Oorzaken voor een tekort aan mineralen
De oorzaken van een mineraaltekort zijn zeer divers en kunnen samenhangen met een tijdrovende, zeer gedetailleerde medische diagnose. Men moet altijd onderscheid maken tussen een zelfgeïnduceerd tekort door onvoldoende opname en een tekort veroorzaakt door gebruiksstoornissen in het lichaam. Als mogelijke oorzaak van een mineraaltekort moet altijd rekening worden gehouden met een verhoogde behoefte, afhankelijk van leeftijd of omgevingsfactoren.
De meest voorkomende oorzaken van ziekten met een mineraal tekort worden hieronder opgesomd en toegelicht
- IJzergebrek door bloedverlies tijdens de menstruatie
- Verlies van keukenzout (NaCl) door hevig zweten (bijv. Tijdens sporten)
- Diarree en braken met een verstoorde opname van stoffen via het darmslijmvlies en verlies van ionen
- Maag- en darmaandoeningen met een verstoorde opname van de stoffen via het darmslijmvlies
- Alcoholisme en leversynthesestoornis
- Beperkte nierfunctie met urineverlies
Het manifest ijzertekort is wereldwijd het meest voorkomende tekort aan mineralen. Een manifest ijzertekort kan optreden als gevolg van verminderde inname via de voeding. Dit gebeurt met strikt veganistische levende mensen of mensen, die in noodsituaties verkeren met over het algemeen een verminderde voedselvoorziening.
Jonge vrouwen die veel verliezen bloed tijdens hun menstruatie worden ook vaak beïnvloed door ijzertekort Een onderaanbod kan echter ook het gevolg zijn van een gebrek aan opname door het lichaam (“malassimilatie”). De oorzaken zijn a maag stoornis, bijvoorbeeld B.
na maag chirurgie, chronische inflammatoire darmziekten zoals De ziekte van Crohn of glutengevoelige enteropathie. Zwangere vrouwen en moeders die borstvoeding geven, hebben bijvoorbeeld een grotere behoefte aan ijzer. Een ijzertekort manifesteert zich vaak op een nogal onspecifieke manier vermoeidheid en gebrek aan concentratie.
De getroffenen zijn ook vaak vatbaarder voor infecties en klagen over slaapstoornissen. Bloedarmoede wordt ook veroorzaakt door de verminderde productie van hemoglobine, het Rode bloed pigment. IJzerhoudend voedsel zoals vlees, peulvruchten, pompoen zaden en noten kunnen dit voorkomen.
Bij het sporten verliest het lichaam niet alleen lichaamsvocht, maar ook belangrijke mineralen. Dit zijn voornamelijk natrium en chloride in de verbinding NaCl (keukenzout). In de klierkanalen van de poriën (zweetklieren) er zijn natrium-chloridetransporters, waardoor het lichaam grote hoeveelheden van deze twee belangrijke mineralen kan verliezen.
Hier is het belangrijk om dit verlies te compenseren door grote hoeveelheden te drinken (op warme dagen en overmatig sporten tot 5 à 10 liter) en isotone dranken te drinken. Onder andere in taaislijmziekte, een grotere hoeveelheid natrium chloride wordt via zweet uitgescheiden. Dit kan worden gebruikt bij de diagnose van deze genetisch erfelijke ziekte door het natriumchloridegehalte in zweet te testen. Sinds 2016 taaislijmziekte is geregistreerd bij screening op pasgeborenen.
