Diagnose
Doorbloedingsstoornissen in het oor manifesteren zich meestal met een gehoorverlies en / of met geluiden zoals sissen in het oor. Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen deze ziektebeelden en hun oorzaken te achterhalen. Om erachter te komen welke structuur van het oor verantwoordelijk is voor de gehoorverlieskunnen verschillende tests worden toegepast.
Een stemvork kan helpen om onderscheid te maken tussen schade aan het binnenoor or middenoor. Als problemen met de bloedsomloop de oorzaak zijn van het ongemak, is de schade meestal binnen het binnenoor. Een zogenaamd audiogram kan helpen om erachter te komen welke frequenties worden beïnvloed door de gehoorverlies.
Dit omvat het spelen van geluiden op bepaalde frequenties en volumes met een koptelefoon en het bepalen van het volume waarop ze te horen zijn. Bepaalde standaardtests mogen niet worden vergeten bij het diagnosticeren van plotseling gehoorverlies als gevolg van een stoornis in de bloedsomloop. De bepaling van bloed druk is bijzonder belangrijk.
Heel hoog of laag bloed druk kan duiden op een circulatiestoornis van het binnenoor, wat de symptomen zou verklaren. Verder is het belangrijk om de bloed voor bepaalde afwijkingen, aangezien deze bijvoorbeeld een indicatie kunnen geven van de aanwezigheid van arteriosclerose. Om niet alleen de lokalisatie van de aandoening te kunnen verduidelijken, maar ook, indien nodig, de individuele oorzaak van het gehoorverlies te achterhalen, moeten beeldvormende technieken worden gebruikt. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) is de meest gebruikte methode voor dit doel, aangezien deze diagnostische methode 'zacht weefsel' mogelijk maakt, zoals schepen en bindweefsel bijzonder goed worden afgebeeld. Door contrastmiddel te gebruiken kan de doorbloeding worden beoordeeld en kan onder bepaalde omstandigheden een doorbloedingsstoornis van het binnenoor worden vastgesteld.
Symptomen
De symptomen van circulatiestoornissen van het oor zijn meestal gehoorverlies en / of de perceptie van geluiden zoals lawaai. De mate van gehoorverlies kan van persoon tot persoon verschillen, maar treft meestal slechts één oor. Omdat er soms alleen een verlies van bepaalde frequenties is, is het mogelijk dat geluiden alleen vervormd worden waargenomen.
Opvallend is verder dat veelal harde geluiden als onaangenaam worden ervaren, daarnaast is er vaak een gevoel van druk op het aangedane oor. Sinds het orgaan van evenwicht zich in de nabijheid van het binnenoor bevindt, kunnen ook duizeligheidsverschijnselen optreden die verband houden met de circulatiestoornis. tinnitus is een ziektebeeld waarin de getroffen persoon geluiden waarneemt zoals een geruis dat niet van buitenaf komt en daarom alleen door de getroffen persoon wordt waargenomen.
In principe moet men onderscheid maken tussen twee verschillende vormen van tinnitus: subjectieve en objectieve tinnitus. Subjectief tinnitus wordt niet gegenereerd door een bron in het oor en blijft bestaan, zelfs als de zenuwen die informatie van het binnenoor naar de hersenen zijn verbroken. Objectieve tinnitus kan worden toegeschreven aan een bron in het binnenoor.
Tinnitus veroorzaakt door een circulatiestoornis kan mogelijk leiden tot beide vormen van tinnitus. Afwijkingen in het bloed schepen kan irritatie in het binnenoor veroorzaken, wat dan als geluid wordt ervaren. Als de doorbloeding echter afneemt, kan dit ook leiden tot plotseling gehoorverlies en daarmee tot subjectieve tinnitus.
Net als het gehoororgaan, het gevoel van evenwicht bevindt zich in ons oor. Als er een tekort is aan het orgel van evenwicht door circulatiestoornissen in het oor kan daar ernstige schade ontstaan. Deze kunnen het orgel van verstoren evenwicht en daardoor duizeligheid veroorzaken.
Bij het symptoom duizeligheid wordt onderscheid gemaakt tussen roterend duizeligheid, wat aanvoelt als een draaimolen, en zwaaiende duizeligheid, wat meer lijkt op het gevoel op een schip. Beide soorten duizeligheid kunnen optreden bij problemen met de bloedsomloop. Het oorsuizen bij een stoornis in de bloedsomloop is te wijten aan het deel van het oor dat verantwoordelijk is voor het gehoor.
Een mogelijke oorzaak is schade aan het gehoororgaan door een gebrek aan bloedcirculatie. In dit geval kunnen ofwel de zenuwvezels die de sensorische cellen verbinden met de hersenen of de sensorische cellen zelf kunnen worden vernietigd. In bepaalde frequentiebereiken kan het oor de geluiden dan niet meer waarnemen.
Alle artikelen in deze serie:
