In vitro rijping (IVM) is een variant van reageerbuisbevruchting (IVF) en dus een methode van kunstmatige bevruchting In deze procedure wordt eerder opgehaald eieren rijpen in een petrischaal totdat ze vervolgens kunstmatig worden geïnsemineerd met die van de man sperma en geïmplanteerd in de vrouw baarmoeder.
Wat is in vitro rijping?
In in vitro rijping eieren zijn verwijderd uit de eierstokken in een onrijpe vorm en vervolgens rijpen in het laboratorium. En worden dan kunstmatig in contact gebracht met die van de man sperma Als een vorm van reageerbuisbevruchting, in vitro rijping is ook een van de geassisteerde voortplantingsprocedures. Bij geassisteerde voortplanting, ook wel kunstmatige bevruchting, de behandelende arts combineert die van de man sperma en het ei van de vrouw binnen of buiten het lichaam van de vrouw. Bij in vitro rijping vindt de vereniging buiten het vrouwelijk lichaam plaats, zodat een reeds bevruchte eicel in de vrouw wordt ingebracht. baarmoeder De procedure kan in Duitsland worden gebruikt als een stel regelmatig gedurende ten minste een jaar onbeschermde geslachtsgemeenschap heeft en nog steeds niet zwanger wordt. In vitro rijping wordt als zachter beschouwd dan klassiek reageerbuisbevruchting In het laatste geval krijgt de vrouw aanvankelijk hoge doses hormonen met als doel er meerdere te rijpen eieren meteen in het lichaam van de vrouw. Bij in vitro rijping worden de eieren verwijderd uit de eierstokken in een onrijpe vorm en vervolgens rijpen in het laboratorium.
Functie, effect en doelen
In vitro rijping begint met een ultrageluid en bloed verzameling op de vijfde, zesde of zevende dag van de cyclus van de vrouw. Tijdens de ultrageluid, worden het aantal en de grootte van alle follikels gemeten. Bovendien wordt de mucosale hoogte van het baarmoederslijmvlies gecontroleerd. Een optimaal gevormd baarmoederslijmvlies is relevant zodat het bevruchte ei later kan worden geïmplanteerd. tevens de hormonen links, progesteron en estradiol zijn ingecheckt in de bloed. Als deze hormonen niet binnen het normale bereik vallen, kunnen er problemen optreden tijdens kunstmatige bevruchting en het gewenste resultaat is mogelijk niet gericht. Samenvattend worden deze tests gebruikt om te bepalen of in vitro rijping überhaupt veelbelovend is in deze cyclus of dat verdere voorbereidende maatregelen moet eerst worden ingenomen. Als aan alle voorwaarden is voldaan, worden de eieren op ongeveer de achtste dag van de cyclus opgehaald. Dit vereist dat de vrouw wordt verdoofd. Eerst worden vervolgens de opgehaalde eicellen van de patiënt onderzocht op fouten in het genetisch materiaal om de kans op een erfelijke ziekte te minimaliseren. Als fouten in het genetisch materiaal zijn uitgesloten, worden de eieren naar het laboratorium gebracht waar ze rijpen in een reageerbuis of petrischaal. Een dag nadat de eicellen zijn opgehaald, wordt het sperma vrijgegeven door de man. Het sperma wordt vervolgens gecombineerd met het ei voor bevruchting. Als de bevruchting succesvol is, wordt de bevruchte eicel vervolgens ofwel onmiddellijk ofwel in de volgende cyclus bij de vrouw geïmplanteerd. Om de kans op een succesvolle implantatie van de embryo-wordt een speciale en gestandaardiseerde voorbereiding van het baarmoederslijmvlies uitgevoerd voorafgaand aan de embryotransfer. In vitro rijping is bijzonder geschikt voor patiënten die lijden aan de zogenaamde polycysteus ovarium syndroom (PCO). Bij deze patiënten bestaat het risico op hormonale overstimulatie bij klassieke kunstmatige inseminatie. Bovendien kan de methode van in vitro rijping ook worden gebruikt als zwangerschap is niet gewenst onmiddellijk na het ophalen van de eieren. Onrijpe eieren kunnen, in tegenstelling tot rijpe eieren, worden verkregen uit ingevroren ovariumweefsel. Dit biedt kanker met name patiënten met wie ze worden behandeld chemotherapie of straling therapie de mogelijkheid van vruchtbaarheidsbehandeling zodra de kanker therapie Het is gedaan.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Even veelbelovend als de voordelen van in vitro rijpingsgeluid, het is een vrij nieuwe procedure die nog steeds als experimenteel wordt beschouwd. Wereldwijd zijn er slechts ongeveer 400 kinderen verwekt met de hulp van IVM. Hoewel een IVM-behandeling gemakkelijker uit te voeren en zachter voor de vrouw is dan traditionele in-vitrofertilisatie, is het slagingspercentage veel lager. Zwangerschap komt eigenlijk voor bij slechts 10 tot 15% van de behandelde vrouwen. Bij IVF daarentegen lukt bevruchting in 40% van de gevallen, maar hiervoor zijn meestal meerdere behandelcycli nodig. Het ophalen van eieren is een operatie met alle gebruikelijke chirurgische risico's. Schade aan de eierstokken, baarmoeder of andere aangrenzende orgelstructuren kunnen voorkomen. Infecties van de buikholte zijn ook mogelijk. Gedurende anesthesieis er een risico op cardiovasculaire stoornissen, waaronder hartstilstand Tot nu toe lijkt IVM-behandeling geen negatief effect te hebben op zwangerschap, geboorte of postnatale ontwikkeling van de foetus. Zoals hierboven vermeld, is dit echter nog een zeer jonge procedure, dus er zijn geen langetermijngegevens over de ontwikkeling van kinderen die verwekt zijn met behulp van in vitro rijping. Naast de fysieke risico's voor de vrouw en de mogelijke complicaties bij Kinder ontwikkeling, de psychologische belasting mag niet worden onderschat. Paren die besluiten IVF te ondergaan, lijden vaak al jaren aan hun kinderloosheid en staan vaak onder druk om het dit keer te laten werken. Als IVF faalt, verliezen de getroffenen vaak waarvan ze dachten dat het hun laatste levenslijn was, wat leidde tot Depressie en, niet zelden, tot een storing in hun relatie. Naast de psychische last is er ook een financiële last. IVM is een tamelijk complexe procedure die verschillende dure voorafgaande tests vereist. Er zijn dus niet onaanzienlijke materiaalkosten voor de ultrageluid, hormoonmetingen, ei prik, anesthesie, laboratorium en noodzakelijke medicijnen. IVM-behandeling wordt niet vergoed door volksgezondheid verzekering, dus het paar draagt alle kosten alleen.
