Leptine wordt lang beschouwd als een baken van hoop in de strijd tegen zwaarlijvigheid Dit komt doordat het hormoon de eetlust remt. Veel te zwaar mensen hebben geen tekort, maar eerder een hoog niveau van leptine in de bloed Hoe valt dit te verklaren? Lees meer over hoe het effect van leptine en ons lichaamsgewicht zijn hier gerelateerd.
Wat is leptine?
Leptine is een hormoon dat voornamelijk door de vetcellen van het lichaam wordt aangemaakt. Het speelt een rol bij het hongergevoel en is daarom al enige tijd onderwerp van onderzoek. Het hormoon leptine is een natuurlijk eetlustremmer en wordt voornamelijk geproduceerd door vetcellen (adipocyten). Leptine wordt echter ook geproduceerd in beenmerg, skeletspier, maag slijmvlies, borst huid cellen en delen van de hersenen Als de vetcellen goed gevuld zijn, zenden ze leptine uit en geven ze het signaal "We zijn vol!". De exacte regulering van voedselinname is nog steeds niet definitief begrepen. De omstandigheden waaronder leptine tot gewichtstoename of -verlies leidt, blijven ook onduidelijk.
Het effect van leptine
Leptine oefent zijn effecten uit via twee verschillende dockingsites (receptoren) in de hypothalamus Dit deel van het diencephalon is een belangrijk controlecentrum voor onvrijwilligen zenuwstelsel (autonoom zenuwstelsel) en produceert verschillende hormonen Na zijn verbinding met één type receptoren, leidt leptine tot het vrijkomen van andere eetlustremmers hormonen, en na zijn verbinding met het andere type receptoren, leidt het tot de remming van de afgifte van eetlustremmende hormonen. Uiteindelijk remt het daarom onze eetlust. Door dit mechanisme kan leptine worden gezien als een antagonist van het hormoon ghreline, dat het hongergevoel bevordert.
Metabolisme van leptine
Bovendien wordt aangenomen dat leptine rechtstreeks in wisselwerking staat met de suiker regulerend hormoon insuline Het is aangetoond dat leptine kan stimuleren glucose gebruik (suiker gebruik) onafhankelijk van insuline, zelfs bij diabetespatiënten. Daarom wordt leptine beschouwd als een mogelijk alternatief voor insuline therapie bij mensen met type 1 suikerziekte mellitus. Bijwerkingen van insuline zouden worden geëlimineerd. Klinische studies over dit onderwerp zullen naar verwachting definitieve bevindingen opleveren. Bovendien leidt leptine tot een toename van bloed druk, een toename in hart- snelheid en een boost in de warmteontwikkeling in de cellen. Een ander effect van een hoog leptinegehalte in de bloed wordt gezegd dat het het afremmen van de drang om te oefenen is. Dus degenen die veel leptine hebben hormonen in hun bloed hebben ook minder zin om te sporten.
De rol van leptine bij gewichtsverlies
Lange tijd werd gedacht dat leptine een potentieel was eetlustremmer In de behandeling van zwaarlijvigheid Er werd echter vastgesteld dat de meerderheid van de zwaarlijvige patiënten zeer hoge niveaus van het hormoon in hun bloed had. De oorzaak is waarschijnlijk leptineresistentie, waarbij leptine niet werkt op zijn receptoren. Hoewel het leptinegehalte in het bloed hoog is, is de hersenen geeft geen gevoel van verzadiging over. Het hongergevoel houdt veeleer aan en de voedselopname gaat door. De huidige kennis suggereert dat neuronale oorzaken verantwoordelijk kunnen zijn voor leptineresistentie. Sommige onderzoekers denken de oorzaak van te hebben gevonden zwaarlijvigheid in leptine-resistentie. De exacte metabolische processen zijn echter nog niet volledig onderzocht en de huidige kennis suggereert dat de ontwikkeling van obesitas van veel factoren afhangt.
Dieet en leptine
Bepaalde voedingsmiddelen - vooral voedingsmiddelen met een hoog gehalte suiker en vet, bijvoorbeeld, gefrituurd en gekarameliseerd voedsel - oorzaak ontsteking in de hersenen en leptine kan niet werken. Momenteel is er geen hard bewijs, maar een oorzaak van leptineresistentie lijkt dus eetgedrag te zijn. Naast leptineresistentie zijn er genetische aandoeningen die dat kunnen leiden aan morbide zwaarlijvigheid. Mutaties van genen die produceren eiwitten want de metabolische route van leptine verstoort hun functie. Het effect is vergelijkbaar met leptineresistentie - getroffen personen hebben een verminderd gevoel van verzadiging. Dergelijke genetische defecten zijn echter zelden de oorzaak van zwaarlijvigheid.
Leptine als medicijn
Leptine komt ook voor in de vorm van leptine-analogen. Deze worden kunstmatig geproduceerd en bootsen vrijwel de werking van leptine in het lichaam na. Bij mensen met een aangeboren vetcel-deficiëntie (lipodystrofie) wordt leptine voorgeschreven omdat ze het zelf niet kunnen aanmaken. Het medicijn is pas sinds 2014 goedgekeurd voor deze indicatie in de VS. In de Europese Unie werd in 2018 goedkeuring verleend onder “uitzonderlijke omstandigheden”. ”. Dit betekent dat het voordeel van het medicijn bij mensen met lipodystrofie groter is dan het risico en bovendien dat toegang tot voldoende onderzoeksgegevens niet mogelijk was vanwege de zeldzaamheid van de ziekte. Het Europees Geneesmiddelenbureau beoordeelt voortdurend nieuwe binnenkomende gegevens over de effecten en bijwerkingen van het medicijn. Het medicijn wordt door de behandelende arts toegediend als een injectie in de onderhuid vetweefsel Het medicijn is niet verkrijgbaar in capsule-, bolletjes- of tabletvorm.
Effect tegen overgewicht niet bewezen
Vanwege de beschreven effecten wordt leptine vaak verhandeld als een wondermiddel tegen obesitas. Het idee is dat door het nemen van leptine-analogen, de leptinespiegels worden verhoogd en vet verbranden wordt versterkt. De fabrikant wijst er echter zelf op dat niet is aangetoond dat leptine gewichtsverlies veroorzaakt. In plaats daarvan kunnen er ernstige bijwerkingen optreden. Het wordt daarom sterk afgeraden om een leptinepreparaat te gebruiken zonder eerst een specialist in stofwisselingsziekten (endocrinoloog) te raadplegen. Ook spreekt het wetenschappelijke bewijs tot nu toe tegen het idee dat een loutere verhoging van de leptinespiegels automatisch leidt tot een sneller gevoel van verzadiging en dus tot gewichtsverlies.
Bijwerkingen van leptine
Als leptine uitwendig wordt geleverd, kunnen ernstige bijwerkingen optreden. Het lichaam kan een verdediging vormen eiwitten (antilichamen) tegen het hormoon, antistoffen tegen geneesmiddelen genaamd. Dit betekent dat de leptine die door de vetcellen wordt aangemaakt niet meer kan werken - de leptinespiegel daalt nog verder in plaats van stijgt. Bovendien kunnen auto-immuunreacties tegen de lever en nieren zijn beschreven, wat kan leiden tot het falen van deze organen als ze vorderen.
