OP
De chirurgische behandelingsoptie is radicale prostatectomie (RPE). De prostaat klier (prostaat) is volledig uitgesneden (ectomie), meestal beide zaadblaasjes en mogelijk ook aangetast weefselvocht knooppunten in de directe omgeving (regionaal lymfeklieren Er zijn verschillende chirurgische ingrepen.
De operatie kan worden uitgevoerd via de buik (retropubische RPE) of vanuit het perineum (perineale RPE). Daarbij wordt onderscheid gemaakt tussen open en laparoscopische of zelfs minimaal invasieve chirurgie. De minimaal invasieve procedure heeft als voordeel dat er minder incisiegebied is en dus minder wondranden.
Het grootste nadeel ten opzichte van de open procedure is echter dat alleen weefselvocht knooppunten in de directe omgeving kunnen worden verwijderd. Met de prostaatechter een deel van de urinebuis is ook uitgesneden. Dit wordt opnieuw gehecht, maar leidt vaak tot incontinentie aanvankelijk.
Hoe lang dit duurt, hangt af van de operatie zelf, maar ook van factoren die de patiënt meebrengt. Sommige incontinentie verdwijnt volledig direct of binnen enkele weken, maar het is ook mogelijk dat het levenslang blijft staan. Een andere complicatie die kan voortvloeien uit de operatie is het letsel aan de zenuwen die verantwoordelijk zijn voor erectie.
In het ergste geval is een erectie niet meer mogelijk, maar het vermogen om een climax te hebben blijft onaangetast. De operatie rond de zenuwen hangt sterk af van de vaardigheid van de chirurg en de gebruikte techniek. De laatste jaren is de “zenuwsparende techniek” steeds populairder geworden, wat in dit opzicht tot betere resultaten kan leiden.
Een cosmetische bijwerking van de operatie kan ook resulteren in een verkorting van de buitenste extremiteit, wat bij sommige patiënten psychische problemen veroorzaakt na de operatie. Ondanks alle complicaties is radicale prostatectomie echter de voorkeursprocedure om een gelokaliseerd carcinoom te genezen. De beslissing hiervoor moet echter altijd per geval en met ondersteunende begeleiding worden genomen.
