Brown-Séquard-syndroom is zeldzaam voorwaarde dat komt meestal voor als gevolg van spinal cord letsel. De patiënt kan niet waarnemen pijn of temperaturen aan één kant van het lichaam. Slechts zelden is het het zogenaamde pure Brown-Séquard-syndroom; in veel gevallen is een onvolledig uitgedrukte vorm van het syndroom aanwezig.
Wat is het Brown-Séquard-syndroom?
Brown-Séquard-syndroom is de term die wordt gebruikt om een zogenaamd symptoomcomplex te beschrijven dat optreedt in de context van hemiplegische spinal cord schade. Spierverlamming en gedissocieerde gevoeligheidsstoornissen treden op. Het Brown-Séquard-syndroom werd voor het eerst gedocumenteerd tussen 1850 en 1851 door Charles-Édouard Brown-Séquard; Brown-Séquard-syndroom treedt voornamelijk op na verwonding of verplettering van de spinal cord Soms is een tumor in de wervelkanaal kan ook verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van het Brown-Séquard-syndroom. Het ruggenmerg bestaat uit stijgende sensorische en dalende motorische zenuwbanen die ook kunnen oversteken naar de andere kant van de medulla. Als er schade optreedt, ontstaat er een diffuus ziektebeeld - niet zoals in totaal paraplegie: terwijl verlammingsverschijnselen aan één kant optreden, ervaart de patiënt stoornissen in pijn, druk en temperatuurperceptie aan de andere kant.
Oorzaken
Het Brown-Séquard-syndroom komt uiterst zelden voor. De redenen waarom het Brown-Séquard-syndroom kan optreden, zijn divers: het Brown-Séquard-syndroom is voornamelijk het gevolg van stomp of penetrerend letsel, sub- of epiduraal hematoom van de wervelkolom hersenvliezenof hernia van de tussenwervelschijven. Lokale pimary-tumoren of metastasen kan ook verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van het Brown-Séquard-syndroom. De oorzaak is van essentieel belang met het oog op verdere behandeling. Om deze reden moet de arts van tevoren erkennen welke redenen ervoor verantwoordelijk waren dat het Brown-Séquard-syndroom überhaupt kon optreden. Een spontane gebeurtenis is de facto niet mogelijk. Af en toe kunnen acute symptomen optreden, maar deze zijn voornamelijk indicatief voor een tumor. In de regel treedt het syndroom echter alleen op in combinatie met reeds bestaande verwondingen aan het ruggenmerg.
Symptomen, klachten en tekenen
Het Brown-Séquard-syndroom manifesteert zich voornamelijk door neurologische functionele gebreken. Artsen maken onderscheid tussen motorische en sensorische gebreken. Motorische gebreken omvatten bijvoorbeeld ipsilaterale spastische aandoeningen been verlamming, die optreedt als gevolg van schade aan het piramidale kanaal (tractus corticospinalis). Sensorische functionele gebreken omvatten de zogenaamde epicritische gevoeligheid van de ispilaterale zijde wanneer er schade is opgetreden in het achterste koord. Er is ook een mislukking van pijn en temperatuurwaarneming, en hier spreken artsen van een gedissocieerde sensorische stoornis. De vegetatieve symptomen zijn onder meer roodheid en oververhitting van de huid in sommige gevallen is ook een afwezigheid van zweetafscheiding gedocumenteerd. De patiënt merkt dus in eerste instantie een eenzijdige verlamming op, maar merkt dat hij of zij geen temperatuur of pijn aan de andere kant van het lichaam kan waarnemen. Dergelijke symptomen, in combinatie met het bestaande en bekende medische geschiedenis, mag daarom in geen geval worden genegeerd of uitgesteld. Als er een mogelijkheid is dat het het Brown-Séquard-syndroom is, moet daarom onmiddellijk contact worden opgenomen met een arts.
