De hersenventrikels zijn de holtes van de hersenen die de vitale hersenvocht produceren. De hersenenHet ventriculaire systeem bestaat uit in totaal vier ventrikels die met elkaar en met de buitenste cerebrospinale vloeistofruimte in de bindweefsel laag van de spinal cord Een van de meest voorkomende klachten die verband houden met de hersenventrikels is een cysteus massa in het gebied van het derde ventrikel, dat CSF-uitstroom kan blokkeren en intracraniële drukverhoging kan initiëren.
Wat zijn de hersenventrikels?
In de neurologie zijn de hersenventrikels verlengde holtes in de hersenen die zijn gevuld met hersenvocht of hersenen water Het ventriculaire systeem is dus een holtesysteem dat grofweg in vier ventrikels is verdeeld. Naast de ventrikels van de twee hersenhelften bevindt zich een derde ventrikel in het diencephalon, of tussenhersenen, en de vierde bevindt zich in het caudaal gelegen rhomcephalon. De individuele ventrikels verschillen in hun anatomie. Ze zijn verbonden door zogenaamde foramina, dwz gaten, evenals structuren zoals de aquaeductus mesencephali en staan permanent in verbinding via deze verbindingen. Het bevestigingspunt van het ventrikelsysteem is het centrale kanaal van de neurale buis, dat door groeiprocessen de individuele ventrikels heeft gevormd. Alle hersenventrikels zijn intern bekleed. Deze voering heet ependyma. Dit is speciaal weefsel dat wordt doorkruist door de zogenaamde choroïde plexus. Deze plexus bevat het hersenvocht. Om deze reden wordt het ventriculaire systeem ook wel de interne cerebrospinale vloeistofruimte genoemd. Deze met vloeistof gevulde holte staat in het gebied van het vierde ventrikel in verbinding met de buitenste CSF-ruimte, die zit tussen de arachnoïde en de pia mater, dat wil zeggen tussen de hersenvliezen en bindweefsel laag in de spinal cord.
Anatomie en structuur
De twee ventrikels van de grote hersenen zijn samengesteld uit voorhoorn, middenhoorn, achterhoorn en inferieure hoorn. De voorhoornbasis wordt gevormd door elk van de zogenaamde rostrum corporis callosi. De voorwand van de structuur vormt daarentegen de genu corporis callosi. De zijwand vormt de caputkernen caudati. De binnenwanden worden gevormd door het septum pellucidum, terwijl de truncus corporis callosi het dak van elk vormt. De stria terminalis, samen met de lamina affixa plexus choroideus en de zogenaamde crus fornicis, vormen het middelste deel van de twee ventrikels. De zijwanden worden gevormd door de corpuskernen caudati en de binnenwanden door het septum pellucidum en de crus fornicis. De truncus corporis callosi vormt het dak van de ventrikels. Op de vloer van de achterhoorn eindigen de ventrikels met de eminentia collateralis en het trigonum collaterale, terwijl de calcar avis de binnengrens vormt en het tapetum de laterale grens. De subcorneale vloer bestaat uit de alveus hippocampi en de eminentia collateralis. De choroïde plexus vormt samen met de fimbria hippocampi de binnenwand, terwijl het tapetum samen met de cauda nuclei caudati de zijwand vormt. De zijwand van de cornu posterius en de cornu inferiuseach correspondeert ook met het dak van deze twee constructies. De achter- en voorhoorns zijn secundaire uitsteeksels en blijven daarom volledig vrij van de choroïde plexus. Het derde ventrikel van het diencephalon zit onder de fornix en wordt aan de basis gevormd door delen van het optische chiasma, de infundibulaire en supraoptische uitsparingen en de middenhersenenkap. De ventriculaire choroïde plexus tertii en de ventriculaire choroïde tela vormen het dak, terwijl de commissura anterior, columna fornicis, lamina terminalis en recessus triangularis de voorwand vormen. De achterwand van het derde ventrikel bestaat uit de commissura posterior, de commissura habenularum, de recessus suprapinealis en de recessus pinealis. De thalamus, samen met de stria medullaris thalami, de adhaesio interthalamica en de sulcus hypothalamicus en hypothalamus, vormen de zijwand. Het vierde ventrikel van het rhombencephalon bevindt zich in de romboïde fossa en wordt begrensd door de cerebellaire kegels, obex en tela choroidea, evenals de ventriculi quarti, nodulus en fastigium. In tegenstelling tot de rest heeft dit ventrikel drie openingen die verbinding maken met de externe CSF-ruimte en zorgen voor CSF-drainage.
Functie en taken
De belangrijkste functie van het cerebrale ventriculaire systeem is het transporteren van hersenvocht. De liquor dient als bescherming tegen stoten, wrijving en druk. Daarnaast voedt het hersenvocht zowel de hele hersenen als de spinal cord Met glucose Het verwijdert ook stofwisselingsproducten uit de hersenruimte en dient als thermische bescherming voor het hersensysteem. De capillair plexus, dwz de choroïde plexus van het ventriculaire systeem, vormen de vitale hersenvocht van bloed plasma via filtratie- en secretieprocessen. In totaal produceert het ventriculaire systeem tussen 500 en 700 milliliter cerebrospinale vloeistof per dag, waarbij reabsorptieprocessen in de ruggenwervels en de granulationes arachnoideales de circulatie permanent in stand houden. volume van hersenvocht van ongeveer 150 milliliter. De cerebrospinale vloeistof loopt weg van het ventriculaire systeem naar de externe cerebrospinale vloeistofruimte. Deze taak van het systeem is ook van vitaal belang en kan leiden op pathologische veranderingen in de hersenen als deze niet goed werken. CSF is ook klinisch relevant met betrekking tot CSF-diagnostiek, waarbij cerebrospinale vloeistof uit de buitenste CSF-ruimte wordt getrokken om ziekten van het centrale zenuwstelsel te onderzoeken. zenuwstelsel.
Ziekten
Een van de meest voorkomende ziekten die verband houden met het cerebrale ventrikelsysteem is de colloïde cyste, wat overeenkomt met een goedaardige cystische structuur in het derde ventrikel van de hersenen. Wanneer de cystische structuren het foramen Monroi verplaatsen, treedt CSF-congestie op. Een dergelijke congestie van de liguors verhoogt de intracraniale druk en kan fataal zijn. Om dit te voorkomen, worden colloïde cysten verwijderd met minimaal invasieve neuro-endoscopische procedures. Naast deze cyste formaties kan pathologische dilatatie van de cerebrospinale vloeistof (CSF) ruimtes optreden in samenhang met de ventrikels, meestal voorafgegaan door overproductie van cerebrospinale vloeistof. Een dergelijke overproductie kan worden geassocieerd met ruimte-innemende laesies zoals tumoren of bloed stolsels. Er is echter een ontstekingsproces in het midden zenuwstelsel of de vernietiging van hersenweefsel kan ook verantwoordelijk zijn voor het fenomeen. Ook hierin is vaak een verhoogde intracraniële druk aanwezig voorwaarde Het verloop van de behandeling hangt af van de oorzaak van de overproductie van cerebrospinale vloeistof.
Typische en veel voorkomende hersenziekten
- Dementia
- Creutzfeldt-Jakob ziekte
- Geheugen hiaten
- Hersenbloeding
- Hersenvliesontsteking
