Symptomen
pityriasis versicolor is een huid aandoening die voornamelijk voorkomt op gebieden met een hoge talgproductie, zoals de rug, borstbovenarmen, schouders, oksels, nek, gezicht en hoofdhuid. Ronde tot ovale hyper- of gehypopigmenteerde plekken komen voor. De huid is iets verdikt, schilferig en soms licht jeukend. De pleisters kunnen bijvoorbeeld roze, zalm, bruin, rood of zwart gekleurd zijn. Als ze hypo- of gedepigmenteerd zijn, worden ze ook wel aangeduid als pityriasis veelkleurig alba.
Oorzaken
De oorzaak van de ziekte is een oppervlakkige schimmelinfectie van het stratum corneum met gisten van het geslacht, vooral met. Deze eencellige en lipofiele schimmels zijn een normaal onderdeel van de huid flora bij alle mensen, maar alleen bij sommigen veroorzaken ze klinische symptomen als gevolg van endogene en exogene factoren.
Risicofactoren
Schimmelgroei wordt bevorderd door een warme, vochtige, lipidenrijke omgeving. Adolescenten en jongere volwassenen hebben daarom meer kans op de aandoening omdat ze meer talg produceren, en de voorwaarde komt vaker voor in landen met een tropisch klimaat. Van zweten wordt ook gedacht dat het de voorwaarde, en erfelijkheid speelt waarschijnlijk een belangrijke rol (gebruikelijk bij eerstegraads familieleden). Andere factoren, zoals immunosuppressie, worden besproken.
Diagnose
De diagnose kan meestal worden gesteld door een ervaren dermatoloog op basis van het klinische beeld. Bovendien wordt een microscopisch onderzoek uitgevoerd. Huidschubben worden opgelost met kaliumhydroxide (KOH) en een beetje hitte en gekleurd met methyleenblauw, bijvoorbeeld. Hierdoor worden onder de microscoop de ronde sporen en de filamenteuze pseudohyphae zichtbaar (in het jargon ook wel “spaghetti met gehaktballetjes” genoemd, overeenkomstige illustraties zijn te vinden in de vakliteratuur). Bij sommige patiënten fluoresceren de laesies onder UV-straling (houtlicht, 365 nm of in disco).
Diagnose
De diagnose wordt gesteld onder medische behandeling. Differentiële diagnoses omvatten andere pigmentatiestoornissen zoals vitiligo, maar het komt voornamelijk voor op de handen en het gezicht. Andere huidziekten zoals chloasma, tinea corporis, seborroïsche dermatitis, pityriasis rosea, erythrasma of syphilis moet van de diagnose worden uitgesloten.
Behandeling met geneesmiddelen
Topische antischimmelmiddelen:
- Omdat het een schimmelinfectie is, antischimmelmiddel drugs worden gebruikt voor behandeling. Azole antischimmelmiddelen zoals econazol, miconazol, clotrimazolof ketoconazolevenals cyclopirox of terbinafine, worden gebruikt voor uitwendige behandeling. Omdat de ziekte vaak over een groot gebied voorkomt, is behandeling met een oplossing of shampoo voordelig (bijv. ketoconazol).
Systemische antischimmelmiddelen:
- Intern, fluconazol, itraconazol or ketoconazol worden gebruikt. Deze drugs moet worden voorgeschreven door een arts en kan meer veroorzaken bijwerkingen dan lokale therapie. Bovendien moet worden opgemerkt dat het niet voor alle patiënten geschikt is. Een voordeel is daarentegen de eenvoudigere toepassing.
Topische keratolytica:
- Zoals selenium disulfide, zink pyrithion, zwavel or salicylzuur zijn cornea-oplossende middelen die ook de talgproductie kunnen beïnvloeden en sommige hebben antimicrobiële activiteit. Ze worden gebruikt in de vorm van shampoos of als schorsing.
Opgemerkt moet worden dat de vlekken weken tot maanden na een succesvolle behandeling kunnen aanhouden, vooral als ze gede- of hypopigmenteerd zijn.
het voorkomen
Omdat recidieven vaak voorkomen, antischimmelmiddelen en keratolytica worden ook preventief gebruikt. De literatuur suggereert bijvoorbeeld om selenium disulfide gedurende de eerste drie dagen van elke maand. Profylaxe is ook mogelijk met interne of externe antischimmelmiddelen.
