Humaan herpesvirus 6, of kortweg HHV-6, behoort tot de herpesvirusfamilie, die is onderverdeeld in alfa-, bèta- en gamma-subfamilies. HHV-6 behoort tot de bèta-herpesvirus-subfamilie, die een zeer smal gastheerbereik heeft en zich langzaam in het lichaam repliceert. Het virus kan bij mensen verschillende ziekten veroorzaken, maar kan ook zonder symptomen in het lichaam aanwezig zijn.
Wat is menselijk herpesvirus 6
?
Tot op heden zijn in totaal acht menselijke pathogene herpesvirussen gekarakteriseerd die ziekten bij mensen kunnen veroorzaken. Er zijn twee subtypes van HHV-6, subtype A en subtype B. Het virus werd ontdekt in 1986 en is een dubbelstrengs DNA-virus. HHV-6 infecteert CD4-positief T-lymfocyten, specifieke cellen van de mens immuunsysteem Het virus verspreidt zich via speeksel en druppel infectie HHV-6 heeft een wereldwijd distributie en komt zeer vaak voor: meer dan 90% van de volwassenen is drager van het virus. Infectie treedt op vanaf de zesde levensmaand, meestal in de kindertijd of vroeg jeugd Vóór de zesde levensmaand zijn zuigelingen nog steeds beschermd tegen infectie door de moeder antilichamen ze geabsorbeerd door de placenta voor de geboorte. Tussen de twee en vijf jaar is ongeveer 80% van de kinderen al besmet met het virus. Als een eerste infectie met HHV-6 optreedt bij een zwangere vrouw, overdracht naar de embryo- kan voorkomen, zodat het kind het virus al bij de geboorte draagt.
Betekenis en functie
Infectie met humaan herpesvirus 6 verloopt meestal zonder klinische symptomen na de eerste infectie. HHV-6 blijft latent in het lichaam, wat een kenmerkend kenmerk is van alle herpesvirussen. Daarom weten de meeste volwassenen meestal niet dat ze besmet zijn met het virus. Compleet eliminatie is meestal niet mogelijk. Wanneer het virus voor het eerst wordt geïnfecteerd, kan het worden gedetecteerd in het bloed, speeksel, en ontlasting in het laboratorium. Ziekte van het lymfestelsel en centraal zenuwstelsel treedt op. Omdat het virus zich langs zenuwvezels kan verspreiden en zo de bloed-hersenen barrière, het komt de spinal cord en hersenen. Hier infecteert het gliacellen en neuronen. In de latente fase wordt HHV-6 gevonden in de speekselklieren, waardoor het is werpen en verspreid. In deze fase produceert het virus geen deeltjes die infectieus zijn voor het lichaam. Het kan echter opnieuw worden geactiveerd en opnieuw in de infectiecyclus terechtkomen. Dit kan vooral gebeuren in het geval van een verzwakte immuunsysteem Bijvoorbeeld immuungecompromitteerde patiënten die een HIV-infectie hebben of bij wie immuunsysteem wordt onderdrukt vanwege transplantatie kan een toename van virale replicatie ervaren. Als reactivering van het virus optreedt, kan dit zich uiten in het terugkeren van dezelfde of vergelijkbare symptomen als bij de eerste infectie. HHV-6 heeft verschillende pathogene mechanismen: het virus kan leiden op degeneratieve veranderingen in celmorfologie in geïnfecteerde cellen (cytopathisch effect). Het kan zeker zogenaamde cytokines induceren eiwitten verantwoordelijk voor celgroei en differentiatie. HHV-6 kan de immuunfunctie beïnvloeden door deze gedeeltelijk te onderdrukken. Bovendien kan het virus leiden naar trans-activering van andere virussen in geval van gelijktijdige infectie.
Ziekten en medische aandoeningen
Humaan herpesvirus 6 is vooral bekend als de veroorzaker van driedaags koorts Dit gebeurt meestal vroeg jeugd Na een aantal dagen van high koorts, een karakteristieke uitslag verschijnt als de koorts afneemt. Drie dagen koorts geneest vanzelf en gaat zelden gepaard met complicaties, dus therapie is meestal niet nodig. In Europa wordt het meestal veroorzaakt door subtype B van HHV-6. In individuele gevallen kan de ziekte ook bij volwassenen voorkomen en uit zich in griep-achtige symptomen. In zeldzame gevallen kunnen complicaties optreden bij diarree en braken kan gebeuren. Daarnaast oogleden en weefselvocht knooppunten in het nek kan zwellen, papels in de mond en huig optreden, en koortsstuipen kan gebeuren. In zeer zeldzame gevallen zijn ook verschillende andere ziekten waargenomen waarvan wordt vermoed dat ze verband houden met HHV-6-infectie. HHV-6 kan bijvoorbeeld leiden tot chronische vermoeidheid syndroom, dat wordt geassocieerd met ernstige vermoeidheid en uitputting en Depressie Er wordt echter aangenomen dat dit minder dan 1% van alle met HHV-6 geïnfecteerde personen treft.myocardiet, longontsteking or hepatitis zijn ook mogelijk. Ziekten zoals hersenvliesontsteking en encefalitis zijn ook waargenomen. HHV-6 kan invloed hebben op de ontwikkeling van multiple sclerose, naast andere factoren. Evenzo vermoeden onderzoekers dat HHV-6 als een extra factor de ontwikkeling van basaalcelcarcinoom en plaveiselcelcarcinoom Als ernstige complicaties optreden door HHV-6, antiviraal therapie kan worden toegediend.
