De medische agent en het medicijn idarubicine is een veelgebruikt cytostatisch geneesmiddel dat wordt gebruikt om acute leukemieën te behandelen. De stof wordt vanwege zijn chemische eigenschappen ingedeeld in de antracyclineklasse en wordt gewoonlijk toegediend als oplossing voor injectie.
Wat is idarubicine?
Idarubicine, vaak demethoxidaunorubicine genoemd, is een medisch middel dat wordt toegediend als onderdeel van een uitgebreide chemotherapie regime om acute leukemieën te bestrijden. Idarubicine wordt parenteraal ingenomen via een oplossing voor injectie, hoewel het geneesmiddel op de markt wordt gebracht als capsule, oplosmiddel of poeder Idarubicine wordt dus rechtstreeks in de bloedbaan toegediend onder medisch toezicht door middel van een infuus. Hierdoor wordt een snelle werkzaamheid bereikt. In de chemie wordt idarubicine beschreven door de molecuulformule C 26 - H 27 - N - O 9, wat overeenkomt met een morele massa van ongeveer 533.95 g / mol. Idarubicine is dus vergelijkbaar met het nauw verwante medicijn daunorubicine (molecuulformule: C 27 - H 29 - N - O 10, moreel massa: 527.52 g / mol). In vergelijking met de laatste is idarubicine echter gemakkelijker in vet oplosbaar vanwege het ontbreken van een methoxygroep, wat de opname ervan in de cel aanzienlijk vergemakkelijkt. Idarubicine bereikt zijn effecten door een interactie te induceren met topoisomerase II binnen het doelwit kanker cel. Vanwege de effecten wordt idarubicine als een cytostaticum beschouwd. Dit zijn celtoxische stoffen die in de menselijke geneeskunde opzettelijk worden gebruikt om te doden kanker cellen. In tegenstelling tot sommige andere cytostatica drugs, idarubicine wordt niet gebruikt voor palliatieve therapie bij sommige patiënten (bijv. AML-patiënten) maar alleen voor curatieve behandeling.
Farmacologische werking
Idarubicine is een cytostatisch middel. Het actieve ingrediënt is giftig op zijn gezicht. Wel in het kader van medisch begeleid chemotherapie, wordt het op een weloverwogen en gecontroleerde manier aan patiënten toegediend om te doden kanker cellen. Idarubicine kan dit doen door de cel binnen te gaan en het enzym topoisomerase II te remmen door in het cel-DNA te intercaleren. In de geneeskunde is een tussenvoeging een omkeerbare insertie van moleculen in chemische verbindingen. Door de activiteiten van idarubicine kan de kankercel geen nucleïnezuur- en eiwitsynthese meer produceren. De groei van de cel wordt geremd en verspreiding wordt tegengegaan. Het percentage van het actieve ingrediënt dat beschikbaar is voor metabolisme (biobeschikbaarheid) ligt tussen de 18 en 39 procent. Dit is een relatief goede prijs. Gebonden idarubicine kan in maximaal 97% van het plasma worden gedetecteerd eiwitten na inslikken. Metabolisme vindt plaats via de lever en dus hepar. Eliminatie, aan de andere kant, gebeurt grotendeels via de gal Slechts kleine hoeveelheden van de stof worden via de nieren verwerkt (via de nier In de literatuur varieert de plasmahalfwaardetijd van idarubicine van minimaal 10 tot maximaal 39 uur.
Medische toepassing en gebruik
Een indicatie van idarubicine is er in de eerste plaats voor leukemie Dit wordt behandeld met een uitgebreide combinatie chemotherapie Hierbinnen speelt idarubicine een cruciale rol. Bij oudere mensen met AML (amulter-myeloïde leukemie), wordt er geen voorbehandeling gegeven. In hen echter palliatieve therapie met idarubicine mag niet worden gegeven. Alleen een genezende behandeling is hier aangegeven. Het medicijn wordt meestal op de markt gebracht als een poeder, oplosmiddel of capsule. Hieruit wordt vooraf een oplossing voor injectie bereid administratie aan de patiënt, door professionele zorgverleners. In bepaalde gevallen kan infusie ook aangewezen zijn. Daarentegen is onafhankelijke inname door de patiënt niet toegestaan.
Risico's en bijwerkingen
Omdat idarubicine een zeer krachtig geneesmiddel is, kunnen er tijdens de behandeling ongewenste bijwerkingen optreden. Deze komen vaak tot uiting in verschillende storingen van de bloed count, wat een typische bijwerking van cytostaticum is drugs In het bijzonder een pathologisch verlaagd niveau van neutrofielen granulocyten (een neutropenie), een sterk verminderd aantal witte vlekken bloed cellen (een leukopenie), en een vermindering van hemoglobine (een bloedarmoede) kan worden veroorzaakt door behandeling met idarubicine. Is gestegen bilirubine spiegels behoren ook tot de bekende bijwerkingen van idarubicine.Bovendien melden patiënten ook een algemeen gevoel van zwakte, koorts, maagdarmklachten en hartritmestoornissen Allergische reacties zijn ook mogelijk. Deze manifesteren zich meestal door ernstig huid reacties zoals jeuk, uitslag of roodheid. In dat geval mag de behandeling niet worden voortgezet omdat er een contra-indicatie is. Dit is ook het geval bij tekortkomingen van de lever of nieren. Ook vanuit medisch oogpunt is er een contra-indicatie tijdens zwangerschap en borstvoeding. Bovendien moet behandeling met idarubicine ook worden onthouden bij ernstige ziekten van de hart- (bijv. vierde rechte hart- falen of na een hartinfarct).
