Het spierstelsel begrijpen
Alle bewegingen van het menselijk lichaam zijn gebaseerd op spierkracht. De spieren zijn verbonden met de botten op een of meer punten door pezen en ligamenten, waardoor het skelet op dezelfde manier kan bewegen als een pop.
- Hier vindt u gedetailleerde informatie over de frontale musculatuur
- Hier vindt u gedetailleerde informatie over de rugmusculatuur
De skeletspier van de mens bestaat uit bundels spiervezels, deze bundels individuele spiervezels en deze bundels zogenaamde myofibrillen.
De myofibrillen bestaan op hun beurt uit individuele sarcomeren die aan elkaar zijn geregen. 2000 opeenvolgende sarcomeren resulteren in ca. 1 mm.
De menselijke bovenarmspier bestaat dus uit ongeveer 10,000,000,000 sarcomeren. Deze bestaan op hun beurt uit twee moleculen, actine en myosine. Deze absoluut regelmatige structuur is onder de microscoop te zien.
Om deze reden wordt de spier ook wel dwarsgestreepte spier genoemd. Schematisch weergegeven in een sterk vereenvoudigde vorm: tijdens een spiercontractie worden myosine en actine gecombineerd. Door de structuur van de myosine verschuiven actine en myosine met ca.
0.0000001 mm. Aangezien er echter enkele miljarden actine- en myosinemoleculen in een spier aanwezig zijn, is deze verschuiving (verkorting) zichtbaar. De spier trekt samen.
- Z-strips
- Actinegloeidraad
- Myosin-gloeidraad
Als je de afstand tussen de Z-strepen vergelijkt, kun je de contractie zien. ATP (Adenosine Trifosfaat) is cruciaal voor spieren contracties, zij het in krachttraining, uithoudingsvermogen opleiding of snelheids trainingDe ATP is, om zo te zeggen, een brandstof die in de eerste plaats menselijke beweging mogelijk maakt. Hoe hoger de belasting, hoe sneller de spier deze ATP nodig heeft.
Het menselijk lichaam heeft drie opties voor krachttraining.
- Als de belasting erg hoog is, moet heel snel veel ATP worden “geproduceerd” (1- 4. max. 10 herhalingen tijdens een oefening).
Het lichaam maakt gebruik van zijn creatine fosfaat (KrP) opslag. Dit gebeurt bijvoorbeeld tijdens krachttraining met de hoogste belastingen. Deze opslag is echter slechts zeer beperkt, namelijk na ca.
7 seconden is de KrP opgebruikt. Regelmatige training met hoge intensiteit stelt het lichaam echter in staat zich aan te passen en de opslag van KrP te vergroten.
- Als de belasting niet maximaal is (ongeveer 10 - 35 herhalingen), wordt de ATP voornamelijk verkregen door suiker (glucose) om te zetten. Hierdoor wordt de spier oververzuurd, wat tot een onaangenaam gevoel leidt.
- Bij lagere krachtniveaus (> 50 Wdh.) Wordt ATP ook uit de suiker gehaald, maar de spier raakt niet oververzuurd.
