Hoe vinden de ademhalingsstilstanden plaats en wat zijn de gevolgen daarvan?
Bij mensen ontspant het hele spierstelsel tijdens de slaap. Overmatige verslapping van de spieren in het gehemelte en keel, evenals andere obstakels (poliepen, neustussenschot afwijking), kan een relevante barrière vormen voor de stroom van ademhalingsgas (S. ademhaling). Het lichaam krijgt herhaaldelijk te weinig zuurstof (hypoxie), wat vooral de hersenen.
Een gelijktijdige verhoging van het kooldioxidegehalte van de bloed (hypercapnie) leidt tot waakreacties op het centrale zenuwstelsel (zogenaamde "arousel" of "micro-arousel"). Deze worden meestal niet bewust waargenomen door de getroffen persoon. Spanning hormonen vrijkomen, zijn er 's nachts sterke schommelingen in de bloedsomloopparameters (bloed druk, hart- tarief), de slaaparchitectuur en de herstelfunctie wordt verstoord. Dit veroorzaakt uiteindelijk ook hoge bloeddruk (arteriële hypertensie) gedurende de dag, resulterend in dag vermoeidheid en de behoefte om in slaap te vallen. Vanwege de zware belasting van de cardiovasculair systeem, het risico van hart- aanval en beroerte toeneemt.
Therapie
Belangrijk in dit klinische beeld is het onderscheid tussen obstructief en centraal slaapapneusyndroom, aangezien de oorzaken verschillend zijn en primair een causale therapie, dat wil zeggen dat er op een oorzaakgerichte therapie moet worden gestreefd. Bij obstructief slaapapneusyndroom wordt het probleem meestal veroorzaakt door een mechanische obstructie van de bovenste luchtwegen. Hoewel kinderen meestal vergrote keel- of palatinale amandelen hebben, kunnen de oorzaken bij volwassenen iets gevarieerder zijn.
De meest voorkomende oorzaak bij volwassenen is obstructief slaapapneu-syndroom geassocieerd met zwaarlijvigheid, maar de palatine amandelen of huig kan ook worden vergroot of de neustussenschot kan gebogen zijn. Last but not least kan een vergrote neusschelp ook tot deze klachten leiden. De therapie bij uitstek voor obstructief slaapapneusyndroom is daarom chirurgische verwijdering of, indien nodig, correctie van de storende anatomische structuur.
Bovendien CPAP ventilatie wordt meestal geïndiceerd voor obstructief slaapapneu-syndroom tijdens de nacht. CPAP staat voor "continue positieve luchtwegdruk" en bestaat uit lucht die continu met positieve druk in het lichaam wordt toegevoerd, zodat de ontspannen keelspieren niet volledig kunnen instorten, zelfs niet tijdens het uitademen, waardoor de luchtweg wordt afgesloten. Dit wordt ook wel pneumatisch spalken genoemd, omdat luchtdruk wordt gebruikt om de luchtwegen tot op zekere hoogte te spalken.
Soms wordt ook de term nCPAP gebruikt, de "n" staat voor "nasaal" en is een specificatie voor het type toepassing van het beademingsapparaat. In sommige gevallen is het BIPAP ventilatie modus is de voorkeursmodus. BIPAP staat voor "Biphasic positive airway pressure" en verschilt van CPAP doordat er twee verschillende positieve drukniveaus zijn voor inademing en expiratie.
De uitademdruk is iets lager dan CPAP en is vooral aangewezen wanneer de intrathoracale druk zo laag mogelijk moet worden gehouden vanwege hart- ziekte of wanneer ventilatie van de longen moet worden verbeterd. In het centrum slaapapneu-syndroomaan de andere kant is er geen obstructie van de bovenste luchtwegen, maar het stuurcircuit voor de ademhalingsaandrijving in de hersenen Deze patiënten hebben vaak een zogenaamde Cheyne-Stokes-ademhaling en vaak wordt het centrale slaapapneusyndroom geassocieerd met andere ziekten zoals hartfalen of na een beroerte. De therapie hangt dan vooral af van de onderliggende ziekte.
De behandeling van een centraal slaapapneusyndroom bestaat daarom vaak uit de therapie van hartfalen. Bij beide vormen van slaapapneusyndroom is het ook raadzaam om bijbehorende risicofactoren te vermijden of te verminderen. Naast gewichtscontrole en optimaal bloed drukaanpassing, deze omvatten het verminderen van alcohol en nicotine.
Daarnaast is het belangrijk om een bepaald niveau van slaaphygiëne aan te houden om je lichaam de gelegenheid te geven zich voor te bereiden op de rustfasen en zo goed mogelijk te ontspannen. In het geval van obstructief slaapapneusyndroom kan het ook helpen om tijdens de slaap niet op uw rug te liggen om mechanisch te voorkomen dat de luchtwegen verstopt raken. Een operatie voor het slaapapneusyndroom is meestal alleen geïndiceerd voor het obstructieve type.
Correctie van de neustussenschot is een gebruikelijke procedure. Net als het verwijderen van neus poliepen of de vermindering van de neusschelp, het is een maatregel om de neus te verbeteren ademhaling. Als het probleem een verdieping lager ligt, bijvoorbeeld in de keel gebied, kunnen de palatine amandelen operatief worden verwijderd.
Een verkorting van de huig is ook mogelijk, evenals het aanhalen van andere structuren van de zacht gehemelte. Dit type procedure wordt ook wel Uvulo- Palato- Pharyngo- Plastic (afgekort: UPPP) genoemd. Een wat complexere en langdurige operatie is de vooruitgang van de bovenste en onderkaak.
Vooral bij jonge patiënten met obstructief slaapapneusyndroom kunnen met deze methode goede resultaten op lange termijn worden behaald. De laatste optie is de tracheotomie, ook wel tracheotomie genoemd. De luchtpijp wordt bij de nek, waardoor een pad wordt gecreëerd voor de lucht om in te ademen dat onafhankelijk is van de mond en keel.
Overdag kan deze toegang gesloten blijven. 'S Nachts kan een buis worden gebruikt om ervoor te zorgen ademhaling er doorheen. Over het algemeen wordt deze methode echter uiterst zelden gebruikt, omdat er gewoonlijk aanzienlijke beperkingen voor patiënten aan verbonden zijn.
