Bij het eerste contact tussen arts en patiënt speelt kennismaking een belangrijke rol. Alleen degenen die weten dat ze bij hun arts in goede handen zijn, zijn bereid om zowel de diagnose als de voorgestelde te aanvaarden therapie Het is ook belangrijk dat de arts de patiënt goed kent. Het eerste gesprek tussen arts en patiënt heet anamnese.
Wat is anamnese?
Het is belangrijk dat de arts de patiënt goed kent. Het eerste gesprek tussen arts en patiënt heet anamnese. De arts moet niet alleen op de hoogte zijn van de huidige klachten. Er zijn verschillende oorzaken achter dezelfde symptomen. De anamnese geeft hem een overzicht van de toestand van de patiënt volksgezondheid, professionele en persoonlijke levensomstandigheden en mentale toestand. Een grondige medische geschiedenis vormt het uitgangspunt voor het type en de omvang van vervolg therapie Het helpt de arts om een duidelijke diagnose te stellen en de patiënt effectief te behandelen. De term anamnese gaat terug op het Griekse woord "anámnēsis" en betekent "herinnering". Het verwijst zowel naar het interview als naar de inhoud van de patiënt medische geschiedenis In een diepte-interview met de patiënt, een soort 'volksgezondheid hervatten ”is gemaakt om medische basisinformatie over de patiënt te verzamelen en te documenteren. Onderweg heeft de arts de mogelijkheid om zijn patiënt vooraf te inspecteren (houding, gezichtskleur, voorwaarde of haar en vingernagels). Een ander doel van de casushistorie is het opbouwen van een positieve vertrouwensrelatie tussen arts en patiënt. Dit vormt een cruciale basis voor een latere succesvolle behandeling.
Functie, effect en doelen
De medische geschiedenis wordt afgenomen vóór het medisch onderzoek. Hoe het verloopt en hoe lang het duurt, hangt af van de symptomen van de zieke persoon en de specialiteit van de dokter. Zijn doel, samen met de medische geschiedenis van de patiënt en fysiek onderzoek, is om een eerste voorlopige diagnose te vinden. Hij kan dit bevestigen met aanvullende onderzoeken en een effectief starten therapie Afhankelijk van waar de informatie vandaan komt, maakt de arts een onderscheid tussen zelfrapportage en externe anamnese. De eerste is gebaseerd op de eigen antwoorden van de patiënt. Een externe anamnese komt van mensen in zijn of haar directe omgeving. Dit is nodig als de patiënt niet goed kan communiceren of als er symptomen optreden die hij zelf niet opmerkt, bijvoorbeeld omdat ze tijdens de slaap optreden. De dokter begroet zijn patiënt met de vraag: "Wat brengt u bij mij?" en luistert naar zijn klachten. Hij stelt specifieke vragen die de diagnose beperken en de relevante gebieden van de geschiedenis van de patiënt beslaan. De huidige geschiedenis bevat vragen die gericht zijn op huidige klachten: waar doet het pijn en sinds wanneer? Hoe ernstig is de pijn Wanneer en hoe vaak komt het voor? Alle antwoorden die hier niet direct op betrekking hebben, zijn onderwerp van de “Algemene medische geschiedenis”. Dit onderzoekt eerst de medische geschiedenis van de patiënt. Het omvat ziekten die de patiënt heeft doorgemaakt, chronische ziekten, infectieziekten en jeugd ziekten, eerdere operaties, verwondingen, allergieën of handicaps. De vegetatieve geschiedenis richt zich op lichaamsfuncties zoals eetgewoonten, stoelgang, ademhaling en slaap. De arts vraagt bijvoorbeeld of de patiënt hier last van heeft misselijkheid, verlies van eetlust, duizeligheid of slaapstoornissen. Tijdens de medicatiehistorie is de arts geïnteresseerd in welke preparaten de patiënt neemt of heeft genomen, om welke reden en in welke dosering. Helaas vergeten patiënten vaak vrij verkrijgbare preparaten of te noemen anticonceptiva zoals de pil. Maar voor de dokter zijn deze details belangrijk. Deze middelen kunnen het effect van andere medicijnen verstoren. Door een geschiedenis te nemen van genotmiddelen, kan de arts beoordelen mogelijk risicofactoren. Alcohol, drugs of sigaretten veroorzaken of verergeren bepaalde ziekten, evenals buitensporige koffie or suiker consumptie. Zeker als het om deze “gevoelige” onderwerpen gaat, is een vertrouwensrelatie tussen arts en patiënt van groot belang. Vragen over het fysieke van de patiënt voorwaarde zijn samengevat in de Somatische Anamnese. Daarentegen analyseert de psychologische anamnese zijn of haar mentale voorwaarde De meeste mensen voelen zich nogal ongemakkelijk bij deze vragen. Degenen die het gevoel hebben dat de dokter hen begrijpt en om hen geeft, zijn echter eerder bereid praten over stressvolle omstandigheden of gevoelens. Een ander hoofdstuk is de sociale geschiedenis, waarin informatie wordt gegeven over de sociale omgeving, de beroeps- en gezinssituatie van de patiënt. Bepaalde factoren in het beroep geven aanleiding tot beroepsziekten zoals astma in bakkers of metselaars. Evenzo hoog fysiek en mentaal spanning op het werk of gezinsconflicten triggeren volksgezondheid aandoeningen. De familie-anamnese zoekt de bodem uit van genetische risico's. Het zoekt naar erfelijke ziekten en aanleg voor bepaalde ziekten zoals reumatiek, suikerziekte, kanker of psychische stoornissen. Deze komen vaak voor in clusters van dezelfde familie. Bovendien kunnen mensen binnen het gezin contracteren infectieziekten Daarom vraagt de arts naar ziekten van levende familieleden en de doodsoorzaken van overleden familieleden.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Al deze antwoorden geven belangrijke aanwijzingen voor de mogelijke oorzaken van de huidige symptomen. Het succes van de daaropvolgende therapie hangt in belangrijke mate af van de aanwijzingen die de arts krijgt tijdens de medische geschiedenis en fysiek onderzoek Daarom zal hij het onderzoek anders uitvoeren, afhankelijk van de symptomen, zijn expertisegebied en zijn ervaring. 90% van alle diagnoses zijn gebaseerd op een sluitende combinatie van geschiedenis en fysiek onderzoek Dit veronderstelt dat alle door de patiënt verstrekte informatie correct door de arts is ontvangen. Zelden misverstanden of onbewust onjuiste informatie van de patiënt leiden tot onjuiste diagnoses. Een goede arts is in staat om de doorslaggevende informatie uit de verscheidenheid aan informatie te filteren, correct te interpreteren en een juiste diagnose te stellen.
