Kardoen is een doornige medicinale plant. Het wordt onder andere als effectief beschouwd tegen Lyme.
Voorkomen en teelt van kardoen
Het genezende effect van kardoen omvat een antibacterieel, zweetdrijvend en bloed zuiverende werking. Kardoen (Dipsacus follonum) is een medicinale plant van de kaartfamilie (Dipsacoideae). De naam Dipsacus komt van het Griekse "Dipsa" en betekent dorst. De plant draagt ook de naam cisterneplant. Dus de bladeren, die groeien maak samen aan de onderkant een reservoir voor water De wilde kardoen behoort tot de tweejarige kruidachtige planten. Het kan een groeihoogte bereiken van ongeveer 1.5 meter. De plant heeft stekelige stengels en basale bladeren met korte steel, waarvan de opstelling in een rozet is. De stengelbladeren van kardoen groeien samen in paren en hebben een inkeping aan de rand. Een typisch kenmerk van de doornige plant zijn de puntige stekels, die er overal op te vinden zijn. De bloeiperiode van kardoen vindt plaats in de maanden juli en augustus. Het ovaal, hoofd-vormige bloeiwijzen kunnen een lengte bereiken van 5 tot 8 centimeter. De schutbladen hebben een grotere lengte dan de bloem, die een blauwe kleur krijgt. De vruchten van de wilde kardoen zijn enkelzaad, vliezig noten Aangenomen wordt dat de plaats van oorsprong van de kardoen het Middellandse Zeegebied is. In de loop der jaren verspreidde de plant zich echter naar Centraal-Europa, zonder tussenkomst van de mens. Tegenwoordig komt het voornamelijk voor in Centraal-Europa, Zuid-Europa, Turkije, Noord-Afrika en de Canarische Eilanden. In Duitsland groeit het in Noordrijn-Westfalen, Hessen, Rijnland-Palts, Baden-Württemberg, Beieren, Saksen-Anhalt, Saksen, Thüringen en in het zuiden van Nedersaksen. Bij voorkeur gedijt de kardoen op paden, oevers, leemachtig braakland en op weer verlaten landbouwgrond. De plant komt het meest voor in vlakke en heuvelachtige gebieden. Aan het begin van de bloei van de plant in de vroege zomermaanden vormt zich een rozet van bladeren. Dit heeft lichtgroene, langwerpige bladeren. Ze groeien in paren 90 graden uit elkaar. In het tweede jaar komt er een steel uit de rozet. Direct op de stengel zitten twee lange bladeren. Later versmelten de bladeren zowel met elkaar als met de stengel. De beste tijd om wilde kardoen te verzamelen, wordt beschouwd als de lente of de herfst. Vroeger gebruikten mensen de bloemhoofdjes van kardoen om ongesponnen wol te kammen. Op deze manier was de wol gemakkelijker te spinnen. In moderne tijden is dit echter niet langer nodig.
Effect en toepassing
Als medicinale plant werd de wilde kardoen al in de oudheid gewaardeerd door de Griekse arts Pedanios Dioskurides. Dit adviseerde het voor intern en extern gebruik tegen wratten en fistels, waarvoor hij de wortel in wijn kookte. Bovendien werd de wortel nuttig geacht tegen geelzucht en kan als diureticum worden gebruikt. Ook vanaf de middeleeuwen werd wilde kardoen in de volksgeneeskunde gebruikt om te behandelen reumatiek, problemen met de spijsvertering, hoofdpijn, huid ziekten, sproeten, nagel ziekten, gerst likdoorns, wonden op de vingers, kookt, gal zwakheid, maag problemen, oedeem of jicht Het genezende effect van kardoen omvat antibacterieel, zweetdrijvend en bloed zuiverende werking. Het versterkt ook de immuunsysteem van het lichaam. Bovendien kan de wortel van kardoen worden gebruikt als een diureticum. Omdat het ook het weefsel verstevigt, kan het er ook tegen gebruikt worden cellulite Een afkooksel van kardoenwortel zou effectief zijn tegen diarree en lever aandoeningen. Bovendien wordt de plant als smakelijk en pijnstillend beschouwd. Het helpt dus bij het verminderen van ontstekingen. Een thee gemaakt van kardoen kan nuttig zijn bij het maken van wassingen en dus bij het behandelen acne of onzuiver huid Ingrediënten van kardoen zijn saponinen, iridoïden, cafeïnezuurverbindingen, glucosiden, organisch zuren en het glycoside scabioside. Cardoon wordt intern of extern ingenomen. Voor intern gebruik krijgt de patiënt twee- of driemaal daags 10 tot 50 druppels. Uitwendig kan het kruidengeneesmiddel verdund worden gebruikt als een gedeeltelijk bad of om te wassen, als een kompres of crème. Pure toepassing van een kaarttinctuur op de huid is ook mogelijk. Als de cardetinctuur zelf moet worden bereid, wast de gebruiker de wortels grondig na het opgraven en vermaalt ze vervolgens. Vervolgens worden de kruiden in een pot met schroefdop gevuld en overgoten met dubbele granen schnaps. Na het afsluiten van de pot moet de bereiding 4 tot 6 weken op een warme plaats trekken. Daarna filtert de gebruiker het met behulp van een koffie filter. De laatste stap is om de tinctuur in een donkere fles te vullen. Op een koele plaats kan de remedie tot een jaar worden bewaard.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Cardoon is geen klassieke medicinale plant. Niettemin wordt de wortel gebruikt voor de behandeling van Lyme Het positieve effect wordt dus toegeschreven aan een verandering in de omgeving in het lichaam. Dit maakt het moeilijker voor de triggerende Borrelia bacteriën om zich in het organisme te vestigen. Uiteindelijk kan de menselijke gastheer niet langer worden bewoond. Naarmate de ziekte voortschrijdt, beginnen de micro-organismen uiteindelijk het lichaam weer te verlaten, wat grotendeels via de huid gebeurt. Door kardoen te gebruiken, Lyme kan worden behandeld zonder chemische toevoegingen. Mogelijke bijwerkingen zijn onaangename jeuk. Dit maakt echter deel uit van het genezingsproces en is slechts tijdelijk. Voor de behandeling neemt de patiënt de wortel in de vorm van thee of tinctuur. Dit kan handig zijn om een therapie Met antibiotica, of als het antibioticum agenten blijven ondoeltreffend. Als de behandelende arts geen bezwaren heeft, kan met de kaarttinctuur een kuur van zes weken worden uitgevoerd. De effectiviteit van cardetinctuur bij de ziekte van Lyme is echter controversieel en wetenschappelijk niet bewezen. Omdat cardet-tinctuur huidirritatie kan veroorzaken, wordt aanbevolen om het niet in geconcentreerde vorm te gebruiken, maar verdund. Behandeling van wratten kan ook met de tinctuur. Om de positieve effecten van kaart te versterken, wordt een gezonde levensstijl aanbevolen. Dit omvat een gebalanceerd dieet en regelmatige zweetbaden.
