Pijn en symptomen
Het belangrijkste symptoom van een middenvoetsbeentje breuk is ernstig pijn wanneer het zich voordoet, wat gewoonlijk elke vorm van voortbeweging onmogelijk maakt. Enerzijds komt dit doordat het hele lichaamsgewicht altijd op de voet ligt. Aan de andere kant reageert het lichaam altijd zeer gevoelig op verdere belasting bij botbreuken.
Dit is een signaal om te voorkomen dat we verdere, schadelijke bewegingen maken. Bij elke verdere beweging van de middenvoetsbeentje stoot het gebroken bot tegen en door het periosteum. Dit is zeer gevoelig omdat het doordrongen is van een hecht netwerk van zenuwen.
Dit stuurt meteen sterk pijn impulsen naar de hersenen zodra we de voet blijven belasten. De pijn verdwijnt meestal in rust. Andere symptomen van een breuk, naast pijn, zijn over het algemeen beperkte mobiliteit, krakende geluiden bij het bewegen en zwelling. Meestal schepen die in de voet bloeden en hematomen veroorzaken, worden ook aangetast.
Diagnose van metatarsale fractuur
De diagnose van een middenvoetsbeentje breuk is - rekening houdend met de hevige pijn - gebaseerd op het klinisch onderzoek in combinatie met een Röntgenstraal examen. Tijdens het klinisch onderzoek vraagt de arts naar het verloop van het ongeval en kan hij zich op basis van de stand van de voet, pijnlijke drukpunten en mogelijke verkeerde stand van de voet al een relatief nauwkeurig beeld vormen. Een Röntgenstraal onderzoek volgt altijd, omdat dit de enige manier is om de exacte omvang en het type breuk vast te stellen. Als het bot soepel is doorgebroken en niet wordt verplaatst, is het een ongecompliceerde fractuur die conservatief kan worden behandeld. Fracturen met meerdere fractuurfragmenten en duidelijke verkeerde uitlijning worden als gecompliceerd beschouwd en vereisen chirurgische behandeling.
Therapie
De eerste prioriteit is het bestrijden van de hevige pijn. Voor dit doel heeft de arts pijnstillers - dwz pijnstillers - tot zijn beschikking. In principe volgens een stappenplan voorgeschreven door de WHO (World Gezondheid Organization), worden eerst "niet-opioïde analgetica" gebruikt, dwz in de handel verkrijgbaar pijnstillers zoals ibuprofen or paracetamol.
Alleen als deze niet voldoende zijn, is de potentie laag opioïden zoals tilidine gebruikt. De pijn is echter zelden zo hevig dat deze worden gebruikt. Zodra de pijn is bestreden, kan de eigenlijke behandeling van de fractuur beginnen. De fractuur - indien verplaatst - wordt verminderd, dwz het bot wordt teruggebracht in zijn oorspronkelijke positie en geïmmobiliseerd in een gips spalk.
De immobilisatie vindt plaats gedurende 6-8 weken. Omdat de voet gedurende deze tijd niet belast kan worden, is er extra ondersteuning voorzien krukken. Bij gepredisponeerde patiënten, trombose profylaxe moet ook worden uitgevoerd om trombose te voorkomen.
Voor meer gecompliceerde fracturen is er geen manier om een operatie te omzeilen. Sinds een "kromme" coalescentie van de botten leidt op de lange termijn tot een onjuiste belasting van de hele voet, gewrichten en spieren kunnen in de loop van de jaren degenereren. Om dit te voorkomen wordt de fractuur vervolgens minimaal invasief behandeld via een kleine huidincisie met een schroefje.
De schroef trekt de losse botdelen weer bij elkaar en oefent er druk op uit. De druk versnelt de genezing. Bij verbrijzelde fracturen moeten de individuele botfragmenten op een plaat worden bevestigd.
Hiertoe wordt elk botstuk afzonderlijk op een zogenaamde osteosyntheseplaat gefixeerd. Hier is het belangrijk om de botdelen weer in de juiste anatomische positie te brengen. De botstukjes groeien dan binnen 6-8 weken samen.
A gips gips moet gedurende deze tijd ook worden gedragen. Binnen de volgende 2-3 weken kan de voet steeds meer worden belast totdat na ruim 10 weken weer volledige belasting mogelijk is. De genezingstijd is afhankelijk van de leeftijd en de constitutie van de patiënt.
Na de zwelling rond de middenvoetsbeentje breuk is verdwenen, de pijn moet ook verdwijnen. Het gezwollen weefsel drukt een tijdje op de omliggende zenuwvezels totdat de druk langzaam afneemt en de pijn afneemt. Als de pijn na een week onveranderd blijft, kan er sprake zijn van een zenuwcontusie of -beschadiging. Dit kan ook gepaard gaan met gevoelloosheid en moet zeker vroeg worden opgehelderd.
