Oren: anatomie, functie, ziekten

Hieronder worden met ‘oren’ ziekten beschreven die volgens ICD-10 (H60-H95) aan deze categorie worden toegewezen. De ICD-10 wordt gebruikt voor de internationale statistische classificatie van ziekten en aanverwante zaken Gezondheid Problemen en wordt wereldwijd erkend.

Oren

Het menselijk oor is een zintuig. Het combineert het gehoor en het gevoel van evenwicht, en zijn dus belangrijk voor perceptie en oriëntatie.

Anatomie

Het oor is als volgt verdeeld:

  • Buitenoor (auris externa).
    • Oorschelp (Auricula auris)
    • Externe gehoorgang (meatus acusticus externus)
    • Trommelvlies (Membrana tympani) - scheidt het buitenoor van het middenoor.
  • Middenoor (auris media) - luchthoudende botholtes.
    • Tympanische holte
      • Ligt achter het trommelvlies
      • Bevat de drie gehoorbeentjes malleus (hamer), incus (aambeeld), stijgbeugel (stijgbeugel).
    • Buis van Eustachius (Tuba auditiva) (synoniem: buis van Eustachius) - verbindt de trommelholte met de nasopharynx (epipharynx, pars nasalis pharyngis of rhinopharynx).
  • Binnenoor (Auris interna)
    • Het binnenoor bevindt zich in het petrous bot (pars petrosa ossis temporalis), aan de basis van het slaapbeen (Os temporale).
    • Het bestaat uit een complex systeem van kleine botholtes waarin kanaalsystemen zijn ingebed. Vanwege zijn uiterlijk of opstelling wordt het een "labyrint" genoemd.
    • Afhankelijk van de functie wordt onderscheid gemaakt tussen het slakkenhuislabyrint (labyrinthus cochlearis), dat het eigenlijke gehoororgaan bevat (orgaan van Corti), en het vestibulaire labyrint (labyrinthus vestibularis), dat het evenwichtsorgaan bevat:
      • Gehoor slakkenhuis (cochlea)
        • Bevat haarcellen die geluidstrillingen registreren; aan hun basis bevinden zich zenuwvezels die informatie naar de hersenen sturen via de gehoorzenuw (cochleaire zenuw (acusticus))
      • Vestibulair orgel (orgaan van evenwicht).
        • Bestaat uit drie halfcirkelvormige kanalen (arcades; canales semicirculares ossei) en een atrium (vestibulum labyrinthi); sensorische cellen bevinden zich in beide gebieden
        • In het atrium bevinden zich twee kleine sensorische organen die het zogenaamde otolietapparaat vormen. Ze bevatten bietachtige gerangschikt sensorische cellen, waarop zich fijne kristallen, de otolieten, bevinden.
        • Vanuit de sensorische cellen bereikt de sensorische informatie de VIII. Hersenzenuw (Nervus vestibulocochlearis) naar overeenkomstige zenuwkernen in de hersenstam (vestibulaire kernen).

Fysiologie

Het uitwendige oor en middenoor staan ​​ook bekend als de geluidsgeleidende apparatuur. Het menselijk oor kan geluidsgolven waarnemen in het bereik van 16 tot 16,000 hertz. Onder of boven dit bereik bevinden geluidsgolven zich in een bereik dat onhoorbaar is voor mensen. Het uitwendige oor vangt de geluidsgolven op en stuurt deze via de gehoorgang naar de trommelvlies​ Onderweg stelt het uitwendige oor de mens in staat de richting te bepalen waaruit het geluid komt. De trommelvlies geeft de geluidstrillingen door aan de drie gehoorbeentjes: de hamer, het aambeeld en de stijgbeugel. Ten slotte bereiken de geluidsgolven het slakkenhuis (binnenoor), waar ze worden omgezet in zenuwimpulsen. Deze excitatie van de gehoorzenuw wordt dan waargenomen door het deel van de grote hersenen verantwoordelijk voor het gehoor (auditieve cortex) als spraak, geluid of toon. Naast het gehoororgaan herbergt het binnenoor ook het orgel van evenwicht​ Dit registreert de positie en beweging van de hoofd en maakt oriëntatie in de ruimte mogelijk. Door middel van het otolietapparaat worden lineaire versnellingen in het horizontale en verticale vlak gedetecteerd, dwz accelereren, remmen, klimmen en vallen worden waargenomen. Door de arcades, rotatieversnellingen van de hoofd worden gedetecteerd.

Veel voorkomende ziekten van de oren

Hoeveel welzijn en kwaliteit van leven afhangen van een goed functionerend gehoor, wordt vaak pas op het gehoor opgemerkt volksgezondheid is gecompromitteerd. De meest voorkomende ooraandoeningen zijn:

  • Gehoorverlies
  • Hypacusis (gehoorverlies)
  • de ziekte van Menière - ziekte van het binnenoor die acute aanvallen van duizeligheid, oorsuizen en gehoorverlies.
  • Otalgie (oorpijn)
  • Otitis externa (ontsteking van de gehoorgang)
  • Otitis media (ontsteking van het middenoor)
  • otosclerose - progressieve ziekte van de oren die gepaard gaat met overmatige botvorming van het benige labyrint (systeem van kleine botholtes).
  • Tympanische effusie (synoniem: seromucotympanum) - ophoping van vocht in het middenoor (timpaan).
  • Presbycusis (leeftijdsgebonden gehoorverlies)
  • Tinnitus (oorsuizen)
  • Perforatie van het trommelvlies / scheuring van het trommelvlies (scheuring van het trommelvlies)
  • Vertigo (duizeligheid)

De belangrijkste risicofactoren voor ooraandoeningen

Gedragsoorzaken

  • Psychosociale situatie
    • Spanning

Oorzaken gerelateerd aan ziekte

Milieuverontreiniging - vergiftigingen (vergiftigingen).

  • Geluid

Houd er rekening mee dat de opsomming slechts een uittreksel is van het mogelijke risicofactoren​ Andere oorzaken zijn te vinden onder de betreffende ziekte.

De belangrijkste diagnostische maatregelen voor ooraandoeningen

  • Audiometrie (gehoortest)
  • Evenwichtstest
  • Gehoorapparaatcontrole
  • Otoscopie (ooronderzoek)

Welke dokter helpt u?

Eenvoudige acute aandoeningen van de oren hoeven meestal niet te worden behandeld door een arts in de otolaryngologie (KNO). Hier wordt de huisarts bij betrokken. Als het een ernstiger verloop is van acute ziekten of chronische aandoeningen van de oren, wordt in de meeste gevallen verwezen naar een KNO-arts.