Diagnose en verloop
Het pure Brown-Séquard-syndroom is een zeldzaamheid. In bijna alle gevallen documenteren medische professionals een onvolledige vorm van het syndroom; soms kunnen - door andere verwondingen - andere symptomen en klachten optreden die zeker niet typerend zijn voor het Brown-Séquard-syndroom. De arts moet daarom neurologische onderzoeken uitvoeren, waarbij passende tests van de motorische functie hier naar voren komen. Verder controleert de arts zowel de diepte als de oppervlaktegevoeligheid, het temperatuurgevoel van de patiënt en probeert hij de lokalisatie van het laesieniveau te bepalen op basis van de sensorische gebreken. Om de diagnose te bevestigen, worden beeldvormende technieken gebruikt als ondersteuning. Dit zijn voornamelijk röntgenfoto's, MRI en computertomografie scant. In het kader van beeldvormingsprocedures is het mogelijk dat de oorzaak van de laesie en de omvang ervan kan worden vastgesteld. Dergelijke diagnoses worden voornamelijk gesteld door medisch specialisten; daarom is het raadzaam om een arts te raadplegen die gespecialiseerd is in ruggenmergletsel.
Wanneer moet je naar een dokter?
Over het algemeen vereist het Brown-Séquard-syndroom geen aanvullend bezoek aan een arts voor diagnose. In de meeste gevallen wordt de diagnose al in het ziekenhuis gesteld omdat de getroffen persoon geen lichaamsdelen meer kan voelen of zelfs maar bewegen. Er moet echter een arts worden geraadpleegd als verlamming of gevoeligheidsstoornissen plotseling of zonder enig specifiek letsel optreden. Plotselinge roodheid op de huid of het gebrek aan waarneming van temperatuurverschillen kan ook wijzen op het Brown-Séquard-syndroom en moet beslist door een arts worden behandeld. Vooral na ongelukken, klappen of vallen moet een arts worden geraadpleegd. In deze context is ongevoeligheid voor pijn ook een cruciaal signaal dat op deze ziekte kan duiden. De diagnose Brown-Séquard-syndroom wordt gesteld door een huisarts of tijdens een MRI. Dit maakt ook een goede diagnose van de oorzaken van de sensorische stoornissen mogelijk. De verdere behandeling is sterk afhankelijk van de respectievelijke oorzaak. Als het een tumor is, kan deze worden verwijderd. In het geval van onomkeerbare verwondingen, niet meer therapie kan uitgevoerd worden.
Behandeling en therapie
Als de arts vaststelt dat een tumor op het ruggenmerg van de patiënt drukt, kan een operatie leiden tot verwijdering van de tumor en zo het Brown-Séquard-syndroom verlichten. Als zich acute symptomen voordoen, suggereert dat het voorwaarde is wat bekend staat als mechanische compressie van het ruggenmerg, de getroffen persoon ondergaat onmiddellijk een operatie. Hoewel een operatie de neurologische situatie niet altijd verbetert, vergemakkelijkt het wel het verloop van de behandeling. Ook nazorg en remobilisatie leiden tot betere resultaten als de medische professional de patiënt opereert. Na de operatie is het belangrijk dat de patiënt gebruik maakt van fysiotherapie maatregelen Genezing is niet mogelijk. Uiteindelijk de chirurgische behandelingen en revalidatie maatregelen dienen om de symptomen te verbeteren. Het doel is dat de patiënt - na chirurgische ingreep en revalidatie - zelfstandig kan bewegen met hulpmiddelen.
Vooruitzichten en prognose
In veel gevallen kan het Brown-Séquard-syndroom niet worden behandeld. Dit is vooral het geval wanneer het syndroom optreedt als gevolg van een letsel aan het ruggenmerg. In dit geval kan het letsel niet worden gecorrigeerd, waardoor patiënten hun hele leven aan beperkingen lijden. In het geval van een tumor kan deze worden verwijderd. Het verdere verloop hiervan hangt echter sterk af van waar de tumor zich precies bevindt en of er al uitzaaiingen zijn opgetreden. Bij uitzaaiingen wordt de levensverwachting van de patiënt significant verkort, met als gevolg vroegtijdig overlijden. Zelfs na succesvolle verwijdering van de tumor is de patiënt vaak afhankelijk van verschillende fysiotherapie maatregelen om beweging te herstellen. Hierdoor kan de getroffen persoon zelfstandig bewegen. Als er geen behandeling wordt gegeven voor het Brown-Séquard-syndroom, de patiënt voorwaarde blijft hetzelfde of verergert als de tumor de oorzaak van de ziekte is. Er zal geen zelfgenezing plaatsvinden. Als het Brown-Séquard-syndroom optreedt als gevolg van een ongeval, lijden de meeste getroffen personen ook aan andere verwondingen of ziekten.
