Morgellons wordt beschouwd als een variant van dermatozoa-waanzin waarbij patiënten subjectief draad- en hyfenvorming onder de huid Recente studies hebben de oorsprong van bacteriën uitgesloten en hebben geleid tot de classificatie van de ziekte als waanvoorstellingen. Patiënten worden symptomatisch behandeld met antipsychotica en kunnen ook gepaard gaan met psychotherapie.
Wat zijn morgellons?
dermatozoa delirium wordt gekenmerkt door waanvoorstellingen van kleine wezens onder de huid Patiënten denken dat ze beweging onder hun kunnen voelen huid Ze hebben last van angst en hevige jeuk. De parasitaire aantasting van hun huid is een vaststaand feit voor de patiënten. De patiënten laten zich niet corrigeren door artsen, ook al is er geen klinisch bewijs van de besmetting. Karl-Axel Ekbom beschreef de waanvoorstelling voor het eerst in 1938. De ziekte van Morgellons of Morgellons is een variant van dermatozoa-waanzin. De term werd voor het eerst genoemd door de Engelse arts Sir Thomas Browne in de 17e eeuw. In 2002 raakte de term wijdverspreid, vooral in de Engelssprekende wereld, omdat de moeder van een getroffen kind de verspreiding ervan ondersteunde door de zogenaamde Morgellons Research Foundation op te richten. De waanstoornis wordt gekenmerkt door het waanidee dat hyfen of vezels zich onder de huid van patiënten vormen. Tot op heden is de oorzaak van de ziekte grotendeels onduidelijk. Er bestaan nu echter verschillende speculaties over de pathogenese.
Oorzaken
De etiopathogenese van Morgellons is speculatief. Sommige hypothesen gaan ervan uit dat infectieuze agentia, zoals de bacteriën Agrobacterium tumefaciens of Stenotrophomonas maltophilia, de schimmelsoort Cryptococcus neoformans en de parasiet Strongyloides stercoralis. Echter, sinds nr pathogenen werden gevonden in de huidmonsters van de getroffenen, is deze verklarende benadering waarschijnlijk weerlegd. In één onderzoek werden daadwerkelijk vezels aangetroffen op de huid en in de korsten of korsten van de kras wonden bij ongeveer tien procent van de deelnemers. De meeste gevonden vezels bestonden uit cellulose, meestal te vinden in katoen. Daarnaast werd polyamide in de zin van nylon gevonden. EEN nagellak verbinding werd ook geïsoleerd. De onderzoekers vatten samen dat de gevonden vezels waarschijnlijk afkomstig waren van de kleding van de patiënten. De niet-beschadigde huid van de patiënten werd ook onderzocht op vezels. Er werden geen vezels gevonden in de niet-verwonde gebieden, dus de voorwaarde is vrijwel zeker een waanvoorstelling. Wat de waanvoorstelling veroorzaakt, blijft onduidelijk. Het is mogelijk dat een stoornis in het lichaamsgevoel een oorzakelijke rol speelt en ervoor zorgt dat patiënten normale lichamelijke processen bijzonder intens voelen of deze verkeerd toeschrijven.
Symptomen, klachten en tekenen
Patiënten met Morgellons geloven voortdurend dat bonte vezels en hyfen zich onder hun huid of in onderhuids weefsel vormen. Ze hebben last van jeuk en zijn vaak bang. Om de vezels kwijt te raken, krabben ze hun eigen huid, of snijden ze zich zelfs af. Om deze reden vertonen patiënten een verscheidenheid aan huidletsels. Zij vaak praten over onverklaarbare bewegingsverschijnselen onder hun huid. Sommigen hebben ook klachten van het bewegingsapparaat of klagen over symptomen van het maagdarmkanaal. Omdat de patiënten emotioneel bang zijn, kampen ze met min of meer ernstige prestatiebeperkingen. Cognitieve stoornissen komen vaak voor. Niet alle patiënten kunnen hun waanvoorstellingen als zodanig herkennen. In de VS bedraagt de prevalentie van de aandoening afgerond vier gevallen per 100,000 inwoners. Het klinische beeld treft vooral vrouwen.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose Morgellons wordt meestal gesteld als onderdeel van een groter diagnostisch onderzoek. Tijdens het diagnostische proces moet de arts de zorgen van de patiënt zorgvuldig onderzoeken en als onderdeel van het onderzoek de aanwezigheid van daadwerkelijke parasieten of andere micro-organismen uitsluiten. Meestal wordt ook een psychiatrische evaluatie uitgevoerd.
