Het woord algen heeft een negatieve bijklank in de hoofden van veel Europeanen: algen pest in de Middellandse Zee, algalisatie van vijvers of eutrofiëring van water lichamen door algen. Maar langzaam maar zeker neemt de kennis over algen als mogelijke - misschien wel gezonde - voedingscomponent toe.
Wat zijn ziekteverwekkende algen?
Een alg is een plant die, net als al zijn groene verwanten, fotosynthese uitvoert. Het enige verschil is dat zijn habitat is water, dus het drijft vrij in het water of wortels op de bodem in ondiep water. Biologisch gezien zijn er heel veel soorten, waarvan sommige zo verschillend zijn dat hun enige gemeenschappelijkheid de structuur van hun cellen is. Alle algen hebben cellen met een celkern, waardoor ze worden geïdentificeerd als het laagste niveau van hogere organismen (= eukaryoten - alle levensvormen hebben een echte celkern). In de biologie, blauwgroene algen, dat zijn geen planten maar bacteriën, kregen ook ten onrechte deze naam. Deze laatste behoren echter tot de levende wezens met cellen zonder echte celkern (prokaryoten).
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
Algen komen over de hele wereld voor in zoet en zout water Ze zijn meestal zichtbaar voor het blote oog: bladeren in alle vormen en kleuren die in het water of groen drijven massa op het wateroppervlak, waar meestal alleen de microscoop laat zien dat het clusters van algencellen zijn. Algen spelen in principe een belangrijke rol in de ecologische kringloop. Ze absorberen carbon kooldioxide opgelost in het water, zet het om in zuurstof met behulp van zonlicht en laat het weer los in het water (fotosynthese). Als het waterlichaam echter wordt vervuild door rioolwater, dat als meststof werkt op de algengroei, treedt algenproliferatie op en stikt het waterlichaam. De verspreiding van rioolwaterzuiveringsinstallaties heeft dit probleem in Europa grotendeels weggenomen. Het kan erg gevaarlijk zijn voor de mens volksgezondheid om te zwemmen in sterk gealgaliseerd water. Als voedingscomponent worden algen voornamelijk in Aziatische landen geconsumeerd. Als gevolg van de globalisering hebben ze ook op onze breedtegraden steeds meer mensen kunnen overtuigen van hun eigendommen.
Betekenis en functie
Een alg uit schoon water is qua voedingswaarde te vergelijken met sla of bladgroenten. Het bevat vitaminen en mineralen en behaagt caloriebewuste eters met zijn lage energie-inhoud. Het chlorofyl dat in alle planten wordt aangetroffen en de carotenoïde die in sommige algen wordt aangetroffen, worden geacht de immuunsysteem Algen hebben er dus enkele antibioticum en antivirale effecten. De vraag of een alg twijfelachtig of heilzaam is volksgezondheid hangt ook grotendeels af van wanneer het wordt geoogst en geconserveerd en hoe vers het is op het moment van consumptie. Degenen die een volksgezondheid-bewuste levensstijl in het algemeen vermijden zeewier uit een overvloed van voorzichtigheid, in plaats daarvan de voorkeur geven aan zoetwaterzeewier. Dit wordt meestal onder speciale omstandigheden (speciale watersamenstelling) gekweekt om een optimale gezondheidswaarde te bereiken.
Ziekten en kwalen
Om de problemen in verband met de consumptie van algen te begrijpen, is een basiskennis van de kringloop van stoffen in het waterlichaam noodzakelijk. Alle vervuilende stoffen, hetzij in water, lucht of bodem, keren uiteindelijk terug naar hun punt van oorsprong, tenzij ze chemisch worden afgebroken, afgebroken of veranderd. Dit geldt echter niet voor sommige van deze stoffen (zware metalen zoals leiden or cadmium, kankerverwekkende stoffen, radioactieve stoffen). Het is algemeen bekend dat met name vissen en schaaldieren uit de oceanen van de wereld allang niet meer zo gezond zijn als wordt aangenomen, aangezien het gehalte aan twijfelachtige chemische verbindingen in hun lichaam de afgelopen jaren is vermenigvuldigd. Consumptie betekent dat de zorgwekkende stoffen zich ook steeds meer ophopen aan het einde van de voedselketen (bij de mens). Een voorbeeld ter verduidelijking: algen in de zee nemen een bepaalde hoeveelheid verontreinigende stoffen op uit het water, dierlijk plankton voedt zich met deze algen en vermenigvuldigt daardoor de opname van verontreinigende stoffen in zijn organisme. Kleinere vissen en grotere vissen vervolledigen dan de voedselketen met een gestage vermenigvuldiging van verontreinigende stoffen in hun lichaam. Wanneer deze dieren in het water sterven, komen de verontreinigende stoffen vrij en wordt een veelvoud daarvan weer toegankelijk voor de algen. Aldus residuen van leiden, kwik en cadmium kan in veel algen worden aangetroffen. Het is daarom belangrijk om de oorsprong van algen die in tabletvorm worden geconsumeerd of ingenomen, op te sporen. De jodium het gehalte aan individuele algensoorten is ook vrij hoog. Jodium heeft alleen in bepaalde doses een positief effect op het lichaam, te veel jodium (hyperthyreoïdie, Ziekte van Graves) en te weinig jodium (struma door hypothyreoïdie) Kan leiden tot ernstige ziekten. Om al deze redenen moet worden gezegd dat algen alleen als heilzaam voor de gezondheid kunnen worden beschouwd als het zeker is dat ze zijn gekweekt in gecontroleerd schoon water.
