De botanische naam van het immen-blad is Melittis melissophyllum. Het is een plantensoort van de labiates-familie (Lamiaceae), waaronder melisse​ Immen-blad werd in de oudheid voor medicinale doeleinden gebruikt en wordt nog steeds gebruikt in de natuurlijke geneeskunde voor verschillende aandoeningen.
Voorkomen en cultiveren van het immen-blad.
Immenblatt geldt als een bewezen huismiddeltje en als een geheime tip voor verschillende aandoeningen. De naam Melittis melissophyllum komt uit het Latijn en Grieks. De Griekse term "Mélitta" betekent "bij", terwijl het Latijnse "mel" wordt vertaald als "honing​ De vertaling van de vorm van het Griekse woord "phyllon" in het Latijn is "blad". De naam komt voort uit de interesse van bijen en vlinders in de plant, die ook verantwoordelijk zijn voor bestuiving. Immenleaf wordt ook wel een bijenplant genoemd omdat ze onder andere zijn nectar gebruiken. De term melissophyllon werd al gebruikt door Plinius de Oude en Vergilius in hun geschriften voor het immenblad. De geplette bladeren van de plant geven ook de geur of honing​ Zelfs in de oudheid werd deze uitdrukking voor de plant gebruikt. Het immenblad is een plant van 20 tot 50 centimeter hoog. Het is meerjarig en staat rechtop. De stengels hebben een vierkante, stompe vorm en zijn bedekt met zachte en dicht bij elkaar geplaatste ledematenharen. Dezelfde fijne haartjes komen ook voor op de bladeren van de plant. Ze zijn aan beide kanten behaard en eivormig. Hun rand is gekerfd. De bloemen van het immense blad hebben meerdere lippen en krullen vanaf de rand iets naar binnen. Terwijl de bovenlip van de bloemen wit is, de onderste lip heeft meestal een paarsachtige paarse of roze kleur. Afhankelijk van het voorkomen kun je echter ook volledig witte bloemen vinden of bloemen die roze zijn gespikkeld. Hun bloeiperiode varieert van mei tot juni. Het immenblad groeit vooral op kalkhoudende leem- en kleigronden. Het wordt voornamelijk gevonden op bergachtige hoogten in warme loofbossen. Het wordt vrij zelden gevonden in naaldbossen. Het voorkomen ervan is verspreid in het oceanische Europa. Dit omvat Frankrijk, de Britse eilanden, Duitsland, het Iberisch schiereiland, maar ook Italië en Polen. Het immenblad komt echter ook voor in centraal en westelijk Rusland en op het Balkanschiereiland. Duitse staten waar het voorkomt zijn Brandenburg, Nedersaksen, Saksen, Saksen-Anhalt, Baden-Württemberg, evenals Beieren en Thüringen. In meer noordelijke staten wordt het immen-blad echter als zeldzaam beschouwd en met uitsterven bedreigd.
Effect en toepassing
Gebruikt de plant vooral in de volksgeneeskunde en de apotheek. Hier wordt het vooral intern gebruikt. Voor thee worden voornamelijk de scheutuiteinden of bladeren verwerkt. In de regel is mengsels in de handel te vinden, die geschikt zijn voor infusie. Immenblatt werd al in de oudheid gebruikt als medicinale plant. Haar toepassingen waren vooral de strijd tegen en herstel van jicht en blaas zweren. De belangrijkste bestanddelen zijn coumarineverbindingen. Coumarine wordt op verschillende medische gebieden als derivaat gebruikt. Een toepassingsgebied is bijvoorbeeld het voorkomen van beroertes bij hoogrisicopatiënten. Bovendien bevat immen-blad veel bittere verbindingen, waardoor het een populair natuurlijk medicijn is. De soorten gebruik lijken erg op die van citroenmelisse, aangezien immen-blad vergelijkbare actieve ingrediënten bevat. Het wordt vaak gelijkgesteld met citroenmelissehet zijn echter verschillende plantengeslachten binnen de labiatenfamilie. Dus de geur van de bladeren van het immen-blad wordt nogal onaangenaam ervaren, terwijl citroenmelisse bladeren stralen een citroenachtige, aromatische geur uit. De planten die aan het begin van de bloeiperiode worden geoogst, zijn de belangrijkste die door het immen-blad worden gebruikt. De wortels worden echter weggelaten.
Betekenis voor gezondheid, behandeling en preventie.
Op het gebied van geneeskunde zijn er verschillende toepassingen van het immen-blad te vinden. Het geldt als een bewezen huismiddeltje en als een geheime tip voor verschillende aandoeningen. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt voor verschillende soorten ontsteking​ Deze omvatten oog ontsteking zoals conjunctivitis, maar ook spijsverteringsklachten. Diverse ontstekingen in het maagdarmkanaal kunnen worden behandeld met immen-bladthee. Over het algemeen heeft immen-blad een kiemdodend, antiseptisch effect. Bovendien is het diuretisch. Meerdere kopjes infusiethee per dag spoelen de nieren en blaas, en kan zo helpen het lichaam te ontgiften. Afgezien hiervan heeft het met mate een bloed zuiverende werking. De plant kan helpen bij het reguleren van menstruatieproblemen. Dit geldt vooral wanneer menstruatiebloedingen afwezig of erg licht zijn. Het heeft ook een krampstillend effect. Duizeligheid en problemen met de bloedsomloop kunnen net zo effectief worden bestreden als psychisch veroorzaakte rusteloosheid. Ongerustheid, Depressie en paniekaanvallen kan worden behandeld met Immenblatt. Het heeft een kalmerende, kalmerend effect en kan helpen om te kalmeren na een stressvolle dag. Tegelijkertijd is thee met immenblad ook geschikt als hulpmiddel bij het inslapen. Desalniettemin mag de plant alleen onder toezicht en met de nodige voorzichtigheid worden ingenomen. Bij grotere hoeveelheden kan immenblad mogelijk een negatief effect hebben op het lichaam. Diverse bijwerkingen komen aan bod. Waaronder braken en duizeligheid enerzijds, maar ook slapeloosheid en ernstig hoofdpijn​ Bij overmatig gebruik kan Immenblatt ook verlamming veroorzaken en nier schade. Lever schade en ademhalingsfalen kunnen ook het gevolg zijn. Volgens verschillende experimenten blijkt Immenblatt soms kankerverwekkend te zijn bij dieren. De onderzoeken naar bijwerkingen bij mensen zijn echter zeer tegenstrijdig. In hoeverre en in welke mate bijwerkingen optreden bij mensen is niet voldoende onderzocht.
