Multidrug-bestendig kiemen of multiresistente pathogenen (MRE) (ICD-10-GM U81.-!: Gram-negatieve pathogenen met bepaalde antibioticaresistenties die speciale therapeutische of hygiënische maatregelen vereisen) zijn kiemen of ziekteverwekkers (bacteriën or virussen) die ongevoelig zijn voor verschillende antibiotica of antivirale middelen. Bacterie van de stafylokokken groep (Staphylococcus aureus) die resistent waren tegen methicilline, verschenen voor het eerst in de jaren zestig. Staphylococcus aureus is sindsdien resistent geworden tegen een aantal andere antibiotica Methicilline-resistent Staphylococcus (= MRSA) is synoniem geworden met ziekenhuis kiemen, waardoor ten onrechte de indruk wordt gewekt dat deze ziekteverwekkers alleen in ziekenhuizen voorkomen. In feite zijn mensen vaak de dragers van deze ziekteverwekker zonder het te weten en zonder er ziek van te worden. Drie varianten van de multiresistente Staphylococcus epidermidis (S. epidermidis) zijn inmiddels ook bekend geworden. Andere belangrijke multiresistente pathogenen zijn onder meer VRE (vancomycine-resistente enterokokken) en ESBL (bèta-lactamase-producerende breedspectrum bacteriën Onder het subonderwerp "Pathogenese - Etiologie" wordt het volledige spectrum van alle momenteel bekende multiresistente pathogenen vermeld. Het eerste bewijs van colistineresistentie wordt steeds vaker gemeld en is nog steeds zeldzaam, maar neemt ook toe, is carbapenemresistentie in E. coli en Klebsiella. Complicaties door resistentie nemen snel toe in Europa. Voor het eerst zijn er cijfers over door ziekteverwekkers veroorzaakte ziekte-gecorrigeerde levensjaren (DALY) in afzonderlijke landen. In wezen vertegenwoordigen 8 ziektekiemen allerlei soorten infecties, zoals sepsis, urologische infecties, luchtweginfecties en chirurgische infecties:
- Acinetobacter, Enterococcus faecalis en faecium, en E. coli en Klebsiella pneumoniae (alle resistent tegen colistine, carbapenem, derde generatie cefalosporines).
- Pseudomonas aeruginosa, Staph. aureus en Streptococc. pneumoniae (resistent tegen meticilline, macroliden en penicilline).
Pathogeen reservoir voor MRSA zijn mensen die kiemdragers zijn (ziek of klinisch gezond), zelden huisdieren (honden, katten, paarden, varkens). Een op de vier patiënten droeg multiresistente pathogenen (MRE) op hun handen wanneer ze werden opgenomen in een revalidatiecentrum in de VS. meer dan de helft van de ratten in Wenen (59.7 procent) was multiresistent stafylokokken Ziekteverwekkers worden aerogeen (via de lucht) overgedragen druppel infectie), contact- of uitstrijkinfectie, fecaal-oraal (infectie waarbij pathogenen die worden uitgescheiden met feces (fecaal) worden geabsorbeerd door de mond (oraal), bijv. door besmet drinken water en / of besmet voedsel), of parenteraal (infecties door geslachtsgemeenschap, bloed zakken of besmette injectienaalden), afhankelijk van het type ziekteverwekker. Afhankelijk van het type ziekteverwekker is de binnenkomst enteraal (de ziekteverwekker komt binnen via de darm of bacteriën als ontlasting het lichaam binnenkomt via de mond), dwz het is een fecaal-orale infectie, parenteraal (de ziekteverwekker komt niet binnen via de darm), dwz het komt binnen via de mond dwz het komt het lichaam binnen via tal van routes: via de huid (percutane infectie), via de slijmvliezen (permucuze infectie), via de luchtwegen (inademing infectie), via de urinewegen (urogenitale infectie) of genitaal (via de voortplantingsorganen in de bloed genitale infectie). De incubatietijd voor infecties met methicilline-resistente Staphylococcus (= MRSA) is 4-10 dagen. Endogene infectie kan echter maanden na de eerste kolonisatie optreden. De prevalentie (ziektefrequentie) van MRSA ligt in heel Duitsland tussen 0.8 en 2.8% (gegevens uit prevalentiestudies hebben betrekking op patiënten die in een instelling zijn opgenomen; bewijs van kolonisatie). In Europa is 3-6% van de gezonde inwoners gekoloniseerd met enterobacteriën die bloembladactamasen met een breed spectrum produceren (ESBL; breedspectrum bètalactamase-producerende bacteriën). De gezamenlijke prevalentie van kolonisatie of infectie met multiresistente kiemen was 25.4% in de totale groep migranten en 33.0% vluchtelingen of asielzoekers. Bijna elke tiende ziekenhuispatiënt in Duitsland brengt multiresistente ziektekiemen (ESBL-enterobacteriën) mee naar de kliniek. Dit verklaart waarom de meeste MRSA-transmissies plaatsvinden in het ziekenhuis. Wanneer een patiënt het ziekenhuis weer verlaat, dient de huisarts te overwegen of een uitstrijkje om MRSA te diagnosticeren geschikt is. De incidentie (frequentie van nieuwe gevallen) van multiresistente kiemen is ca. 5 gevallen per 100,000 inwoners per jaar. Er ontstaat geen immuniteit na eerdere kolonisatie of infectie met MRSA. Verloop en prognose: veel MRSA-transmissies blijven onopgemerkt, wat de verdere verspreiding van de ziekteverwekker bevordert. Als de pathogeen MRSA wordt gedetecteerd, moet met sanering worden begonnen. Als de twee controleswabs (de eerste wordt na 3-6 maanden en de tweede na 12 maanden) negatief zijn, wordt de patiënt als gezuiverd beschouwd. De geschatte letaliteit (sterftecijfer) in Europa is 25,000 sterfgevallen als gevolg van infecties met antibioticaresistente pathogenen per jaar op basis van cijfers van het European Centre for Disease Prevention and Control (ECDC) en het European Medicines Agency (EMA). het Amerikaanse Center for Disease Control and Prevention (CDC) schat dat ten minste 23,000 sterfgevallen als gevolg van antibioticaresistente ziektekiemen. Er is een meldingsplicht voor multiresistente kiemen (public volksgezondheid afdeling). Het volgende systeem om de betekenis van multiresistente kiemen te presenteren, is gebaseerd op de contouren van een ziekte.
