Sinds de ontwikkeling van Etienne-Jules Marey en Auguste Chauveau hartkatheterisatie in de periode tussen 1861 en 1863 zijn veel risicovolle hartoperaties overbodig geworden, wat niet alleen zachter is voor patiënten, maar ook veel voordelen biedt door een volksgezondheid economisch standpunt.
Wat is hartkatheterisatie?
Hartkatheterisatie is minimaal invasief, wat betekent dat de hele procedure volstaat met een kleine opening waardoor de katheter - een buisvormig medisch instrument - wordt ingebracht. Het primaire doel van hartkatheterisatie is om het hart- en omgeving schepen Het voordeel van deze methode ten opzichte van conventionele chirurgie is dat deze zachter is voor de patiënt, aangezien het niet langer nodig is om de borst In plaats daarvan is hartkatheterisatie minimaal invasief, wat betekent dat de hele operatie volstaat met een kleine opening waardoor de katheter - een buisvormig medisch instrument - wordt ingebracht. Door de patiënt te bestralen met röntgenfoto's kan de behandelende arts de operatie op de monitor volgen. Hartkatheterisatie wordt echter niet uitsluitend gebruikt om de hart- or kransslagaders, maar biedt de mogelijkheid tot verdere behandeling maatregelen Bijvoorbeeld verstopt schepen kan worden heropend door ballondilatatie tijdens hartkatheterisatie. Het is ook mogelijk om gewonden te stabiliseren schepen van binnenuit met een stent - een metalen gaas. Verder ziek of niet functionerend hart- kleppen kunnen worden vervangen zonder dat een grote hartoperatie nodig is. Het belangrijkste hulpmiddel dat bij hartkatheterisatie wordt gebruikt, is de katheter, een buisvormig apparaat waar een voerdraad omheen is gewikkeld voor zijn eigen stabilisatie. Afhankelijk van welke delen van het hart moeten worden onderzocht, wordt bepaald van waaruit de katheter wordt ingebracht. Mogelijke inbrengpunten voor hartkatheterisatie zijn onder meer veneuze en arteriële aders die langs de pols, lies en elleboog.
Functie, effect en doelen
Hartkatheterisatie begint met anesthesie van de plaats waar de katheter zal worden ingebracht. Anesthetica worden alleen toegediend als de patiënt hier specifiek om vraagt; anders, sedativa worden gebruikt. Als een katheterwisseling wordt verwacht, wordt dan een omhulsel als vereenvoudigde geleider op de inbrengplaats geplaatst. De katheter wordt vervolgens ingebracht. De hoofd van de katheter is ontworpen om bijzonder zacht te zijn om letsel aan de bloedvaten te voorkomen. Om verwondingen bij het terugtrekken van de katheter te voorkomen, vervormt de katheter bij het veranderen van richting. Bovendien is hij wendbaar. Dit is belangrijk omdat het de arts in staat stelt de katheter op de "juiste" tak voort te zetten. Omdat de voerdraad, die door de eigenlijke katheter is gewikkeld, van metaal is gemaakt, is de katheter zichtbaar wanneer de patiënt gelijktijdig wordt bestraald met röntgenstralen. Zo kan de arts altijd op de monitor zien waar de katheter zich op dat moment bevindt. De bloedvaten en het hart zelf zijn echter niet zichtbaar onder röntgenfoto's. Daarom wordt een contrastmiddel aan de patiënt toegediend. Dit gebeurt echter niet door het middel veneus in de patiënt te injecteren, zoals wel het geval is computertomografie, bijvoorbeeld, maar wordt via de katheter zelf in de bloedvaten geïnjecteerd. Als de katheter zijn bestemming heeft bereikt, kunnen indien nodig verdere behandelingen worden uitgevoerd als onderdeel van de hartkatheterisatie, zoals de reeds genoemde ballondilatatie. Als de hartkatheterisatie eenmaal met succes is voltooid, kan de patiënt niet onmiddellijk daarna worden ontslagen. Omdat zelfs met de grootste zorg van de kant van de arts schade aan de bloedvaten niet kan worden uitgesloten en dit onvoorspelbare gevolgen kan hebben, moet de patiënt na de hartkatheterisatie enkele uren, zo niet een hele dag in medische zorg blijven. hij of zij kan worden ontslagen.
Risico's en gevaren
Statistisch gezien is hartkatheterisatie een relatief veilige procedure. Het aantal patiënten dat in het ziekenhuis stierf als gevolg van hartkatheterisatie was 1 procent (ongeveer 4,000 mensen), volgens een kwaliteitsonderzoek uit 2009. hartkatheterisaties waarbij verdere behandeling maatregelen, zoals ballondilatatie, werd uitgevoerd, was de dodelijkheid in het ziekenhuis twee keer zo hoog, namelijk 2.4 procent. Patiënten hoeven zich ook geen zorgen te maken over blootstelling aan straling, aangezien deze binnen het onschadelijke bereik van 2,413 cGy * cm² ligt. Daarentegen kunnen mogelijke bijwerkingen van het contrastmiddel problematisch zijn tijdens een hartkatheterisatie. Patiënten met chronische hyperthyreoïdie worden in het bijzonder getroffen. Hier de jodium in het contrastmiddel kan leiden op problemen met de schildklier.
