Indiase slangenwortel is een oude medicinale plant uit Zuid-Azië. Het werd in India onder meer gebruikt voor de behandeling van slangenbeet.
Voorkomen en teelt van de Indiase slangenwortel.
Traditioneel Chinees Medicijn (TCM) gebruikt Indiase slangenwortel om te behandelen lever aandoeningen, duizeligheid en hypertensie geassocieerd met hoofdpijn De botanische naam van Indiase slangenwortel is Rauwolfia serpentina Het is ook bekend als Indiase snakeroot, slangenhout, Java-duivel peper of gek kruid. De medicinale plant behoort tot de familie van hondengif (Apocynaceae). Het moet niet worden verward met Amerikaanse snakeroot. De naam Rauwolfia is te danken aan de Franse botanicus Charles Plumier (1646-1704), die daarmee de Duitse botanicus Leonhard Rauwolf (1535-1596) eerde. De naam Serpentina wordt beschouwd als een verwijzing naar de slangachtige vorm van de plant. Indiase serpentijn is een van de groenblijvende struiken en groeit rechtop. Het heeft een witte, gladde schors en een melkachtig sap. De kleine bloemen verschijnen tussen april en mei. De kelkblaadjes hebben een roodachtige kleur, terwijl de bloembladen wit zijn. Bovendien vormt de Indiase snakeroot zwarte steenvruchten, die een grootte bereiken van ongeveer 8 millimeter. De oorsprong van de Indiase slangenwortel is India. Van daaruit verspreidde de plant zich naar Pakistan, Sri Lanka en Indonesië. Rauwolfia serpentina gedijt voornamelijk in de tropische gebieden van Noordoost-India en in de Himalaya-regio. Andere teeltgebieden zijn Maleisië, Birma en Thailand. Het oogstseizoen vindt plaats van eind oktober tot begin november.
Effect en toepassing
Medicinaal bruikbare werkzame stoffen van de Indiase slangenwortel zijn de ongeveer 60 verschillende alkaloïden Deze omvatten voornamelijk het monoterpeen alkaloïden van het type yohimban, heteroyohimban, ajmalan en sarpagan. Rescinnamine en reserpine worden beschouwd als de belangrijkste actieve ingrediënten. Dus, reserpine heeft een bloeddrukverlagend middel en kalmerend effect. Ook onder de alkaloïden zijn yohimbine, serpentijn, ajmalijn en deseripine. Het mengsel van alkaloïden heeft de eigenschap om stemmingsverhogend, krampstillend en laxeermiddel Effecten. Medicinaal wordt de Indiase slangenwortel meestal als afgewerkt preparaat toegediend. In hogere doses wordt Rauwolfia echter als giftig beschouwd. Om deze reden mag het alleen op doktersvoorschrift worden gebruikt. De inname van de Indiase slangenwortel gebeurt in eerste instantie in kleine hoeveelheden. Deze worden toegediend totdat de juiste dosering is bereikt. Daarna vindt een langdurige behandeling met het preparaat plaats, die tot een jaar kan duren. In homeopathie, Indiase slangenwortel wordt gebruikt in lage potenties D1 tot D4. De remedies worden voornamelijk gebruikt om te behandelen Depressie en hoge bloeddruk Tot aan de potentie D3 wordt aangenomen dat Rauwolfia een recept nodig heeft. In de potentie D6 kan het worden toegediend voor de therapie van zenuwaandoeningen. De remedie wordt meestal ingenomen in de vorm van tablets of druppels. Combinaties met reserpine worden voornamelijk gebruikt. Het enige monogene geneesmiddel is Gilurytmal, dat bevat ajmalijn. Het wordt gebruikt voor de behandeling van hartritmestoornissen De Ayurvedische geneeskunde waardeert ook de Indiase slangenwortel. Daar wordt het geclassificeerd als verwarmen en drogen. Ondanks zijn bitterheid smaak, het oefent een scherp effect uit op de spijsvertering. Vanwege zijn kalmerende effecten wordt het gebruikt tegen nerveuze rusteloosheid en krampen. Traditioneel Chinees Medicijn (TCM) gebruikt Indiase slangenwortel om te behandelen lever aandoeningen, duizeligheid en hypertensie geassocieerd met hoofdpijn.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
In ayurvedische teksten werd de Indiase slangenwortel al in de 7e eeuw voor Christus genoemd. In het oude India gebruikten genezers het voornamelijk tegen slangenbeten. De exotische medicinale plant bereikte Europa pas in het begin van de 18e eeuw, toen hij werd ontdekt tijdens onderzoeksreizen. Rauwolfia werd aanvankelijk ook op het Europese continent gebruikt, net als in de Indiase volksgeneeskunde. In 1952 konden wetenschappers het belangrijkste actieve ingrediënt van de Indiase slangenwortel, reserpine, isoleren, waardoor chemische productie mogelijk werd. Op deze manier werd Rauwolfia slechts twee jaar later op grote schaal gebruikt in de geneeskunde. Het belangrijkste toepassingsgebied waren psychiatrische ziekten zoals psychosen. Indiase slangenwortel was een van de eersten drugs worden getest voor de behandeling van schizofrenie Door intensief onderzoek hebben wetenschappers ook belangrijke kennis opgedaan over het metabolisme van de mens hersenen, wat op zijn beurt leidde tot de ontwikkeling van nieuwe nuttige preparaten. Reserpine had echter het nadeel van talrijke bijwerkingen. Dit leidde uiteindelijk tot een afname van het gebruik van reserpine. In de jaren zeventig werd reserpine vervangen door preparaten die beter werden verdragen. Lange tijd werd Rauwolfia ook als een belangrijke behandeling beschouwd hypertensie In 1986 werd de Indiase slangenwortel positief beoordeeld door Commissie E en aanbevolen voor de behandeling van milde hypertensie, psychomotorische rusteloosheid, spanning en angst wanneer andere maatregelen waren niet effectief. Door de sterke bijwerkingen werd de medicinale plant echter nauwelijks gebruikt. Rauwolfia werd alleen in lage doses als reserpine samen met andere antihypertensiva gebruikt drugs Tegenwoordig is Indiase slangenwortel nog steeds een bewezen remedie homeopathie Daar wordt het preparaat toegediend in homeopathische verdunning voor milde hart- pijn en essentiële hypertensie. Zoals eerder vermeld, zijn er verschillende bijwerkingen mogelijk bij het nemen van Indiase slangenwortel, wat kan worden toegeschreven aan de sterke werking van de plant. Dit kunnen nachtmerries zijn, Depressie, ongerustheid, hart- problemen, problemen met de bloedsomloop, de symptomen van Parkinson en spierzwakte. Rauwolfia mag niet worden gebruikt als de patiënt lijdt aan aandoeningen zoals Depressie, nefrosclerose of arteriosclerose van het cerebrale schepen.
