Impingement-syndroom in combinatie met bursitis | Impingement-syndroom

Impingement-syndroom in combinatie met bursitis

Ontstoken slijmbeurs dragen ook vaak bij aan de ontwikkeling van impingement syndroom in de schouder. Dit wordt dan aangeduid als bursitis. De bursa bevindt zich in het schoudergebied om de pezen met een soort glijlager zodat ze niet tegen het bot schuren en dus schade oplopen.

De ontsteking van de bursa in de subacromiale ruimte (bursitis subacromialis) is meestal te wijten aan degeneratieve slijtageprocessen van de supraspinatus pees vanwege de bovengenoemde redenen. De ontsteking van de slijmbeurs leidt ertoe dat deze zijn werkelijke taak (de bescherming van de pees) niet meer vervult en plakkerig wordt. De supraspinatus pees wordt nu niet langer beschermd door de slijmbeurs, maar wordt in plaats daarvan ingesnoerd en verder beschadigd.

Als deze ontsteking aanhoudt, kan de beschadiging van de pees leiden tot een breuk. Het gevolg van dit proces op middellange termijn zou een zogenaamde "frozen shoulder" zijn - de schouder wordt volledig onbeweeglijk door het ontstekingsproces. Dit moet worden voorkomen.

Wanneer de arm naar boven wordt bewogen of wanneer de orthopedisch chirurg test op botsing, zijn de typische tests positief, aangezien de ontsteking en beknelling van de supraspinatus pees heeft een symptomatische vernauwing veroorzaakt onder de acromion. De therapeutische benadering hier is om het ontstekingsproces te elimineren. Dit kan conservatief worden gedaan door steroïden te injecteren en te gebruiken ibuprofen of Voltarene.

Daarnaast wordt stapsgewijs opgevoerde fysiotherapie aanbevolen om de volledige beweeglijkheid van de schouder terug te krijgen. Als de therapie mislukt, wordt chirurgische verwijdering van de ontstoken slijmbeurs en het zachte weefsel aanbevolen. Indien nodig moeten mogelijk ook delen van de supraspinatuspees worden verwijderd, omdat deze zo beschadigd zijn door de chronische irritatie en ontsteking dat ze niet meer sterk genoeg zijn . In dat geval is een reconstructie of een spiertransferoperatie aangewezen.

• Sleutelbeen
• Acromion (schouderdak)
• Ruimte tussen humeruskop en acromion
• Humerus (bovenarmbeen)
• Schoudergewricht (Articulatio glenohumerale

Deze ziekte is een aan slijtage gerelateerde (degeneratieve) verandering in de zogenaamde supraspinatuspees. Deze verandering is het resultaat van een beklemming in het gebied van de roterende schouderspieren van de arm, bekend als de rotator manchet, en de bursa (= bursa subacromialis) die erop ligt. De pijn is het resultaat van de vernauwing tussen de hoofd van de opperarmbeen en acromion en ligamentum acromio-claviculare erboven.

De afstand tussen de hoofd of opperarmbeen en acromion wordt meestal bepaald door middel van een Röntgenstraal of magnetische resonantie beeldvorming. In het kader van de bepaling wordt de schouderhoogte aangeduid als de acromio-humerale afstand, de afstand tussen de hoofd of opperarmbeen en acromion, dat idealiter groter zou moeten zijn dan 10 mm. Deze afstand van 10 mm wordt beschouwd als de minimale afmeting, die moet voorkomen dat de weke delen ertussen, dwz de rotator manchet en de subacromiale slijmbeurs.

Als dit gebied kleiner is, is de kans op het voorkomen van impingement syndroom stijgt. Lateraal heffen van de arm (= ontvoering) wordt bereikt door aan de rotator manchet, vooral via de supraspinatus-spier. Tijdens deze beweging schuift de kop van de humerus onder het acromion, met als gevolg dat zowel de rotatormanchet zelf als de bursa (bursa subacromialis) onder het acromion schuiven.

Dit proces wordt als normaal fysiologisch beschouwd, zodat er meestal voldoende ruimte is voor deze verplaatsingen. Als er echter om verschillende redenen niet genoeg ruimte is, wordt de zogenaamde impingement syndroom, het subacromiale vernauwingssyndroom, treedt op. Het probleem hierbij is dat het constant wrijven van de rotatormanchet tegen het acromion kan leiden tot blijvende schade aan de rotatormanchet, die in zijn eindtoestand ook kan resulteren in een volledig scheuren van de manchet. Afhankelijk van de oorzaak en lokalisatie van de botsing wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende vormen in het schoudergebied, die echter een meer nauwkeurige kennis van de schouderanatomie vereisen.