het voorkomen
Omdat het Brown-Séquard-syndroom ontstaat door verwondingen of tumoren, is preventie niet mogelijk. Het is raadzaam om, als zich symptomen voordoen die wijzen op het Brown-Séquard-syndroom, onmiddellijk contact op te nemen met een arts. Eerdere behandeling kan later leiden tot snellere revalidatie van de getroffen persoon.
Follow-up
De opties voor nazorg zijn meestal ernstig beperkt bij het Brown-Séquard-syndroom. Het syndroom zelf kan alleen symptomatisch en niet causaal worden behandeld, aangezien het een genetische aandoening is. De getroffen persoon is altijd afhankelijk van een chirurgische ingreep om het ongemak in de rug te verlichten. Na de operatie heeft de patiënt rust en herstel nodig. Onnodig spanning Als de oorzaak van het Brown-Séquard-syndroom een tumor is, kan verder en vooral regelmatig onderzoek door een arts voor andere tumoren zeer nuttig zijn. Evenzo, na de chirurgische ingreep, fysiotherapie maatregelen zijn nodig om de volledige beweging van de getroffen persoon te herstellen. Veel van de oefeningen van fysiotherapie kan ook thuis en met de hulp en steun van vrienden of familie worden uitgevoerd, zodat genezing wordt versneld. De getroffen persoon kan zich echter niet altijd alleen verplaatsen en is meestal nog steeds afhankelijk van een ander AIDS in het dagelijkse leven. De levensverwachting van de getroffen persoon wordt echter niet negatief beïnvloed door het Brown-Séquard-syndroom. In sommige gevallen kan psychologische behandeling ook nodig of nuttig zijn voor dit syndroom Depressie of er treden andere psychologische stoornissen op.
Hier is wat u zelf kunt doen
De motorische beperkingen van het Brown-Séquard-syndroom kunnen alleen worden verminderd door een operatie. Omdat genezing niet mogelijk is, therapie is symptomatisch. In dit opzicht kan elke getroffen persoon zelf actief worden. Na de operatie, die meestal wordt uitgevoerd, moeten patiënten constant deelnemen aan de voorgeschreven fysiotherapie. Alleen als patiënten de oefeningen thuis herhalen, hebben ze een goede kans op een bevredigende remobilisatie. Verder zijn alle postoperatieve maatregelen zoals lichamelijke rust, het vermijden van spanning, regelmatige blootstelling aan frisse lucht, a dieet rijk aan vitale stoffen en een gezonde levensstijl worden als zeer gunstig voor het genezingsproces beschouwd. Aangezien verlammingsverschijnselen en het vooruitzicht van een leven in een rolstoel psychologisch zeer belastend zijn voor de getroffenen, begeleidt psychotherapie is ook aan te raden. Daarnaast kunnen zelfhulpgroepen - contacten kunnen gelegd worden via internet of de behandelende arts - een platform bieden voor het uitwisselen van ervaringen. Zelfs als de operatie vaak de mobiliteit van de getroffenen herstelt, blijven neurologische aandoeningen bestaan. Vanwege het gebrek aan gevoeligheid voor pijn en temperatuur is voorzichtigheid geboden in het dagelijks leven. Betrokken personen moeten letten op voldoende warmte en huid bescherming door geschikte kleding, zodat hypothermie of oververhitting treedt niet op. Als er een bestaand gebrek aan transpiratie is, moet ervoor worden gezorgd dat er voldoende koeling is. Mogelijke bronnen van letsel in huis moeten ook worden gecontroleerd. Patiënten moeten een nieuw lichaamsbewustzijn aanleren en hun perceptie van hun fysieke behoeften trainen. Een combinatie van fysiek en psychotherapie kan hierbij ook helpen.
