De pleuraholte is de naam die wordt gegeven aan de opening tussen de binnenste en buitenste vellen van de riep De pleuraholte is gevuld met vloeistof om te voorkomen dat de twee pleuravellen tegen elkaar wrijven. Wanneer er een verhoogde vochtophoping in de pleuraholte is, ademhaling wordt belemmerd.
Wat is de pleuraholte?
In medische terminologie wordt de pleuraholte cavitas pleurae of cavum pleurae genoemd. Omdat de pleuraholte vrij klein is, wordt deze ook wel de pleuraholte genoemd. Het bevindt zich tussen de muurschildering bijsluiter en de longbijsluiter van de riep In de pleuraholte bevindt zich fysiologisch gezien ongeveer vijf tot maximaal tien milliliter vloeistof.
Anatomie en structuur
De riep is ook bekend als de long pleura of het borstvlies. Het is dun huid dat lijnen de binnenkant van de borst holte en bedekt de longen. Het gebied dat de longen bedekt, wordt daarom het borstvlies genoemd. Het borstvlies kan op zijn beurt verder worden onderverdeeld in vier gebieden. De pleurale koepels liggen tegen de koepel van de longen. Het borstvlies bedekt de binnenkant van de ribben De pars mediastinalis van de pleura ligt in het gebied van de bindweefsel van de mediastinale holte, en de pars diaphragmatica bevindt zich aan de bovenzijde van de diafragma De pleura bestaat uit twee vellen, de viscerale pleura en de pariëtale pleura. Het viscerale blad is het binnenblad van het borstvlies. Het pariëtale blad is naar buiten gericht. In het gebied van de pulmonale hilus versmelt de interne folder met de externe folder. De pulmonale hilus is waar bloed schepen, zenuwen, lymfevaten en bronchiën komen de longen binnen. Tussen de pariëtale en viscerale vellen van het borstvlies ligt de pleuraholte. Het is een zeer smalle opening in plaats van een holte. Het gat wordt gevuld met een paar milliliter vloeistof. De vloeistof is sereus, wat betekent dat het een vergelijkbare samenstelling heeft als bloed serum.
Functie en taken
De vloeistof in de pleuraholte vermindert de wrijving tussen de twee pleuravellen. De twee vellen zijn over elkaar verschuifbaar maar kunnen niet van elkaar worden gescheiden. Dit is te vergelijken met twee glasplaten met een paar milliliter water tussen hen. De water folie op het glas zorgt ervoor dat de glasplaten heen en weer over elkaar kunnen schuiven. De hechtingskrachten verhinderen echter dat de twee ruiten van elkaar scheiden. Omdat het buitenste vel van het borstvlies aan de borst holte, het binnenvel is verbonden met de longen, en de twee vellen op hun beurt aan elkaar hechten door de vloeistoffilm, de pleurale opening voorkomt dat de longen in elkaar klappen. Als glijdende verplaatsingslaag is het borstvlies met de pleuraholte ook een voorwaarde voor de beweeglijkheid van de longen. Tegelijkertijd helpt het om zuigkracht te creëren tijdens inademing zodat de ademlucht naar binnen kan stromen. Wanneer de borst breidt zich uit tijdens inademing, het buitenblad van het borstvlies volgt. De twee bladeren zijn verbonden door de pleuraholte, dus het binnenste pleurablad moet de beweging volgen. Omdat dit blad is verbonden met de long, de long zet ook uit. Er wordt een onderdruk gecreëerd en de ademhaling lucht stroomt naar binnen. Het drukverschil tussen de pleuraholte en de buitenlucht is -800 pascal tijdens inademing. Tijdens het uitademen neemt het drukverschil af tot -500 pascal. Als de uitademing erg geforceerd is, kan de druk in de pleura zelfs korte tijd positieve waarden bereiken.
Ziekten
Als de vochtophoping in de pleuraholte de fysiologische hoeveelheden overschrijdt, treedt ademnood op. Een dergelijke overmatige ophoping van vocht in de pleuraholte wordt ook wel genoemd borstvliesuitstroming Pleurale effusies zijn onderverdeeld in transsudaten met een laag proteïnegehalte en exsudaten met een hoog proteïnegehalte. De vloeistof kan bloederig, etterig of troebel zijn. Pleurale effusies treden op in de setting van infectieziekten zoals tuberculose or longontsteking, kan te wijten zijn aan cardiale of nierinsufficiëntie, of kan een gevolg zijn van kanker Pleurale effusies kunnen zich ook ontwikkelen na een trauma of in de loop van autoimmuunziekten Kleinere uitstromingen tot een halve liter vloeistof worden vaak niet eens opgemerkt. Het belangrijkste symptoom van grotere vochtophoping is kortademigheid. Door het vocht in de pleuraholte kunnen de longen niet meer goed uitzetten, dus onvoldoende ademhaling lucht stroomt in de schepen van de longen. Bij kleinere effusies wordt kortademigheid pas duidelijk bij lichamelijke inspanning, grotere effusies zijn ook merkbaar in rust. Naast kortademigheid kan er irritatie van de hoesten of ademhalingsafhankelijk pijn op de borst. Indien pus verzamelt zich in de pleuraholte in plaats van vloeistof, dit wordt pleuraal genoemd empyeem De meest voorkomende oorzaak van pleuraal empyeem is pleuris, Dwz ontsteking van de pleura. Hematogene verspreiding van pathogenen ook denkbaar, evenals infectie na trauma of na perforatie van de slokdarm. Meestal wordt de ziekte veroorzaakt door streptokokken, stafylokokken, Escherichia coli of Pseudomonas aeruginosa. Ondanks de opeenstapeling van pus, de symptomatologie van pleuraal empyeem kan mild zijn. Onkarakteristieke symptomen zoals koorts, hoesten, en nachtelijk zweten zijn typisch. Als er lucht in de pleuraholte komt, heeft dat vaak levensbedreigende gevolgen. In een pneumothoraxkomt er lucht in de pleuraholte. Hierdoor verliezen de twee pleuravellen hun kleefkracht en verliezen de long stort volledig of in delen in. Afhankelijk van de mate van instorting variëren de symptomen van hoesten tot levensbedreigende kortademigheid. De huid wordt blauw, en dat kan er zijn pijn of een gevoel van druk op de borst.