Complicaties
Deze ziekte veroorzaakt niet alleen psychische maar ook ernstige lichamelijke beperkingen en ongemak. De getroffenen hebben een zeer onaangenaam gevoel en kunnen ook hun huid krabben door de waanvoorstellingen. Het is niet ongewoon voor ontsteking of roodheid optreden, en littekens kunnen ook het gevolg zijn van krabben.Om deze reden hebben patiënten last van verschillende laesies op de huid, die het zelfrespect aanzienlijk verminderen en ook leiden op psychische klachten of minderwaardigheidscomplexen. Evenzo zijn er klachten in de maag en darmen en niet zelden bewegingsstoornissen. De kwaliteit van leven van de patiënt wordt door deze ziekte aanzienlijk verminderd. In veel gevallen geven getroffenen de ziekte niet voor zichzelf toe, waardoor vroege behandeling in veel gevallen niet mogelijk is. Zonder behandeling kan onomkeerbare schade aan de huid optreden, waardoor het esthetische uiterlijk van de patiënt ernstig wordt beperkt. Behandeling van deze ziekte wordt meestal zonder complicaties uitgevoerd met behulp van medicijnen en door psychologische zorg. Dit kan de meeste symptomen beperken. Ook wordt de levensverwachting meestal niet verminderd. Het succes van de behandeling hangt echter ook sterk af van de wil van de patiënt.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Mensen die ongebruikelijke sensaties direct onder de epidermis ervaren, dienen een arts te raadplegen. Kenmerkend voor Morgellons is perceptie van gekleurde draden of beweging onder de huid. Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk om een intensief onderzoek te starten en een diagnose te stellen. Jeuk, open zweren en algemene malaise moeten aan een arts worden voorgelegd. Indien steriel wondverzorging kan niet worden verstrekt, loopt de getroffen persoon risico bloed vergiftiging en mogelijk gevaar voor zijn of haar leven. Een therapeut is nodig voor angst, gedragsproblemen of gevoelens van ongeloof. Een deel van het klinische beeld van Morgellons is het gebrek aan inzicht van de patiënt in de ziekte. Daarom moeten familieleden of mensen uit de directe sociale omgeving van de getroffen persoon die het vertrouwen van de getroffen persoon hebben en een bezoek aan de dokter beginnen. Als er waanideeën optreden, is er sprake van een verminderde omgang met het dagelijks leven, algemene malaise of emotioneel spanning, is medische hulp nodig. Als de getroffen persoon in de war lijkt, een merkbaar gedrag vertoont of als er mobiliteitsklachten zijn, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Verminderde spijsvertering, pijn in de maag of darmen, en een gevoel van ziekte moet aan een arts worden voorgelegd. Duizeligheidslaapstoornissen, gewichtsveranderingen, diarree or constipatie zijn andere tekenen van een volksgezondheid stoornis die moet worden opgehelderd.
Behandeling en therapie
Omdat de oorzaak van Morgellons onduidelijk is, bestaan er tot op heden geen oorzakelijke behandelingsopties. De waanstoornis kan dus alleen symptomatisch worden behandeld. Veel gebruikt zijn conservatieve benaderingen met antipsychotica. Verbeteringen in waanvoorstellingen zijn voornamelijk bereikt met pimozide, risperidon en aripiprazole Omdat deze stoffen tot verbetering van de symptomen hebben geleid, is de classificatie van de aandoening als waanvoorstellingen vrijwel zeker correct. Psychotherapeutische zorg is aangewezen. Voor een causale behandeling van Morgellons moet eerst de psychologische oorzaak van het ontstaan van de waanvoorstellingen worden vastgesteld, zodat deze kan worden verholpen door praten therapie Als de hypothese van een verstoorde lichamelijke sensatie in de zin van een overgevoeligheid voor de eigen lichamelijke processen correct is, kan een herschikking van de waargenomen prikkels onder de huid leiden tot een causale genezing van de symptomatologie. Deze herplaatsing zou voor de patiënten een ander observatieperspectief openen en dat zou kunnen leiden op het feit dat de waargenomen stimuli niet langer als beangstigend worden ervaren. Als dit niet meer het geval is, concentreren patiënten zich niet meer zo sterk op het detecteren van de prikkels zelf en verdwijnen de wanen geleidelijk. Dit soort therapie zou een veel zachtere optie zijn dan symptomatisch administratie van antipsychotica. Zelfs zonder de psychologische oorzaak op te sporen, zou subjectieve verbetering kunnen worden bewerkstelligd door een positieve herwaardering van de wanen.
