mycobacterie tuberculose is een bacteriesoort uit de familie Mycobacteriaceae. De soort wordt als pathogeen voor de mens beschouwd en komt overeen met de hoofdsoort tuberculose ziekteverwekker. Naar schatting is een op de drie mensen ermee besmet tuberculose.
Wat is Mycobacterium tuberculosis?
Mycobacteriën zijn een bacterieel geslacht met ongeveer 100 vertegenwoordigers en komen overeen met het enige geslacht binnen de familie Mycobacteriaceae. Gramkleuring is slecht in het kleuren van de vertegenwoordigers van het geslacht. Desalniettemin lijkt de structuur van hun celwanden op de wandstructuur van Gram-positief bacteriën De celwand van mycobacteriën is dus niet uitgerust met een buitenmembraan, maar bestaat uit meerlagige peptidoglycanen. DNA-analyse van het geslacht bevestigt zijn toewijzing aan Gram-positief bacteriën Bovendien, omdat ze een hoog GC-gehalte in het DNA hebben, behoren ze tot de Actinobacteriën. Een menselijke pathogene soort van Mycobacteriaceae wordt vertegenwoordigd door de soort Mycobacterium tuberculosis. De ziekteverwekker komt overeen met de belangrijkste tuberculoseverwekker en kan naast mensen ook verschillende diersoorten met tuberculose besmetten. Mycobacterium tuberculosis draagt staafvorm en kan niet actief bewegen. De zuurvaste bacteriën van de soorten dragen een bacteriële celwand die is samengesteld uit arabinogalactan, mycolic zuren, en lipofiele celwandcomponenten. Individuele leden van de soort meten tot vijf μm. De bacteriesoort komt over de hele wereld voor. Naar schatting is één op de drie mensen besmet met tuberculose. Clusters komen voor in derdewereldlanden.
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
Bacteriën van de soort Mycobacterium tuberculosis leven aëroob. Vertegenwoordigers van de soort hebben dus nodig zuurstof voor hun metabolisme. Dit onderscheidt ze van anaëroben, die ook kunnen overleven in een zuurstof-vrije omgeving en, in geval van twijfel, andere stoffen gebruiken voor energieopwekking. De tuberculoseverwekker reproduceert uitsluitend intracellulair, bij voorkeur met behulp van macrofagen voor vermenigvuldiging. Kenmerkend zijn de bacteriën groeien extreem langzaam en verdeel maximaal elke 15 uur. De bacteriën kunnen zwak zijn ontsmettingsmiddelen Binnen macrofagen overleven bacteriën van de soort Mycobacterium tuberculosis vaak meerdere jaren. Omdat macrofagen deel uitmaken van de immuunsysteem, ze ontwijken het afweersysteem met kolonisatie van macrofagen en worden niet aangevallen. Na jaren van latente infectie keert de infectie meestal terug naar een actief stadium. Triggerende omstandigheden zijn meestal stressfactoren of andere immunosuppressieve processen. De bacteriën bezitten vetsplitsend en vetsynthetiserend enzymen Bij twijfel zijn de bacteriën in staat om op hun eigen vetlaag in de celwand te leven. Tijdens infectie, extern cholesterol wordt geproduceerd in de gastheren, dat ook dient als voedingsstof voor Mycobacterium tuberculosis. De wasachtige, vetcelwand van de bacteriesoort beschermt tegen vernietiging door immuunafweer en interfereert met signaaltransductie. Daarom treedt na infectie geen volledige immuunrespons op. In inactieve toestand leven bacteriën van de soort Mycobacterium tuberculosis op hun eigen vetlaag en ondergaan ze geen celdeling. Maar zelfs in deze staat enzymen zoals catalase zijn actieve en inactiveren stoffen zoals antibiotica om de bacterie te beschermen. Door leesfouten van het DNA neemt de mutatiesnelheid van de bacteriën toe. Zelfs in de latente infectiefase kan de bacteriesoort om deze reden resistentie ontwikkelen. De overdracht van de ziekteverwekker vindt aerogeen plaats. Deze infectieroute komt overeen met druppel infectie Er is echter ook de mogelijkheid van orale overdracht. Bijvoorbeeld consumptie van besmet vlees of ander dier eiwitten kan leiden tot infectie. Bacteriën van de soort Mycobacterium tuberculosis zijn mensen pathogenen in alle gevallen. In de inactieve fase veroorzaakt de infectie geen symptomen, maar is al lang geleden begonnen.
Ziekten en symptomen
De bacteriesoort Mycobacterium tuberculosis is een veroorzaker van tuberculose. Na de eerste infectie is de latentieperiode maximaal acht weken. Daarna verschijnen niet-specifieke symptomen. In aanvulling op koorts en nachtelijk zweten, gewichtsverlies en verlies van eetlust zijn kenmerkende vroege symptomen. Als zich een tuberculeus primair complex ontwikkelt of een longcursus begint, hoestbuien, bloedspuwing (ophoesten bloed), zwelling van de weefselvocht knooppunten en kortademigheid (kortademigheid) worden toegevoegd aan de genoemde symptomen. het individu immuunsysteem en het aantal pathogenen overgedragen bepaald het verloop van de infectie. Mensen met een sterk immuunsysteem ontwikkelen orgaanmanifestaties in slechts vijf procent van alle gevallen. Als orgaanbetrokkenheid optreedt, vindt dit type manifestatie plaats binnen de eerste twee jaar na de primaire infectie. Immuundeficiënte patiënten hebben veel vaker last van orgaanmanifestaties. Een dergelijk verloop is vooral vaak waargenomen bij mensen met alcoholismemet suikerziekte, met reeds bestaande pneumoconiose, ondervoeding (ondervoeding) of lymfoom Bovendien kan immunosuppressie van geneesmiddelen met stoffen zoals ciclosporine en cytostatica kan het risico op orgaanmanifestaties vergroten. Verworven immunodeficiënties zoals hiv-infecties, aangeboren immunodeficiënties, en de gevorderde leeftijd, die de immuunstatus op leeftijdfysiologische wijze beïnvloedt, moet in deze context ook worden vermeld. Tuberculose veroorzaakt door Mycobacterium tuberculosis vertoont klinisch verschillende cursussen en stadia. Primaire tuberculose kan bijvoorbeeld overeenkomen met longtuberculose, hilar weefselvocht knooppunt tuberculose, pleuritis exsudativa, miliaire tuberculose of Landouzy bloedvergiftiging Bij postprimaire tuberculose, darmplagen, urogenitale tuberculose, tuberculose hersenvliesontsteking, huid manifestaties, en ook bot nier manifestaties zijn denkbaar. Tuberculose wordt behandeld met meerdere combinaties van verschillende antibiotica. Deze tuberculostatica worden gedurende meerdere maanden gegeven. In de afgelopen jaren heeft de ontwikkeling van resistentie van het bacteriële geslacht Mycobacterium tuberculosis de therapie van de getroffen patiënten veel moeilijker. Binnen de behandeling is het voor zover mogelijk belangrijk om immunosuppressieve factoren te verminderen en om het immuunsysteem op deze manier te helpen als een natuurlijke ondersteuning, verre van drugs.
