Hermafroditisme, ook wel hermafroditisme of hermafroditisme genoemd, verwijst naar personen die genetisch, anatomisch of hormonaal niet duidelijk aan één geslacht kunnen worden toegewezen. Tegenwoordig wordt de term interseksualiteit echter vaker gebruikt voor dit medische fenomeen. Interseksualiteit behoort tot de seksuele differentiatiestoornissen. Het Duitse Instituut voor Medische Documentatie en Informatie (DIMDI) (ICD-10-GM-2018) classificeert deze vorm in hoofdstuk 17 (Congenitale misvormingen, misvormingen en chromosomale afwijkingen) ook aangeboren afwijkingen van de geslachtsorganen, met name een onbepaald geslacht en pseudohermaphroditisme. Getroffen personen verwerpen gewoonlijk de pathologiserende medische term voor de aandoening.
Wat is hermafroditisme?
Hermafrodieten zijn mensen met dubbelzinnige geslachtskenmerken. In de meeste gevallen zijn de geslachtsdelen van hermafrodieten abnormaal gevormd. Bij psychologisch hermafroditisme, hoewel er fysiek geen dubbele sekse is, kan de getroffen persoon zich niet identificeren met slechts één sekse. Men spreekt ook van een derde geslacht. Bij pseudohermaphroditisme komen het chromosomale geslacht en de inwendige geslachtsorganen niet overeen met het uitwendige geslacht of uitwendige geslachtsorganen en secundaire geslachtsorganen. Pseudohermaphroditisme hangt nauw samen met het concept van androgynie. Er is een mannelijk en een vrouwelijk pseudohermaphroditisme. In de mannelijke vorm is het interne geslacht mannelijk, maar het externe geslacht vrouwelijk. Bij vrouwelijk pseudohermaphroditisme is het andersom.
Oorzaken
Een dubbelzinnige lichaamsseks kan verschillende oorzaken hebben. Bijvoorbeeld chromosomale variatie, dat wil zeggen veranderd chromosomen, kan leiden tot interseksualiteit. Bekende chromosomale stoornissen geassocieerd met hermafroditisme zijn syndroom van Klinefelter met een mannelijke uitstraling en Turner syndroom met een vrouwelijk uiterlijk. Een gonadale variatie is ook denkbaar. In dit geval is er een ontwikkelingsstoornis van de geslachtsklieren. Geslachtsklieren zijn geslachtsklieren waarin seks hormonen en kiemcellen worden geproduceerd. Bij mannen zijn dit de testikels, bij vrouwen de eierstokken Als de geslachtsklieren ontbreken of helemaal niet werken, wordt dit agonadisme genoemd. Maar ook een gedeeltelijke formatie kan leiden tot interseksualiteit. De onvoldoende ontwikkelde strip geslachtsklieren zijn niet in staat om voldoende seks te produceren hormonen Als een geslachtsklieren de functies van testis en eierstok combineren en beide produceren eieren en sperma, dit heet ovotestis. Andere oorzaken van hermafroditisme zijn hormonale stoornissen. Deze kunnen chromosomaal of gonodaal zijn. Enzymdefecten of nier aandoeningen kunnen ook leiden tot een onbalans in hormonen.
