Glenoïde breuk is de term die wordt gebruikt om een breuk in de schouderholte te beschrijven. Het kan een negatief effect hebben op de algehele stabiliteit van de schouder.
Wat is een glenoïdfractuur?
Een glenoïde breuk is wanneer een breuk van de glenoïdholte (glenoïd) optreedt. De glenoïde heeft een directe invloed op de functie van de menselijke schouder. Om deze reden een glenoïde breuk veroorzaakt vaak instabiliteit van de schoudergewricht De glenoïde is longitudinaal ovaal van vorm en maakt deel uit van de scapula (schouderblad Samen met de humerus hoofd (Hoofd van de opperarmbeen), vormt de glenoïde het glenohumerale gewricht. De glenoïdholte lijkt op een kleine soepbord en bevindt zich aan de zijkant van de glenoïdholte. De bal van de humerus hoofd past in de ronding van de glenoïdplaat. Breuken van de glenoïdholte kunnen in twee typen worden verdeeld. Deze omvatten breuk van de voorrand van de glenoïde, die vaak wordt geassocieerd met dislocatie van de schouder, en breuk van de gehele glenoïde holte. Een marginale fractuur van de glenoïde draagt ook de naam Bankart fractuur.
Oorzaken
De oorzaak van een glenoïdfractuur is meestal een enorme kracht. Een glenoïdrandfractuur wordt bijna altijd voorafgegaan door een dislocatie van de schouder, wat resulteert in benige avulsie aan de gezamenlijke capsule In het geval van een glenoïdrandfractuur, de gezamenlijke capsule en het gewricht lip (labrum glenoidale) bijna altijd ook scheuren. Een simpele val op de schouder is meestal voldoende om een glenoïdrandfractuur te veroorzaken. Een volledige glenoïdfractuur wordt daarentegen meestal veroorzaakt door een ernstige impact. Meestal gaat het om een verkeersongeval. Als gevolg hiervan komen gelijktijdige verwondingen aan het sleutelbeen ook vaak voor. Evenzo kunnen de armplexus, cervicale wervelkolom en thorax worden aangetast.
Symptomen, klachten en tekenen
Beide vormen van glenoïdfractuur hebben met elkaar gemeen dat ze significant veroorzaken pijn bij getroffen personen. Dit geldt ook voor de kleinere Bankart-fracturen, waarvan de omvang minder groot is, maar toch uitgesproken functionele effecten hebben. Zo kunnen de kraakbeenachtige vergrotende lippen, die stevig vastzitten aan de benige delen van de glenoïdholte, hun functies niet meer uitoefenen. Omdat de schoudergewricht hierdoor gemakkelijk ontwricht, treedt de aanzienlijke instabiliteit op. Gecompliceerde verbrijzelde fracturen worden als bijzonder pijnlijk beschouwd. Om deze reden nemen patiënten altijd een volledig beschermende houding aan. Uitgebreide bewegingen worden vermeden. Het bewegingsbereik wordt ook aanzienlijk verminderd.
Diagnose en verloop
Als een fractuur van de glenoïdholte wordt vermoed, is het belangrijk om snel een arts te raadplegen. De arts voert eerst een gesprek met de patiënt. Daarbij vraagt hij naar de aard van het ongeval en op welke wijze de pijn en beperkte beweging zijn merkbaar. Om een glenoïdfractuur met zekerheid vast te stellen, voert de arts een Röntgenstraal onderzoek van de schouder. Als de fractuur complex is, kunnen ook meer geavanceerde diagnostische procedures worden gebruikt. Waaronder computertomografie (CT) of MRI (MRI). Als de botfragmenten als onderdeel van een therapeutische behandeling in hun oorspronkelijke positie kunnen worden teruggebracht, verloopt de glenoïdfractuur meestal positief. De kansen op herstel zijn over het algemeen goed. In het geval van ernstige ongevallen en verwondingen moet echter worden gevreesd voor uitgebreide schade aan de zachte weefsels, wat het genezingsproces moeilijker en duurder maakt. Bovendien brengt een breuk van de glenoïdholte een relatief hoog risico op ontwikkeling met zich mee artrose Het verloop van een glenoïdfractuur wordt niet als goed beschouwd als er geen chirurgische ingreep wordt uitgevoerd. Bankart-fracturen resulteren bijvoorbeeld meestal in een onstabiele schouder gewrichten, die dan vaak de schouder ontwricht. Complexe verkleinde breuken, zonder therapie, resulteren in een slechte uitlijning, wat op zijn beurt resulteert in stijfheid van de schouder.
