Hyperactiviteit, Attention Deficit Hyperactivity Syndrome, ADHDaandachtstekortstoornis met hyperactiviteit, friemelend syndroom, aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit. Attention Deficit Syndrome, Psychoorganic Syndrome (POS), Hyperkinetic Syndrome (HKS), Gedragsstoornis met aandachts- en concentratiestoornis. Engels: Attention-Deficit-Hyperactiv-Disorder (ADHD), minimaal hersenen syndroom, aandacht - tekort - hyperactiviteit - stoornis (ADHD), onrustig Phil. ADHS, aandachtstekortsyndroom, Hans-guck-in-the-air, Attention-Deficit-Disorder (ADD)
Definitie
In tegenstelling tot de Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) omvat de Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) onoplettend, impulsief en hyperactief gedrag dat zeer uitgesproken kan zijn. Dit is de reden waarom kinderen met ADHD vaak friemelen worden genoemd of door onwetendheid zeer snel als ongeschoold worden beschouwd. Volgens de huidige stand van het onderzoek, onjuiste informatieoverdracht en verwerking tussen de twee hersenen secties (hersenhelften) worden beschouwd als de oorzaak van de ontwikkeling van ADHD.
De redenen voor het ontstaan van een onjuiste informatieoverdracht kunnen weer verschillende oorzaken hebben en kunnen al prenataal, dus prenataal, zijn. Door de verschillende, soms ernstig belemmerende symptomen van een Attention Deficit Syndrome met hyperactiviteit, ontstaan er vaak problemen in de privé- en vooral in de schoolomgeving. Zelfs bij normale of soms zelfs bovengemiddelde intelligentie zijn hiaten in kennis en tekorten moeilijk te voorkomen, waardoor ADHD vaak in combinatie met andere leren problemen, bijvoorbeeld met een lees-, spelling- of rekenzwakte.
In principe bijvoorbeeld partiële prestatiestoornissen dyslexie or dyscalculie, kan niet worden uitgesloten. Andere psychische aandoeningen komen ook vaak voor in combinatie met ADHD. Voorbeelden zijn: Depressie, tics, Tourette syndroom, Etc.
Zoals reeds aangegeven, wordt volgens de huidige stand van het wetenschappelijk onderzoek aangenomen dat er een onbalans is in de overdracht van stimuli in de hersenen met betrekking tot de boodschappersubstanties serotonine, noradrenaline en dopamine. Deze boodschappersubstanties, ook wel neurotransmitters genoemd, beïnvloeden het menselijk gedrag op een bijzondere manier. Serotoninebeïnvloedt bijvoorbeeld de stemming op een speciale manier, terwijl dopamine heeft de neiging om fysieke activiteit te beïnvloeden en noradrenaline beïnvloedt het vermogen om op te letten.
Bij mensen met ADHD kan dit evenwicht verstoord is, zodat de overdracht van prikkels in de hersenen niet op de gebruikelijke manier kan plaatsvinden. Deze onbalans veroorzaakt uiteindelijk het typische ADHD-gedrag. De overdracht van prikkels in de hersenen is erg complex.
In het algemeen worden prikkels die in de hersenen aankomen, ontvangen en overgedragen door zenuwcellen. Om een prikkeloverbelasting in de hersenen te voorkomen, zijn de zenuwcellen (hier: roze en blauw) niet direct met elkaar verbonden, maar hebben ze een kleine, minimale ruimte ertussen, de zogenaamde synaptische kloof. Wanneer er een stimulus komt zenuwcel 1 (roze), stuurt de zenuwcel de informatie naar zenuwcel 2 (blauw) door boodschappersubstanties af te geven in de synaptische opening.
Na hun vrijlating in de synaptische spleetproberen deze boodschappersubstanties een specifieke bindingsplaats (= receptor) te vinden op zenuwcel 2. Als ze dat eenmaal hebben gedaan, binden ze zich aan de receptor en geven ze zo de informatie door. Nadat de informatie is doorgegeven, worden ze losgelaten van de bindingssite en migreren ze terug naar het synaptische spleet.
Daar worden ze weer opgenomen door het origineel zenuwcel (zenuwcel 1). In het geval van ADHD vinden de hierboven beschreven processen van prikkeloverdracht plaats in een gewijzigde vorm. Deze verandering veroorzaakt een onbalans van de boodschappersubstanties serotonine, dopamine en noradrenaline in de hersenen.