Symptomen, klachten en tekenen
Hoe divers de oorzaken van interseksualiteit ook zijn, zo zijn ook de manifestaties ervan. Naast 22 paar chromosomenhebben mannen meestal één X-chromosoom en één Y-chromosoom. Vrouwen hebben daarentegen twee X chromosomen Als er een fout optreedt tijdens sperma productie en een sperma zonder X- en Y-chromosomen bevrucht een eicel, er ontstaan zogenaamde X0-individuen. Deze individuen missen daarom een geslachtschromosoom. Omdat er een X-chromosoom aanwezig is, ontwikkelen de X0-individuen zich tot vrouwtjes. Deze vrouwtjes zijn echter onvruchtbaar en kunnen geen kinderen verwekken. Dit voorwaarde wordt genoemd Turner syndroom. syndroom van Klinefelter komt vaker voor. In dit geval zijn de geslachtschromosomen niet gescheiden tijdens sperma rijping en de vader heeft twee geslachtschromosomen aan het kind geërfd. Samen met het erfelijke geslachtschromosoom van de moeder heeft het kind nu twee X-chromosomen en één Y-chromosoom. Vanwege het dominante Y-chromosoom zijn de kinderen mannelijk maar hebben ze last van een laag testosteron niveaus vanwege het tweede X-chromosoom. Dit resulteert in kleine testikels en onvermogen om zwanger te worden. Bij veel Klinefelter-patiënten zijn de symptomen echter vrij mild en blijven ze vaak onopgemerkt. Als de chromosoomset normaal is en de getroffen persoon lijdt aan zogenaamde onvoldoende androgeenresistentie, dwz een verminderd effect van mannelijke geslachtshormonen, verminderde baard en lichaam haar net zoals onvruchtbaarheid zijn het resultaat. Bij volledige androgeenresistentie worden geen zichtbare mannelijke geslachtsorganen gevormd. De teelballen blijven in het lichaam, een vagina is van buitenaf zichtbaar, maar de eileiders en baarmoeder zijn afwezig. De getroffen personen worden als meisjes gezien. De diagnose wordt meestal gesteld als een incidentele bevinding.
Diagnose
Als er een vermoeden bestaat van een geslachtsdifferentiatie-stoornis, kunnen verschillende onderzoeken van de bloed worden uitgevoerd. Ten eerste wordt de hormoonstatus bepaald en ten tweede wordt een onderzoek van de chromosoomset uitgevoerd. Daarnaast wordt het buik- en bekkengebied onderzocht ultrageluid Hierbij wordt aandacht besteed aan de aan- of afwezigheid van de baarmoeder en eierstokken. Met de hulp van een Röntgenstraalkan een zogenaamd genitogram worden gebruikt om te bepalen of er een vagina aanwezig is. In sommige gevallen kan een biopsie van de geslachtsklieren is nodig om te bepalen welke weefsels aanwezig zijn in de geslachtsklieren. Dit onderzoek wordt uitgevoerd onder anesthesie in het ziekenhuis. Diagnostiek kan ook worden gebruikt om een prognose te maken over de vruchtbaarheid of vruchtbaarheid van getroffen personen.
Complicaties
Door hermafroditisme zijn er in sommige gevallen diverse psychische en lichamelijke klachten. In de meeste gevallen lijden mannen aan een algemeen onvermogen om zwanger te worden. Dit is momenteel niet te behandelen, dus de getroffenen hebben hun hele leven last van deze aandoening. Verder zijn er vrouwelijke kenmerken bij mannen, zodat bijvoorbeeld de baardgroei wordt verminderd of ook de testikels hebben een klein formaat. Het is niet ongebruikelijk dat patiënten worden aangezien voor een meisje of een vrouw. Dit gedrag kan een zeer negatief effect hebben op de kwaliteit van leven en zal niet zelden voorkomen leiden op psychische klachten en Depressie Het dagelijkse leven wordt dan buitengewoon moeilijk voor de persoon die door het hermafroditisme wordt getroffen. De behandeling van hermafroditisme leidt niet tot verdere complicaties. In de meeste gevallen is het mogelijk om eventuele symptomen van hermafroditisme te compenseren met behulp van hormonen. Evenzo kunnen ouders een geslacht voor hun kind kiezen als dit bij de geboorte niet duidelijk zichtbaar is. Helaas ervaren kinderen vaak pesten en plagen en sociale uitsluiting. Deze klachten kunnen ook worden onderzocht en behandeld door een psycholoog. Hermafroditisme leidt niet tot een vermindering van de levensverwachting.
Wanneer moet je naar een dokter?
