Age-gerelateerde maculaire degeneratie, Leeftijdsgebonden maculaire degeneratie of kortweg AMD, is een progressieve beschadiging van het epitheelweefsel (pigment epitheel) en de fotoreceptoren in het netvlies. De beschadiging van het weefsel leidt tot functieverlies en daarmee tot een ernstige vermindering van de gezichtsscherpte op oudere leeftijd. De volgende tekst bespreekt de definitie, oorzaken, diagnose en progressie, evenals behandeling en preventieve maatregelen maatregelen leeftijdsgebonden maculaire degeneratie.
Wat is leeftijdsgebonden maculaire degeneratie?
Schematisch diagram met de anatomie van het oog en het verschil tussen gezond oog en maculaire degeneratie Klik om te vergroten. Leeftijdsgebonden maculaire degeneratie is een aandoening van het netvlies (retina). Het beïnvloedt in het bijzonder de plaats van het scherpste zicht, de macula lutea (ook bekend als de 'gele vlek Door een storing van het pigment epitheel, Leeftijdsgebonden maculaire degeneratie leidt tot een ophoping van stofwisselingsproducten in het netvlies. Dit leidt tot de vorming van zogenaamde drusen, die resulteren in de vernietiging en verdunning van het pigment epitheel normaal daar te vinden. Bijgevolg worden de naburige fotoreceptoren ook in hun functie aangetast. Fotoreceptoren zijn lichtgevoelige sensorische cellen, waarbij de kegeltjes verantwoordelijk zijn voor kleurprikkels en de staafjes voor schemerzicht of zwart-witzicht. Leeftijdsgebonden maculaire degeneratie is een ziekte van oudere leeftijd en begint meestal na de leeftijd van 60 jaar.
Oorzaken
Afhankelijk van het klinische uiterlijk wordt een droge en een natte vorm van leeftijdsgebonden maculadegeneratie onderscheiden. De diagnose wordt gesteld door oftalmoscopie, een weerspiegeling van de achterkant van het oog en gezichtsveldonderzoek Thuis kan men ook een Amsler-rastertest uitvoeren om leeftijdsgebonden maculadegeneratie vroegtijdig op te sporen. Daarbij ziet men een wit raster op een zwarte achtergrond of omgekeerd. Een punt in het midden ligt vast. Als u vervormde lijnen, vierkanten van verschillende grootte, ontbrekende hoeken of wazige gebieden ziet, dient u een oogarts zo spoedig mogelijk. Zelden, fluoresceïne angiografie wordt gebruikt om leeftijdsgebonden maculaire degeneratie te diagnosticeren; een contrastmiddel wordt geïnjecteerd in een ader Het netvlies wordt vervolgens gefotografeerd.
Symptomen, klachten en tekenen
Bij deze ziekte hebben patiënten vooral last van visuele klachten. Hoewel de ernst van de visuele klachten sterk kan variëren, is er altijd een duidelijke vermindering van de gezichtsscherpte. Patiënten kunnen niet meer scherp zien en contrasten kunnen niet meer correct worden herkend. Het zicht is vaak vervormd en erg wazig, wat leidt tot aanzienlijke beperkingen en complicaties in het dagelijks leven. In het verdere verloop kan de ziekte ook leiden vervolledigen blindheid bij de patiënt. Visuele klachten kunnen ook leiden aan psychologische beperkingen of Depressie bij sommige mensen. Ernstige visuele klachten verhogen ook de kans op verwondingen en ongevallen. Als het voorwaarde niet wordt behandeld, zullen bloedingen en onomkeerbare schade aan het netvlies van de patiënt optreden naarmate de aandoening vordert. Ook na een succesvolle behandeling met behulp van een laser kan er een terugval optreden, waardoor dezelfde symptomen weer optreden. In dit geval is geen verdere behandeling of genezing mogelijk. In sommige gevallen kan de ziekte ook het kleurenzien negatief beïnvloeden, waardoor de patiënt verschillende kleuren niet meer correct kan herkennen. Kleur blindheid kan ook voorkomen in dit proces.
Diagnose en verloop
In de droge vorm van leeftijdsgebonden maculaire degeneratie verschijnen harde drusen die scherp gedefinieerd en gelig zijn. Naarmate de ziekte voortschrijdt, nemen het aantal en de grootte van de drusen toe en kunnen ze samenvloeien tot een gebied. Dit leidt tot een afname van de gezichtsscherpte. De droge vorm van leeftijdsgebonden maculadegeneratie staat centraal scotoom (plaats van verzwakking) op gezichtsveldonderzoek Een ernstiger verloop van leeftijdsgebonden maculaire degeneratie is de natte vorm. Hier verschijnen zachte drusen met een vochtophoping onder het pigmentepitheel. Dit komt overeen met een loslaten van het pigmentepitheel. Patiënten klagen over plotseling vervormd zicht (metamorfopsie) met gelijktijdige afname van de gezichtsscherpte. Bovendien worden bij deze vorm van leeftijdsgebonden maculaire degeneratie vasculaire neovascularisaties waargenomen, die leiden tot verdere beschadiging van het pigmentepitheel en de fotoreceptoren. Deze schade is onomkeerbaar en kan zeer snel optreden. Bloedingen in het netvlies kunnen optreden. Getroffen personen vertonen slechts een minimaal perifeer gezichtsveld en kunnen zich slechts grofweg oriënteren in de ruimte. Lezen is niet meer mogelijk. In deze natte vorm van leeftijdsgebonden maculaire degeneratie, fluoresceïne angiografie wordt uitgevoerd om de vorming van nieuwe bloedvaten te beoordelen.