Vooruitzicht en prognose
Het Morgellons-syndroom kan met medicatie worden behandeld. Omdat de symptomen echter sterk kunnen variëren, is de prognose meestal negatief. Patiënten moeten in ieder geval een specialist raadplegen en nauwgezet worden behandeld. Voorgeschreven antipsychotica kunnen ongewenste bijwerkingen veroorzaken en interactiesTypische symptomen zijn spier- en bewegingsstoornissen, zwangerschap schade en psychische klachten zoals Depressie of lusteloosheid. De bijwerkingen en de ziekte van Morgellons zelf verminderen het gevoel van welzijn van de patiënt. Echt geestesziekte kan het gevolg zijn, dat vaak aanhoudt na enig herstel. Morgellons verminderen meestal ook de levensverwachting. De symptomen van het maagdarmkanaal, de huid en het bewegingsapparaat veroorzaken op de lange termijn verschillende complicaties, zoals kanker, circulatiestoornissen of optische veranderingen. Morgellons treft vooral vrouwen die de symptomen gedurende een lange periode ontwikkelen. Tijdige behandeling van deze zeldzame voorwaarde verbetert de prognose. Ernstige bijwerkingen kunnen echter nooit volledig worden uitgesloten. Daarom is de prognose over het algemeen relatief slecht. Patiënten moeten meestal hun hele leven lang worden behandeld en kampen met fysieke en psychische problemen die vaak tot verdere behandeling leiden volksgezondheid problemen.
het voorkomen
De belangrijkste oorzaak voor de ontwikkeling van Morgellons is tot dusver in het donker. Om deze reden is de waanstoornis tot op heden moeilijk te voorkomen. Pogingen om de psyche te stabiliseren kunnen in de breedste zin worden opgevat als niet-specifiek preventief maatregelen.
Nazorg
In de meeste gevallen slechts zeer weinig en beperkte nazorg maatregelen zijn beschikbaar voor de persoon met Morgellons, zodat de getroffen persoon heel vroeg een arts moet raadplegen om het optreden van verdere complicaties en klachten te voorkomen. Er kan geen zelfgenezing zijn, dus de getroffen persoon is altijd afhankelijk van medisch onderzoek en behandeling voor deze ziekte. In veel gevallen zijn patiënten afhankelijk van de hulp en steun van hun eigen familie en vrienden. In veel gevallen moeten deze de patiënt ook informeren over de klachten en symptomen van Morgellons en ook de behandeling starten. In ernstige gevallen kan behandeling in een gesloten kliniek ook nodig zijn. De getroffenen zelf zijn in het geval van Morgellons meestal afhankelijk van het nemen van verschillende medicijnen. Regelmatige inname en de voorgeschreven dosering moeten altijd in acht worden genomen om de symptomen te verlichten en te beperken. Regelmatige controles bij een psycholoog zijn ook erg belangrijk in Morgellons. In de regel vermindert deze ziekte de levensverwachting van de getroffen persoon niet.
Wat u zelf kunt doen
Omdat het nog niet bekend is hoe Morgellons zich ontwikkelt, is er geen manier om de trigger te behandelen. In ieder geval heeft de patiënt psychotherapeutische behandeling nodig. Dit kan bijvoorbeeld worden ondersteund door het bijwonen van een zelfhulpgroep. Gespecialiseerde klinieken voor mentale waanstoornissen kunnen de patiënt voorzien verdere informatie over de aandoening en hem of haar zo helpen om de symptomen op lange termijn te accepteren. Zelfs in de context van therapiekunnen de wanen vaak slechts langzaam of helemaal niet worden verminderd. De belangrijkste zelfhulpmaatregel is om de ziekte te accepteren en geschikte coping-strategieën te ontwikkelen. Ondanks de ziekte dient een actieve en gezonde levensstijl te worden gehandhaafd met voldoende beweging en een aangepaste dieet en het vermijden van spanning Anders kunnen er nog meer psychische problemen ontstaan als gevolg van misvatting en terugtrekking uit het sociale leven, die op hun beurt weer gepaard gaan met ernstige complicaties. De getroffen persoon heeft ondersteuning nodig van vrienden en familieleden om de alledaagse taken uit te voeren. In het beste geval wordt de getroffen persoon de klok rond verzorgd of gecontroleerd, zodat in geval van nood snel kan worden gereageerd. Begeleidende medische onderzoeken moeten worden geregeld om eventuele fysieke triggers te bepalen.