In de regel is het niet nodig om een arts te raadplegen voor de diagnose van hermafroditisme, omdat de voorwaarde kan direct na de geboorte of zelfs voor de geboorte worden opgespoord. De getroffenen zijn echter afhankelijk van therapie en behandeling, vooral aan het begin van hun leven, om de symptomen te verlichten. In het algemeen dient een arts te worden geraadpleegd als er toch symptomen optreden therapie Een bezoek aan een arts is vooral noodzakelijk in het geval van onvermogen om zwanger te worden. De arts moet ook worden geraadpleegd als hermafroditisme niet onmiddellijk na de geboorte, maar later in het leven wordt ontdekt. In dit geval kunnen de symptomen ook worden behandeld door chirurgische ingrepen of met behulp van hormonen. Bovendien hebben veel patiënten ook last van psychische klachten als gevolg van hermafroditisme en hebben daarom psychologische behandeling nodig. Vroege diagnose en behandeling heeft hier altijd een positief effect op het verdere beloop en kan diverse complicaties voorkomen.
Behandeling en therapie
Als bij kinderen vanaf 1960 een geslachtsdifferentiatie-stoornis werd vastgesteld, werd vaak kort na de geboorte een geslachtsveranderende operatie uitgevoerd. Dit werd meestal gevolgd door een hormoonbehandeling. Dit had ingrijpende gevolgen en leidde vaak tot onvruchtbaarheid later. De medische informatie was vaak niet toereikend en de operaties waren niet altijd nodig. Tegenwoordig worden chirurgische ingrepen om het geslacht aan te passen nogal kritisch bekeken. In geval van dubbelzinnigheid op het gebied van geslacht hebben ouders het recht om het geslacht van hun kind te kiezen. Sinds 2009 is het mogelijk om een geboorteakte te krijgen zonder geregistreerd geslacht. Dit betekent dat ouders met een bekende aandoening niet direct na de geboorte een geslacht hoeven te kiezen en hun kind later kunnen laten beslissen. Therapieën zijn tegenwoordig veel meer geïndividualiseerd dan in de jaren zestig en zeventig. De focus ligt niet op anatomische assimilatie, maar veeleer op de psychologische omgang van de getroffen personen met hun fysieke gesteldheid. Veel interseksuele mensen vechten voor het feit dat hun interseksualiteit niet langer als een ziekte wordt gezien, maar als een variatie op de normale geslachtsontwikkeling.Therapie wordt door hen niet als hulp gezien, maar als discriminatie.
Vooruitzichten en prognose
Hermafroditisme blijft levenslang bestaan zonder behandeling. Bij mensen bestaat echt hermafroditisme niet, maar zogenaamd pseudo-hermafroditisme wel. Aangezien de zeldzame gevallen altijd zeer individueel zijn, moet van geval tot geval worden beslist of behandeling überhaupt nodig en nuttig is. In de meeste gevallen wordt pas in de tienerjaren of jongvolwassenheid erkend dat er sprake is van pseudo-hermafroditisme, zodat de seksuele kenmerken allang zijn gevormd en de persoon ook het gevoel heeft dat hij of zij tot de een of de ander behoort. seks. Behandeling kan nuttig zijn als de patiënt zich niet identificeert met het biologische geslacht. Vervolgens kan worden bekeken of een gedeeltelijke of volledige geslachtsverandering het leed kan verminderen. Als de patiënt daarentegen het gevoel heeft dat hij of zij behoort tot het geslacht waartoe hij of zij is toegewezen, kan het nuttig zijn om chirurgische en medicinale maatregelen om de kenmerken van het andere biologische geslacht terug te dringen. Als de uitwendige of inwendige geslachtsorganen ongebruikelijke vormen hebben, kan dit, afhankelijk van de noodzaak, operatief worden gecorrigeerd. Vaak verlaagt dit alleen de hormoonspiegels van het andere geslacht, zodat een hormonale behandeling in korte tijd voldoende is. Dit kan helpen om de kenmerken van het feitelijke geslacht sterker te ontwikkelen bij pseudo-hermafroditisme. Echter, hoe later het (pseudo) hermafroditisme wordt onderkend, hoe moeilijker het wordt om alsnog de ontwikkeling te beïnvloeden.
het voorkomen
Interseksualiteit is niet te voorkomen, aangezien het in veel gevallen een erfelijke aandoening in de geslachtsontwikkeling is.
