Inguinale schimmel

Definitie

Het inguinale gebied strekt zich uit van het gewoonlijk goed voelbare voorste bovenste uitsteeksel van de iliacale stekels tot het genitale gebied. Hier kan een infectie, dwz een sterke vermenigvuldiging en kolonisatie, door schimmels optreden. Een zogenaamde mycose van de huid kan ook een inguinale schimmel worden genoemd.

Afhankelijk van het type ziekteverwekker wordt een dergelijke schimmelinfectie van de lies ook wel “tinea inguinalis” of “intertrigineuze candidiasis” genoemd. Vaak is de huidveranderingen verspreid naar aangrenzende gebieden in de loop van de ziekte. Dus de billen of het genitale gebied kunnen in het volgende worden aangetast.

Oorzaken

Er zijn verschillende schimmels die het menselijk lichaam kunnen infecteren. Over het algemeen zijn deze schimmels in feite een normaal onderdeel van onze huidflora. Dat ze zich vermenigvuldigen, verspreiden en klachten veroorzaken, hangt grotendeels af van verschillende risicofactoren.

Schimmels maken deel uit van het lichaam, maar verspreiding buiten de huidbarrière moet worden voorkomen. Daarom onze immuunsysteem bestrijdt constant hun groei. Als een persoon immuunsysteem zwak is (bijvoorbeeld in de context van een reeds bestaande onderliggende ziekte), dit bevordert de reproductie van schimmels.

Bovendien zijn de beste omstandigheden voor schimmelgroei in een vochtig en warm klimaat. Frequent en zwaar zweten creëert daarom een ​​gunstige omgeving voor schimmelgroei. Er kan ook een genetische aanleg zijn voor een verhoogd risico op het ontwikkelen van een schimmelinfectie.

Bijbehorende symptomen

Een schimmelinfectie is het meest merkbaar door de huidveranderingen in het getroffen gebied. Er ontstaat een ontsteking. Dit verspreidt zich vanuit een centrum in alle richtingen.

Omdat het snel geneest vanuit het midden, zien de door schimmels aangetaste haarden eruit als rode ringen. De inflammatoire roodheid gaat vaak gepaard met jeuk. Bovendien is vaak een op de randen benadrukte schaalverdeling zichtbaar.

De huid tussen de huidplooien, die meestal vochtig worden gehouden door zweet, heeft ook de neiging op te zwellen of zachter te worden. Dit bevordert de penetratie van de schimmels in diepere huidlagen. Als een extra infectie door bacteriën treedt op tijdens de aantasting van diepere huidlagen, de vorming van een pijnlijke abces kan ook voorkomen.

Jeuk is een typisch symptoom van een schimmelinfectie. Jeuk is vaak het eerste teken wanneer roodheid of schilfering van de huid nog niet zichtbaar is. Het is belangrijk om op te letten dat u geen krassen op de huid maakt.

Als de huid wordt bekrast, wordt deze verder beschadigd en kan de schimmel in diepere huidlagen doordringen. De genezing wordt dus niet alleen vertraagd, maar het ziektebeeld kan nog erger worden. De roodheid van de huid duidt meestal op een ontsteking.

De ontsteking is het zichtbare en tastbare teken dat het lichaam vecht tegen ziekteverwekkers. Een infectie met schimmels leidt ook tot een ontsteking, waaronder roodheid van de huid. Het typische hier is dat de roodheid zich vanuit het midden naar buiten verspreidt.

Omdat de ziekteverwekkers echter al met succes zijn bestreden in het eerste getroffen centrum, vindt hier genezing plaats. Wat overblijft is het cirkelvormige buitengebied waar de ontsteking nog steeds aanhoudt. Door de schimmel aangetaste huidgebieden zien er daarom vaak uit als rode ringen.

In het geval van een massieve besmetting met een groot oppervlak is de verspreiding naar buiten merkbaar, waarbij de buitenste rand rood wordt en de meer centrale gebieden al beginnen af ​​te nemen. Pijn is in eerste instantie geen typisch symptoom van een schimmelinfectie. Hier komt jeuk meer op de voorgrond.

Als de diepere huidlagen echter worden aangetast, wordt de penetratie van andere pathogenen bevorderd. Als bacteriën dringen diep in de huid en veroorzaken een extra bacteriële infectie, dit kan leiden tot ettering en ernstig pijn. Een schimmelinfectie in de lies kan leiden tot zwelling van de lies weefselvocht knooppunten.

De zwelling is een teken dat de immuunsysteem is geactiveerd. Langs de weefselvocht schepenworden de cellen van het immuunsysteem eerst naar de infectieplaats getransporteerd. Vervolgens worden meer cellen van het immuunsysteem geactiveerd in de weefselvocht knooppunten.

Deze reacties leiden tot zwelling van de lymfeklieren en ook pijn. Echter, de lymfeklieren in de lies ook opzwellen bij alle andere infecties of verwondingen van de onderste ledematen (van de voeten tot de lies). Een zwelling van de lymfeklieren alleen spreekt niet voor een schimmelinfectie zonder de typische huidsymptomen.

De pijnlijke huid in het gebied van een schimmelinfectie kan ook nat worden. Dit komt doordat de ontsteking, die het lichaam gebruikt om zich te verdedigen tegen de schimmelinfectie, de oorzaak is schepen worden verwijd. Hierdoor kunnen afweercellen sneller de plaats van de ontsteking bereiken, maar er kan ook vloeistof ontsnappen uit de schepen makkelijker. Dan 'plast' de wond.