Complicaties
Leeftijdsgebonden maculaire degeneratie (AMD) komt voor in twee verschillende kuren, droge en natte AMD. De droge vorm van progressie is die met de langzamere progressie. Daarin zijn kleine afzettingen te zien in de macula, het kleine gebied van het centrale zicht dat slechts enkele millimeters groot is, wat geleidelijk leidt tot een aantasting van het centrale zicht. De grootste complicatie die kan worden geassocieerd met droge LMD is het risico dat het zich ontwikkelt tot de natte cursusvorm. Dit betekent dat nieuw bloed schepen harte groeien in het gebied van de macula, ook wel de gele vlek, waardoor bloedingen in dit gebied van het netvlies ontstaan vanwege hun lekkage. De bloedingen gaan gepaard met een geleidelijke verslechtering van de centrale scherpte en het kleurenzien. Tot op heden is er geen bekende behandeling voor droge LMD behalve het behandelen van de symptomen. De waarschijnlijkheid dat droge LMD zich zal ontwikkelen tot natte LMD is onafhankelijk van het feit of droge LMD in een vroeg stadium is behandeld. Andere complicaties die verband houden met ziekteprogressie van beide LMD-kuren zijn niet bekend. Er zijn twee verschillende therapeutische benaderingen beschikbaar voor de behandeling van natte LMD. De ene is om de vorming van nieuwe vaten te onderdrukken via de boodschapper VEGF, en de andere is om lasertechnologie te gebruiken om de vorming van nieuwe vaten uit te wissen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als veranderingen in visuele waarneming van een permanent karakter kunnen worden gedetecteerd in het centrale gezichtsveld, wordt aanbevolen om de veranderde visuele waarneming te laten verduidelijken door een oogarts binnenkort. Als het centrale gezichtsveld ondanks bril, het kleurcontrast wordt verminderd of vervormingen of zelfs zones met totaal verlies aanwezig zijn, bestaat het vermoeden van een zich ontwikkelende leeftijdsgebonden maculaire degeneratie (AMD). Een zelftest, de zogenaamde Amsler-gridtest, kan ook met eenvoudige middelen worden uitgevoerd om het vermoeden te bevestigen. Het is een relatief fijnmazig raster, dat wordt gevormd door vierkanten en een duidelijk zichtbare zwarte stip in het midden heeft. Het raster is gemakkelijk te vinden op internet onder het trefwoord "Amsler-raster". Het raster wordt vanaf de normale leesafstand afwisselend met het linker- en rechteroog bekeken, waarbij telkens het andere oog wordt bedekt. Als de stip of individuele vierkanten van het raster vervormd lijken of volledig verdwijnen, is er een sterk vermoeden van de ziekte van AMD. In deze gevallen is een oogarts moet onmiddellijk worden geraadpleegd voor opheldering. Als het vermoeden wordt bevestigd, kan de oogarts de procedure starten therapie die de ziekte kunnen vertragen of zelfs stoppen, rekening houdend met of de voorwaarde is de meest voorkomende droge of de minder voorkomende natte vorm van LMD.
Behandeling en therapie
Behandeling voor leeftijdsgebonden maculaire degeneratie is gebaseerd op het feit of de vorm droog of nat is. Er is momenteel geen interventie beschikbaar voor droge leeftijdsgebonden maculaire degeneratie. Visueel AIDS zoals verlichte loepen, vergrootglas bril, of televisielezers kunnen worden voorgeschreven. Bij de natte vorm van leeftijdsgebonden maculadegeneratie kan de progressie van de vascularisatie in een vroeg stadium tijdelijk gestopt worden. Voor dit doel een lasercoagulatie van de nieuw gevormde schepen is uitgevoerd. Dit succes is echter maar van korte duur. Vaak treden binnen 2 jaar recidieven (recidieven) van leeftijdsgebonden maculaire degeneratie op, die dan niet meer te behandelen zijn. Een medicijn therapie bleef tot dusver zonder verder succes. Met een fotodynamische therapie het ontwikkelingsproces van een natte vorm van leeftijdsgebonden maculadegeneratie kan worden vertraagd, maar niet beëindigd. Daarbij wordt een vasotoxische stof intraveneus geïnjecteerd. De giftige stoffen worden alleen geactiveerd door laserlicht. Destructieve vorming van nieuwe bloedvaten kan worden vertraagd en de aangedane persoon zal langer een beter zicht hebben.