Complicaties
Een glenoidale fractuur treedt meestal op spanning op de hele schouder. Dit resulteert in zeer ernstig pijn bij de patiënt, wat de vorm kan aannemen van rustpijn of drukpijn. Pijn in rust kan ook 's nachts optreden en leiden slaapproblemen. Het is niet ongebruikelijk dat de patiënt prikkelbaar en agressief wordt als gevolg van de pijn. De glenoïdfractuur leidt tot aanzienlijke bewegingsbeperkingen. In de meeste gevallen is het niet meer mogelijk om de gebruikelijke functie van de schouder voort te zetten. De diagnose is relatief eenvoudig en snel, dus de behandeling kan vroeg beginnen. De hevige pijn kan leiden tot psychisch ongemak en Depressie bij veel patiënten. Glenoid fractuur wordt behandeld met behulp van een operatie. Hierdoor wordt de functie van de schouder hersteld en kan de aangedane persoon weer normaal bewegen. Sportieve activiteiten zijn in de meeste gevallen ook weer mogelijk na de operatie. Er zijn geen bijzondere complicaties. Het kan echter niet worden uitgesloten dat de getroffen persoon in ernstige gevallen blijft lijden aan bewegingsbeperkingen en mogelijk niet langer kan sporten. De levensverwachting wordt echter niet beperkt door de glenoïdfractuur.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als na een ongeval of val ernstige pijn in de schouder wordt opgemerkt, moet een arts worden geraadpleegd. Het innemen van pijnstillende medicatie moet met een arts worden besproken, zodat ongewenste bijwerkingen kunnen worden voorkomen. Als visuele afwijkingen van de schoudergewricht optreden, is een arts nodig. Als het chippen van de botten schoudergewricht wordt gevoeld, moet de schouder worden geïmmobiliseerd en moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Als er veranderingen zijn in mobiliteit, eenzijdig fysiek spanning of een slechte houding, moet een arts worden geraadpleegd. Als hoofdpijnslaapstoornissen of spierongemakken optreden, is medische hulp nodig. Overmatige instabiliteit van de schouder wordt als ongebruikelijk beschouwd en moet zowel onderzocht als behandeld worden. Als de normale prestaties afnemen vanwege het ongemak, is een bezoek aan de dokter vereist. Als er blauwe plekken ontstaan of verkleuring van het huid wordt opgemerkt, moet een arts worden geraadpleegd. Als de glenoïdfractuur wordt veroorzaakt door geweld van een andere persoon, moet de getroffen persoon hulp zoeken. Er kan contact worden gelegd met ondersteunende organisaties via verschillende overheidsinstanties of een arts. Hierdoor wordt zowel uitgebreide fysieke als emotionele zorg geboden. Als de getroffen persoon door de oorzaak van de klachten een trauma heeft opgelopen of als een angststoornis zich ontwikkelt, moet een arts worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Voor een effectieve behandeling van een glenoïdfractuur is een operatie meestal absoluut noodzakelijk. Zo kan de volledige beweeglijkheid van de schouder alleen op deze manier worden hersteld. Het probleem dat de verschillende glenoïdfracturen met elkaar gemeen hebben, is hun onmiddellijke impact op de stabiliteit van het schoudergewricht. De holte van het glenoïd is veel kleiner dan de humerus hoofd Om deze reden spelen de omliggende zachte weefsels aan de rand van de glenoïdholte een belangrijke rol bij de stabiliteit van het schoudergewricht. Als de rand afbreekt, kan ook het weke delencomplex zijn taken niet meer uitvoeren. Het resultaat is instabiliteit van de hele schouder. Om deze reden is een chirurgische behandeling onmisbaar, vooral bij jonge patiënten die actief zijn in de sport. Tijdens de chirurgische ingreep brengt de chirurg de botfragmenten die tijdens de breuk verschoven terug naar hun oorspronkelijke positie. Daar worden ze gerepareerd om ze opnieuw te kunnen bevestigen. Er worden verschillende materialen gebruikt om de fixatie uit te voeren. Deze omvatten platen, draden, schroeven of hechtingen. Kleinere Bankart-fracturen of marginale fracturen worden meestal behandeld door artroscopie (kijkoperatie). Hiervoor heeft de chirurg een speciale endoscoop in de vorm van een smalle buis. Aan de voorkant van de endoscoop zit een kleine speciale camera. Met behulp van een tweede buis schuift de chirurg speciale instrumenten die nodig zijn voor de procedure naar het schoudergewricht. Met behulp van de instrumenten kan het verplaatste bot teruggebracht worden naar zijn oorspronkelijke positie. Daar wordt het eindelijk op zijn plaats bevestigd. Als het een gecompliceerde glenoïdfractuur is, moet deze worden behandeld met platen of schroeven. Met modernere procedures artroscopie kan nu ook worden uitgevoerd.