Nazorg
Bij hermafroditisme zijn er meestal geen directe opties of maatregelen van nazorg die beschikbaar is voor de getroffen persoon. In dit geval is de patiënt eerst afhankelijk van een uitgebreide diagnose en behandeling. De symptomen kunnen echter niet altijd volledig worden verlicht. Slechts in enkele gevallen zijn chirurgische ingrepen mogelijk waarbij een duidelijk geslacht aan de getroffen persoon wordt toegekend. In de meeste gevallen wordt onmiddellijk na de geboorte een uitgebreide operatie uitgevoerd om de symptomen te verlichten. Daarom staat de vroege herkenning van de ziekte door de respectievelijke symptomen ook op de voorgrond. Na de operatie zijn de patiënten afhankelijk van medicatie, voornamelijk hormonen. Als gevolg hiervan zijn de geslachtsorganen volledig ontwikkeld. Vooral ouders moeten letten op de juiste en regelmatige inname van de medicijnen, zodat de symptomen volledig worden verlicht. In de regel is psychologische behandeling ook nodig bij hermafroditisme. Hiermee moet in een zeer vroeg stadium worden begonnen. De steun van de familie, familieleden en vrienden van de patiënt is ook erg belangrijk. De familieleden moeten de ziekte begrijpen en op de juiste manier met de patiënt omgaan. De levensverwachting van de getroffen persoon wordt niet verminderd door hermafroditisme.
Dit is wat u zelf kunt doen
De relatie van een interseksueel tot zijn seksuele kenmerken, fysiek en psychologisch, hangt vaak af van zijn sociaal-culturele omgeving, en niet zelden van zijn medische geschiedenis Decennia lang werden onomkeerbare uitlijningen uitgevoerd kort na de geboorte of in de kindertijd, wat later leidde tot ernstige problemen bij het vinden van identiteit voor sommige getroffen personen; hetzelfde geldt voor hormoon administratie Daardoor de pathologisatie van hermafroditisme zonder de aanwezigheid van een volksgezondheid klacht moet in principe in twijfel worden getrokken. Interseksuelen, wier lichaamsfuncties, eventueel los van hun voortplantingsvermogen, niet of nauwelijks worden beperkt door hun meer of minder uitgesproken geslachtskenmerken, zijn wat hun genderidentiteit betreft normale gezonde mensen. (En er zijn ook interseksuelen die zich ondanks hun seksuele kenmerken “man” of “vrouw” voelen en niet tot een “derde geslacht” behoren, waardoor ze ook “mannelijk” of “vrouwelijk” zijn). Omdat ze echter als exotisch kunnen worden beschouwd, vooral in niet-interseksuele kringen, ondanks de normaliteit van interseksualiteit die aan hen wordt toegeschreven, houden velen hun ware genderidentiteit - behorend tot het 'derde geslacht' - geheim op het werk, enz. regionale en interregionale) zelfhulpgroepen bieden de mogelijkheid tot uitwisseling met anderen. Bovendien kan lezen over de herkenning van hermafrodieten in andere tijden en culturen verrijkend zijn als het gaat om het eigen geslacht; er zijn bijvoorbeeld drie geslachten in boeddhistische oorsprongsmythen. Juridisch gezien blijft de emancipatie van intersekse personen in beweging; op 8 november 2017 oordeelde het Federale Constitutionele Hof in Karlsruhe dat intersekse personen een "positieve identiteit" moeten krijgen - dat wil zeggen, niet alleen de keuze om noch "man" noch "vrouw" te zijn.
