Pijn dunne darm

Er zijn verschillende ziekten die kunnen leiden tot pijn in de darmen. Het is echter vaak niet mogelijk om het pijn precies. Vaak voelen patiënten zich niet specifiek pijn in de buik. Dit kan acuut en erg sterk zijn, of chronisch en saai. Sommige ziekten leiden minder tot een aanhoudende pijn, maar eerder tot een koliekachtige pijn die in golven optreedt.

Melanoom van de dunne darm

Een dunne darmobstructie wordt veroorzaakt door een mechanische blokkering van de dunne darm (mechanische ileus) en zijn functie, of door verlamming van de darmperistaltiek (paralytische ileus) als gevolg van een ontsteking in de buik. Door het functieverlies bij een mechanische ileus kan de darminhoud niet meer getransporteerd worden. Dit leidt tot constipatie van de darm.

Dit kan na enige tijd leiden tot enorme koliek pijn in de buik, maar ook tot een gevoel van volheid, misselijkheid en braken. De pijn wordt veroorzaakt door de poging van de darm om de darminhoud verder te transporteren, wat vanwege de ileus niet mogelijk is. De mechanische ileus vereist dringend een chirurgische behandeling.

De oorzaak moet worden gevonden en weggenomen. De paralytische ileus is meestal slechts een symptoom van een andere ziekte, zoals buikvliesontsteking. Het is niet zozeer de ileus die de pijn veroorzaakt, maar eerder de onderliggende ziekte, die dringend behandeld moet worden.

Informeer uzelf ook over het onderwerp: Brandend in de darm Chronische ontstekingsziekten van de darm, zoals De ziekte van Crohn, kan ook leiden tot pijn in de buik. Dit is een auto-immuunontsteking van alle lagen van de darmwand. Erosies en ulceraties van de darmwand kunnen optreden, wat kan leiden tot pijn veroorzaakt door ontsteking.

De ziekte van Crohn kan in het gehele maagdarmkanaal voorkomen en leidt naast pijn tot een onregelmatige stoelgang, voedselintoleranties en gewichtsverlies. De therapie kan alleen symptomatisch worden uitgevoerd door immunosuppressie of chirurgie. Een andere oorzaak van pijn in de dunne darm kan de Meckel's divertikel.

Dit is een uitsteeksel van de dunne darm en veroorzaakt meestal geen symptomen. Als het Meckel's divertikel gedeeltelijk open is, kan de darminhoud het uitsteeksel binnendringen en ontstekingen veroorzaken. In dit geval treden dezelfde symptomen op als in appendicitis.

Fever, misselijkheid, misselijkheid en enorm rechtszijdig pijn in de buik kan gebeuren. De enige verstandige therapie is dan een operatie en verwijdering van het ontstoken divertikel. Twaalfvingerige darm zweer of duodenitis (ontsteking van de twaalfvingerige darm) kan ook pijn veroorzaken.

Dit is een zweer van de twaalfvingerige darm die de spierlaag kruist die onder het slijmvlies ligt. Aanvankelijk niet-specifieke symptomen zoals misselijkheid, opgeblazen gevoel, onregelmatige stoelgang en braken optreden. Meestal krijgen patiënten na enige tijd last van vastend pijn, die aanvankelijk verbetert met voedselinname.

De pijn bevindt zich vaak in de bovenbuikstreek of rond de navel. In sommige gevallen de twaalfvingerige darm zweer gaat gepaard met geen symptomen en is dan een willekeurige diagnose. De oorzaak van deze ulceratie in de dunne darm wordt vaak een bacterie genoemd Helicobacter pylori.

In dit geval staat de uitroeiing van de ziekteverwekker centraal. Dit is heel goed te behandelen met drie verschillende antibiotica. Anders staat het vermijden van stress en slijmvliesirriterende medicijnen op de voorgrond.

Een andere ziekte die door een bacterie wordt veroorzaakt, is De ziekte van Whipple. Dit wordt veroorzaakt door de bacterie Tropheryma whipplei en leidt tot weefselvocht congestie in de darm. Hierdoor kunnen er geen voedingsstoffen meer uit de darm worden opgenomen en kunnen de darmvlokken atrofie.

Dit leidt tot typische symptomen van malabsorptie met gewichtsverlies, diarree en pijn in de buik. Verder extraintestinale symptomen zoals koorts, hart- mislukking en gewrichtsontsteking kunnen optreden. De therapie bestaat uit een langdurige antibioticatherapie. In aanvulling op, vitaminen, sporenelementen en elektrolyten moet worden genomen om een ​​tekort aan voedingsstoffen te voorkomen.