de infectieplaats. Bloed of urine kan hiervoor ook worden gebruikt. Cefalosporines van de derde generatie (bijv. cefepime), acylaminopenicillines (bijv. piperacilline), carbapenems, fluorochinolonen en aminoglycosiden worden gebruikt om infecties met Pseudomonas te behandelen.
