Diagnose van een ontsteking van de baarmoeder
Een eerste aanwijzing voor een ontsteking van het baarmoederlichaam kunnen afwijkingen van de menstruatie zijn, vooral als ze bijvoorbeeld optreden bij chirurgische vaginale ingrepen. Als het myometrium is aangetast, kan de baarmoeder is ook pijnlijk en vergroot tijdens het klinisch onderzoek. Het uitstrijkje (het zogenaamde natieve preparaat), dat tijdens de gynaecologisch onderzoek, toont een leukocytrijke afscheiding, wat een indicatie is van een ontsteking.
Bovendien kan het uitstrijkje ook naar een laboratorium worden gestuurd om de triggerende pathogenen door kweek te bepalen. Het nemen van een bloed monster om de ontstekingsparameters te controleren, helpt meestal niet bij het stellen van een diagnose. Het echte bewijs van een ontsteking van het baarmoederlichaam kan echter alleen worden verkregen door een weefselmonster te nemen. Dit weefselmonster kan worden verkregen tijdens het schrapen (curettage of abrasio). Als de menstruatiecyclus verstoord is, moet deze absoluut worden uitgevoerd, aangezien dit niet alleen symptomen van een ontsteking zijn, maar ook een aanwijzing kunnen zijn voor kanker.
Behandeling van een ontsteking van de baarmoeder
Als het baarmoederlichaam ontstoken is, kan het zich in zeldzame gevallen uitstrekken tot het eileiders of zelfs de eierstokken. Deze zogenaamde salpingitis of bekkenontsteking veroorzaakt een sterk gevoel van ziekte bij de getroffen patiënten.
Speciale vormen van endometritis - Endometritis van vreemde lichamen
Endometritis door een vreemd lichaam kan optreden bij vrouwen die een spiraaltje (spiraaltje) dragen, dat wil zeggen een spiraaltje. Vrouwen die nog geen kinderen hebben gehad en jonger zijn dan twintig jaar, lopen het grootste risico op het ontwikkelen van ontstekingen. Maar ook na de bevalling is er nog een verhoogd risico.
Dit wordt nog versterkt door een promiscue levensstijl. Ook het type spiraaltje heeft invloed op de kans op infectie. Zo lopen vrouwen die een spiraal omwikkeld met koperdraad dragen (koperspiraal) significant meer risico dan vrouwen met een hormoonspiraal (bv. Mirena).
Om een infectie veroorzaakt door een spiraaltje te voorkomen, moet een genitale infectie worden uitgesloten voordat de spiraal wordt ingebracht. Als er een infectie wordt gedetecteerd, mag het spiraaltje pas worden ingebracht na een adequate behandeling en volledige genezing. Na succesvolle positionering van het spiraaltje, moeten lokalisatie- en ontstekingsparameters worden gecontroleerd.
Als dit afwijkingen aan het licht brengt die duiden op een ontsteking, moet het spiraaltje worden verwijderd. Aangezien het risico bij adolescenten aanzienlijk verhoogd is, mag het inbrengen van een spiraaltje niet lichtvaardig worden uitgevoerd. Seniele endometritis komt voor op oudere leeftijd.
Bij de helft van de patiënten is er een ontsteking van de baarmoederslijmvlies en kanker van het endometrium (endometriumcarcinoom). De trigger voor seniele endometritis is verklevingen van de binnenkant hals, bijvoorbeeld na een ontsteking van de baarmoederhals of door nieuwe formaties, die de stroom van de afscheiding uit het baarmoederlichaam belemmeren. Bijgevolg hoopt het zich op in het lichaam van de baarmoeder.
In dit geval spreekt men van een serometra. Als de afscheiding etterig is, wordt het niet langer serometra genoemd, maar pyometra. Bovendien bestraling binnen de baarmoeder (intra-uterien) kan ook de reden zijn voor het vasthouden van de secretie.
Getroffen patiënten klagen over intense pijn in de onderbuik, die een samentrekkend karakter kan hebben. Fever, een druk-pijnlijke baarmoeder en een etterende bloed afscheiding kan ook worden waargenomen bij gedeeltelijke afvoer van de secretie. Het therapeutische doel is om de uitstroom van de secretie te herstellen.
Dit wordt bereikt door het uitzetten en inbrengen van een zogenaamde Fehling-buis in de hals. Behandeling met antibiotica is ook geïndiceerd. Na het verdwijnen van tekenen van ontsteking kan eencurettage of abrasio) moet worden uitgevoerd om dit uit te sluiten kanker.
Endometritis puerperalis is een ontsteking van het baarmoederslijmvlies die optreedt in de postpartumperiode, dwz in de periode direct na de geboorte tot zes tot acht weken na de geboorte. Endometritis puerperalis kan ook worden veroorzaakt door een miskraam of een onjuist uitgevoerd abortus. Het is de meest voorkomende oorzaak van puerperal koorts.
Endometritis puerperalis wordt veroorzaakt door bacteriën die door de vagina opstijgen in het lichaam van de baarmoeder. In de meeste gevallen wordt de infectie veroorzaakt door een combinatie van verschillende bacteriën (gemengde infectie). De meest voorkomende zijn ß-hemolytisch streptokokken, stafylokokken, enterokokken, Escherichia coli en Proteus.
Bevordering van de opkomst van de bacteriën zijn patiënten met endometritis in de kraamtijd klagen over een stinkende postpartumafscheiding. Naarmate de ziekte vordert, een high koorts komt ook voor. Complicaties ontstaan door de verspreiding van de ontsteking.
In het begin is de ontsteking lokaal, maar verspreidt zich in het verdere verloop ook systemisch door het lichaam, wat in extreme gevallen kan leiden tot bloed vergiftiging (sepsis) met schokkenbloedstollingsstoornissen en meervoudig orgaanfalen. Vanwege deze mogelijk ernstige complicaties is een adequate therapie essentieel. In het geval van endometritis puerperalis wordt dit in eerste instantie uitgevoerd met anticonceptiva die de samentrekking van de baarmoeder bevorderen.
Een van die contractiele middelen is oxytocine, die ook verantwoordelijk is voor de contracties van de baarmoeder tijdens de bevalling. Als er materiaal in de baarmoeder achterblijft, kan een schrapen (curettage of abrasio) is nodig om deze resten te verwijderen.Het kan ook nodig zijn om de hals zodat de postpartum zonder problemen kan wegvloeien. Nee antibiotica moet worden toegediend in het geval van milde endometritis puerperalis.
Als de ontsteking zich echter heeft verspreid naar omliggende structuren, breed spectrum antibiotica moet worden gebruikt om verdere verspreiding te voorkomen. In extreme gevallen met bloed vergiftiging (sepsis), stollingsstoornissen en meervoudig orgaanfalen, intensieve medische behandeling Grensverkeer en therapie is geïndiceerd.
- Een voortijdige breuk van de blaas,
- Constante vaginale onderzoeken,
- Een chirurgische vaginale bevalling,
- Een keizersnede,
- Het vasthouden van placenta resten,
- Een opstopping van de wekelijkse rivier.