Aangenomen wordt dat in het geval van ADHD zowel het transportergen als de receptorplaatsen van de stimulus ontvangende zenuwcel voor dopamine en / of noradrenaline afwijken van de norm, dwz een andere structuur hebben. ADHD kan ook een slechte opleiding veroorzaken, niet zonder andere gunstige factoren. Als het kind echter een genetische aanleg heeft, dat wil zeggen een erfelijke aanleg voor ADHD, kan een onvoldoende opvoeding het optreden van symptomen bevorderen.
Dit betekent niet dat de ouders hun kroost slecht moeten hebben behandeld. Kinderen met ADHD hebben zeer speciale eisen en hebben meer aandacht en geduld nodig dan gezonde leeftijdsgenoten. Ze voelen zich ook gemakkelijker verwaarloosd en onbemind, zelfs als ze voldoende genegenheid krijgen.
Getroffen kinderen vinden het ook veel moeilijker om het hoofd te bieden aan het dagelijks leven en de school als er thuis geen duidelijke structuren en regels zijn. Concentratieproblemen worden dus bevorderd door wanordelijke omstandigheden thuis. Als de eerste tekenen van de aandachtstekortstoornis over het hoofd werden gezien in jeugdis het risico op latere bijkomende symptomen ook groter omdat de patiënten niet vroeg genoeg werden aangemoedigd.
Het niet opvoeden van kinderen is daarom niet alleen verantwoordelijk voor ADHD, maar kan de symptomen verergeren en daarmee samenhangende problemen bevorderen. Diverse onderzoeken melden een verband tussen de inname van medicatie of risicogedrag tijdens zwangerschap en het optreden van ADHD-symptomen bij het kind. Kinderen met ADHD lijken bovengemiddeld te zijn blootgesteld aan verschillende invloeden en toxines tijdens zwangerschap, bijvoorbeeld als de moeder rookte of alcohol dronk.
De populaire pijnstiller paracetamol wordt momenteel ook getest op de mogelijke ADHD-bevorderende nawerkingen. Er is echter geen bewijs dat de ziekte is opgetreden als gevolg van een gebeurtenis tijdens zwangerschap. Terwijl een gezonde levensstijl met een evenwichtige dieet bewezen is dat het veel ADHD-patiënten helpt, kan ongezonde voeding de symptomen negatief beïnvloeden.
Het is nog niet duidelijk hoe de voeding precies effect heeft op de patiënt. Het is echter hoogst onwaarschijnlijk dat een arme dieet alleen zal ADHD veroorzaken. Als er echter meerdere risicofactoren aanwezig zijn, bijvoorbeeld in combinatie met erfelijke aanleg, kan een ongezonde leefstijl bijdragen aan het ontstaan van de symptomen.
Het is niet ongebruikelijk dat er andere lichamelijke symptomen optreden naast de typische ADHD-kenmerken, zoals pijn in de buik of intolerantie, enz. die de gedragsstoornis verergeren. Hier een aangepast dieet kan helpen.
Speciale ADHD-diëten, zoals deze door sommige providers worden geadverteerd, zijn echter meestal niet verstandig. Prestatieverhogende middelen, die door sommige atleten worden gebruikt om illegaal voordeel te behalen bij wedstrijden, hebben veel psychologische en fysieke bijwerkingen. Er kunnen onder meer ADHD-achtige symptomen optreden.
Echter, doping alleen kan de ziekte niet veroorzaken. De meest voorkomende stof die wordt gebruikt om ADHD te behandelen, zoals Ritalin, is een amfetamine-achtige stof. Het kan een stimulerende werking hebben en staat op de verboden lijst voor sporters, dus het telt als doping.
Patiënten die dit middel gebruiken, hebben daarom een speciale vergunning nodig voor sportwedstrijden. Het is niet ongebruikelijk dat atleten via een vermeende ADHD-ziekte proberen een recept voor de medicatie te krijgen en zo hun prestaties te verbeteren. Helaas accepteren ze daarbij de veel voorkomende bijwerkingen van het medicijn. Als er vervolgens andere medicijnen worden ingenomen, kunnen deze ernstige interacties met de ADHD-medicatie veroorzaken. Dus terwijl doping kan al voor grote problemen zorgen bij gezonde atleten, het brengt nog grotere risico's met zich mee bij ADHD-patiënten.
