Intracraniële druk is in de volksmond bekend als intracraniale druk. Het speelt een belangrijke rol in bloed stroom en hersenen functie.
Wat is intracraniële druk?
Intracraniële druk wordt in de volksmond intracraniale druk genoemd. Het speelt een belangrijke rol in bloed stroom en hersenen functie. In het Engels staat intracraniële druk bekend als intracraniële druk of kortweg ICP. De afkorting ICP wordt ook veel gebruikt in het Duits. Intracraniale druk is de druk die aanwezig is in de schedelholte. Het cerebrale schedel bestaat uit zeven individuele botten die de hersenen Naast de hersenen, het cerebrale schedel bevat bloed en cerebrospinale vloeistof. De cerebrospinale vloeistof is een lichaamsvloeistof gevormd door de choroïde plexus. Het circuleert door de hersenvochtruimte. De CSF-ruimte is een systeem van holtes in de hersenen en spinal cord Omdat de schedel in de eerste levensjaren volledig verstarren, is het totaal volume van hersenen, bloed en liquor in de hoofd moet altijd hetzelfde blijven. Naast de hersenen is er bij volwassen mensen ruimte voor ongeveer 70 milliliter hersenvocht en voor 100 milliliter bloed. De distributie volgt de doctrine van Monro-Kellie. Volgens dit, de distributie is altijd 80 procent hersenweefsel, 12 procent bloed en 8 procent CSF. Alleen als deze verhoudingen worden gehandhaafd, kan de intracraniale druk constant worden gehouden. Bij volwassenen is de beschikbare intracraniële volume is ongeveer 1600 milliliter. De fysiologische intracraniale druk bij een gezond persoon is 5 tot 15 mmHg. Omgerekend komt dit overeen met 5 tot 20 cm van water kolom. Bij kinderen moet de intracraniale druk tussen 0 en 10 mmHg liggen.
Functie en doel
Intracraniële druk speelt een cruciale rol bij de bloedstroom naar de hersenen. Zonder voldoende intracraniële druk wordt de hersenfunctie aangetast. Intracraniële druk is tegengesteld aan de druk van bloed in de hersenen. De hersenen hebben een constante aanvoer van voedingsstoffen en zuurstof-rijk bloed. Het heeft een zeer hoge basale stofwisseling en gebruikt ongeveer een vijfde van het lichaamstotaal zuurstof leveren zelfs in rust. Zenuwcellen kunnen, in tegenstelling tot andere cellen in het lichaam, ook niet in hun energiebehoeften voorzien zonder zuurstof (anaëroob). Wanneer de cerebrale bloedstroom wordt verminderd, treedt schade aan de hersenen op. Zenuwcellen sterven af. Intracraniële druk beïnvloedt de bloedstroom naar de hersenen en daarmee de toevoer van zuurstof en voedingsstoffen. Onder fysiologische omstandigheden is de intracraniale druk lager dan de druk waarbij bloed in de hersenen wordt gepompt. De cerebrale bloedstroom wordt dus niet beïnvloed door intracraniële druk. Echter, zodra de intracraniële druk en de bloeddruk in de hersenen gelijk zijn, worden de hersenen niet meer goed van bloed voorzien. Er is een tekort aan voedingsstoffen en zuurstof. Het hersenweefsel, cerebraal schepen en cerebrospinale vloeistofruimten worden constant uitgewisseld om dit te compenseren volume schommelingen. Als het volume van hersenweefsel bijvoorbeeld toeneemt, kan dit worden gecompenseerd door een afname van CSF of bloedvolume. De intracraniale druk neemt dan niet toe ondanks een toename van het hersenweefselvolume. Intracraniële druk is dus een dynamische variabele die constant moet worden aangepast aan de huidige omstandigheden. Als compensatie niet meer mogelijk is, neemt de intracraniale druk toe. Hoe langzamer de intracraniale druk stijgt, hoe beter de druktoename kan worden verwerkt. Op deze manier kan 5 tot 10 milliliter volumetoename worden gecompenseerd. In geval van nood kan een verhoogde resorptie van het hersenvocht ook grotere, langzaam voortschrijdende volumetoenames absorberen. Hoesten, niezen of persen verhoogt ook kort de intracraniale druk tot 50 mmHg door de veneuze terugkeer naar de hart- Dergelijke kortstondige drukpieken kunnen echter goed worden verdragen.
Ziekten en klachten
Een toename van de intracraniale druk kan worden veroorzaakt door een toename van het volume van een of meer compartimenten. Een toename van functioneel hersenweefsel kan bijvoorbeeld het gevolg zijn van een hersentumor of van hersenoedeem na een ongeval. EEN beroerte or ontsteking van de hersenen (encefalitis) kan ook een toename van het volume veroorzaken en dus een toename van de intracraniale druk. Intracraniële druk neemt ook toe met obstructie van de uitstroom. De uitstroom van cerebrospinale vloeistof kan worden geblokkeerd door een tumor. Aangezien de structuren ondanks de blokkering cerebrospinale vloeistof blijven produceren, treedt congestie op, wat resulteert in een toename van de intracraniale druk. Een abces kan ook voorkomen dat cerebrospinale vloeistof wegvloeit. Een andere oorzaak van obstructie van de afvoer is hersenbloeding Bovendien stijgt de vloeistof in de schedel leiden tot een toename van de intracraniale druk. Dergelijke vloeistofstijgingen kunnen metabolisch of giftig zijn. Een andere oorzaak van hersenoedeem is hypoxie. De hersenen reageren op zuurstofgebrek met oedeem. De meest voorkomende oorzaak van hersenoedeem als gevolg van hypoxie is een herseninfarct. Herseninfarct is ook bekend als ischemische insult of beroerte Wanneer een veneus vat wordt afgesloten door tromboseveneus bloed komt terug in de schedel. Dit verhoogt ook de intracraniale druk. Het belangrijkste symptoom van een pathologische toename van de intracraniale druk is ernstig hoofdpijn. Misselijkheid or braken kan ook voorkomen. De zogenaamde congestie papil is opvallend. Dit is een zwelling van de uitgang van de optische zenuw. Dit kan leiden tot visuele stoornissen. De congestie papil wordt gediagnosticeerd met behulp van oftalmoscopie. De combinatie van hoofdpijn, braken, en congestief papil heet intracraniële druktriade. Andere symptomen van intracraniële drukverhoging zijn onder meer duizeligheid, een vertraagde hartslag, verlamming van de oogspieren en mentale afwezigheid. Door de reflex van de Cushing is er een toename in bloeddruk met een gelijktijdige afname van hart- tarief. Dit fenomeen wordt een drukpuls genoemd.
