Voorkomen van longontsteking in bepaalde situaties
Er gelden speciale voorzorgsmaatregelen voor baby's, zowel voor het geval ze zelf ziek zijn als voor het geval hun ouders of broers en zussen ziek zijn. De immuunsysteem van de kinderen is pas op de leeftijd van 10 volledig ontwikkeld, het is nog steeds leren. Daarom kunnen baby's zichzelf niet zo goed verdedigen tegen de ziekteverwekkers als volwassenen.
Enerzijds betekent dit dat ze sneller en vaker ziek worden, maar het betekent ook dat de ziekten ernstiger zijn omdat hun lichaam nog niet zoveel oefening heeft gehad in het elimineren van de bacteriën. Dat is waarom longontsteking is vooral kritiek bij jonge kinderen en moet altijd aan een arts worden voorgelegd. De symptomen zijn vergelijkbaar met die van volwassenen, maar verschillen op sommige plaatsen: baby's en kinderen zijn bijvoorbeeld inherent toegenomen ademhaling rate.
Dit wordt echter weer vergroot, het gaat om de zogenaamde neusvleugels, en moeilijkheid erin ademhaling. Vanwege de snelle ademhaling, er wordt veel vocht uit het lichaam ingeademd, er treedt waterverlies op en treedt terugtrekking van de huid op, vooral in het gebied van de borst. Terwijl oudere kinderen dat nog kunnen hoesten het hoestslijm op, baby's slikken het vaak in en geven over.
Hoge koorts en rillingen zijn ook typisch. Omdat dit een levensbedreigende situatie is, worden baby's en peuters meestal in het ziekenhuis opgenomen. De meest voorkomende ziekteverwekkers kunnen vanaf de 2e levensmaand worden gevaccineerd.
Longontsteking bij kinderen is een veel voorkomende infectieziekte. De ziekteverwekkers zijn meestal bacteriën, zoals pneumokokken, of virussen, zoals RS-virussen of mycoplasma's. De symptomen zijn vaak niet specifiek, daarom longontsteking kan helaas onder bepaalde omstandigheden onopgemerkt blijven.
Veel voorkomende symptomen zijn koorts, hoesten met of zonder sputum en een sterk gevoel van ziekte. Als longontsteking wordt vermoed, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd zodat therapie (antibiotica) kan vroeg worden gestart. Longontsteking bij kinderen is zeker geen zeldzaamheid.
In wezen is het hetzelfde klinische beeld als bij volwassenen: longontsteking is een infectieuze ontsteking van de longen die kan worden veroorzaakt door virussen, bacteriën of schimmels. Bij kinderen is longontsteking nog steeds een van de meest voorkomende doodsoorzaken, vooral in ontwikkelingslanden. In de geïndustrialiseerde landen zijn echter goede behandelingsopties beschikbaar, zodat longontsteking slechts in zeer zeldzame gevallen dodelijk is. De ziekteverwekkers worden meestal overgedragen door niezen of hoesten.
Een bijzonder hoog risico op overdracht tussen kinderen wordt gevonden in gemeenschapsvoorzieningen, waar kinderen de meeste tijd doorbrengen. Dit zijn bijvoorbeeld scholen, kleuterscholen, sportverenigingen of zelfs kindertehuizen. Hier is het risico van overdracht bijzonder hoog vanwege het nauwe contact.
Baby's en peuters hebben niet dezelfde volwassenheid immuunsysteem als volwassenen, dus overdracht kan gemakkelijk plaatsvinden. Reeds bestaande aandoeningen zoals taaislijmziekte of astma verhogen het risico dat kinderen longontsteking krijgen. De symptomen van longontsteking zijn niet altijd direct duidelijk, vooral bij kleine kinderen en zuigelingen, in tegenstelling tot bij volwassenen.
Baby's en peuters kunnen opvallen door onwil om te drinken en een Opgeblazen maag. Apathisch gedrag, hoog koorts en snelle en oppervlakkige ademhaling kan ook wijzen op longontsteking. Hoesten en de erectie van de neusgaten tijdens het ademen zijn ook typisch.
Dit wordt neusvleugels genoemd. Bij oudere kinderen zijn de symptomen van de ziekte vergelijkbaar met die van longontsteking bij volwassenen. Na operaties (operatie), de immuunsysteem is verzwakt omdat het lichaam energie moet spenderen om het geopereerde gebied te regenereren.
Dit is een natuurlijk proces en helaas onvermijdelijk. Hoe meer 'bouwplaatsen' het lichaam te verwerken heeft, hoe gevoeliger het is voor aanvallen van buitenaf. Bovendien kan het na bepaalde operaties, zoals transplantaties, toch nodig zijn om het immuunsysteem te vertragen zodat de transplantatie niet direct weer wordt afgestoten.
Als postoperatieve kunstmatige beademing wordt toegevoegd, of toegangen met een groot lumen, zoals een centrale veneuze katheter (centraal veneuze katheter) worden gebruikt, bestaat ook het risico van kolonisatie van de plastic buizen en naalden die worden gebruikt met pseudomonaden. Pseudomonas aeruginosa is een van de meest voorkomende pathogenen van nosocomiale (in het ziekenhuis opgelopen) longontsteking. Helaas is deze omstandigheid niet altijd te voorkomen, zelfs niet door de strengste hygiënemaatregelen, zodat na een operatie veel patiënten ziek worden met een secundaire infectie. Dit wordt vooral bevorderd door een langdurig verblijf in het ziekenhuis. De grootste lading ziekteverwekkers wordt helaas - volgens de naam - nog steeds in het “ziekenhuis” aangetroffen.