Vooruitzichten en prognose
Door maculaire degeneratie lijdt de getroffen persoon voornamelijk aan ongemak in de ogen. In de regel wordt de gezichtsscherpte aanzienlijk verminderd, zodat de getroffen persoon alleen onduidelijk kan zien. Het dagelijkse leven van de patiënt wordt veel bemoeilijkt door de maculaire degeneratie. Evenzo kunnen contrasten niet meer correct worden weergegeven, waardoor de kwaliteit van leven van de patiënt sterk wordt verminderd. In het ergste geval kan het tot een goed einde komen blindheid Vaak heeft de maculaire degeneratie ook een negatief effect op het kleurenzien van de aangedane persoon. Meestal is het niet mogelijk om maculaire degeneratie rechtstreeks te behandelen. In sommige gevallen kunnen de symptomen worden gecorrigeerd door een laser. Dit kan echter de mogelijkheid van een hernieuwde terugval van de maculadegeneratie niet uitsluiten. In dit geval kan er helaas geen verdere correctie worden aangebracht. De klachten kunnen echter relatief goed worden beperkt door visueel AIDS De levensverwachting van de getroffen persoon wordt niet beperkt door maculaire degeneratie.
het voorkomen
preventieve maatregelen van leeftijdsgebonden maculaire degeneratie bestaat helaas niet. Voor zover vervormde lijnen of een wazig beeld worden waargenomen, dient in een vroeg stadium een oogarts te worden geraadpleegd.
Follow-up
Leeftijdsgebonden maculaire degeneratie (AMD) is onderverdeeld in de meest voorkomende droge maculaire degeneratie en de meer zeldzame natte maculaire degeneratie. Voor beiden is vroege opsporing belangrijker dan nazorg. Als er als gevolg van de leeftijdsgebonden maculadegeneratie al visuele beperkingen zijn opgetreden, zijn deze niet medisch te verhelpen. Een onmiddellijke behandeling kan echter het resterende zicht behouden. Droge maculaire degeneratie vordert langzaam en verraderlijk gedurende tientallen jaren. Hoe eerder het wordt gedetecteerd, hoe beter de behandeling kan zijn. Idealiter kan de oogziekte worden gestopt, anders kan deze worden vertraagd. Voorzichtig en regelmatig Grensverkeer van het beloop van de ziekte is essentieel in de nazorg. Bij natte AMD is de progressie snel. Het gaat gepaard met schade aan het netvlies. Om het proces van verlies van het gezichtsvermogen bij leeftijdsgebonden maculaire degeneratie te onderbreken, proberen artsen tegenwoordig steeds vaker gezichtsverlies te voorkomen door intravitreale injectie van geneesmiddelen in het glasvocht onder plaatselijke verdoving De talrijke gevolgen van de natte vorm van leeftijdsgebonden maculaire degeneratie zijn ernstig. Het gezichtsvermogen gaat snel verloren zonder onmiddellijke behandeling. Het al geleden verlies van het gezichtsvermogen is niet meer te herstellen. Als de behandeling te laat begint, kan de nazorg dus alleen bestaan uit het helpen van patiënten om hun leven te redden ondanks hun verloren gezichtsvermogen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Zelfhulpmethoden buiten de medische of klinische behandeling die de voortgang van leeftijdsgebonden maculaire degeneratie (AMD) kunnen stoppen of zelfs genezen, zijn niet bekend. Een combinatie van zelfhulp maatregelen met medische behandelmethoden kan worden gedaan in een systemische behandeling, die is gebaseerd op voeding en de speciale medewerking van de patiënt vereist. Om AMD op te sporen, kan als zelfhulpmaatregel op elk moment de zogenaamde Amsler-rastertest worden uitgevoerd, waarmee elke getroffen persoon kan herkennen of hij of zij een grote kans op AMD heeft en hoe ernstig het centrale gezichtsvermogen is aangetast. . Het Amsler-raster is gemakkelijk te vinden en toegankelijk op internet. Het bestaat uit een afbeelding van een raster bestaande uit vierkante velden met een duidelijk zichtbare zwarte stip in het midden. Het raster wordt tijdens het lezen vanaf een normale leesafstand bekeken bril - indien nodig - afwisselend met het rechter- en linkeroog, terwijl het andere oog bedekt is. Als sommige vierkanten - vooral bij de zwarte stip - en de stip zelf vervormd lijken of helemaal niet zichtbaar zijn, is er een grote kans op AMD met droge of natte progressie. Bij personen met reeds vergevorderde verstoring van het centrale zicht zijn films en video's of tv-programma's bijvoorbeeld nuttig als ze akoestische beschrijvingen hebben van acties op verzoek tijdens de korte pauzes in dialoog ter ondersteuning.