Vooruitzichten en prognose
Met snelle en goede medische zorg is de prognose van een glenoïdfractuur gunstig. Dit geldt met name in het geval van een eenvoudige fractuur die niet heeft bijgedragen tot verdere schade aan de omliggende regio's. Om een optimaal genezingsproces te ondersteunen, ondergaan de meeste patiënten een operatie. Dit om ervoor te zorgen dat de beweeglijkheid van de schouder na voltooiing van de behandeling zo volledig mogelijk wordt hersteld. Herstel duurt meestal enkele maanden. Volledige symptoomvrijheid vereist echter nog enige tijd daarna. Zonder medische zorg kan blijvende schade aan het skelet optreden. De botten niet meer groeien samen op de noodzakelijke manier als ze niet voldoende aan elkaar zijn bevestigd. Dit beperkt de mobiliteit van het schoudergewricht aanzienlijk en kan leiden tot permanente pijn. Bij een samengestelde breuk bestaat ook het risico van blijvende bewegingsbeperking. Dit geldt vooral als kraakbeen, zacht weefsel of andere botfragmenten werden beschadigd tijdens de breuk. De prognose bij deze patiënten hangt af van het algehele letsel en moet op individuele basis worden beoordeeld. Hoewel een simpele fractuur een goede kans op genezing heeft, kan het later tot gevolgen of ziekte leiden. Vaak is de chronische ziekte osteoartritis wordt in een later stadium bij getroffen personen gediagnosticeerd.
het voorkomen
Het voorkomen van een glenoïdfractuur is niet eenvoudig, omdat het vaak het gevolg is van verkeersongevallen. Het is ook belangrijk om situaties tegen te gaan die kunnen leiden tot een val op de schouder.
Nazorg
Bij een glenoïdfractuur zijn de mogelijkheden voor nazorg zeer beperkt. Daarom moet de patiënt in de eerste plaats vertrouwen op directe medische aandacht van een arts om de patiënt op de juiste manier te behandelen voorwaarde en verdere complicaties voorkomen. In de meeste gevallen wordt een glenoïdfractuur behandeld door een chirurgische ingreep. Na zo'n operatie moet de getroffen persoon voor zijn lichaam zorgen. Daarom moeten sportactiviteiten of andere inspannende activiteiten in ieder geval worden vermeden. Over het algemeen dienen getroffen personen zo min mogelijk te rusten en te bewegen. Bovenal moet het verzwakte deel van het lichaam worden gespaard. Fysiotherapie maatregelen zijn ook erg handig na de operatie. Veel van de oefeningen kunnen ook thuis worden uitgevoerd, wat de genezing kan versnellen. In de regel zijn ook na een succesvolle behandeling regelmatig vervolgonderzoeken nodig om in een vroeg stadium verdere schade op te sporen. De levensverwachting van de getroffenen wordt niet verminderd door de glenoïdfractuur. Over het algemeen heeft een gezonde levensstijl ook een positief effect op het verdere beloop van deze ziekte. De chirurgische ingreep gaat meestal niet gepaard met bijzondere complicaties.
Wat u zelf kunt doen
Als een glenoïdfractuur wordt vermoed, moet eerst een arts worden geraadpleegd. Afhankelijk van welke diagnose de medische professional stelt en welke behandeling wordt gestart, diverse zelfhulp maatregelen kan genomen worden. Allereerst wordt de getroffen persoon geadviseerd om het rustig aan te doen. In het bijzonder mogen de aangedane schouder en arm niet te veel worden blootgesteld spanning om genezing zonder pijn te garanderen. Bij ernstige verwondingen wordt meestal een operatie uitgevoerd. Na een dergelijke operatie moet de patiënt de instructies van de arts opvolgen wondverzorging en elk beschermend maatregelen Bovendien zijn regelmatige medische controles geïndiceerd. De individuele symptomen van een glenoïdfractuur kunnen mogelijk worden verlicht met behulp van verschillende huismiddeltjes en natuurlijke remedies. Bijvoorbeeld de homeopathische middelen nachtschade en arnica hebben bewezen effectief te zijn. Conservatieve maatregelen zoals verkoelende of rustgevende massages helpen ook tegen typische begeleidende symptomen zoals pijn, spanning of spierpijn gewrichtspijn In overleg met de arts kunnen verschillende remedies uit de Chinese geneeskunde worden geprobeerd. Als deze maatregelen geen effect hebben, moet de fractuur in ieder geval opnieuw naar de arts worden gebracht. In het geval van ernstige fracturen moeten zelfhulpmaatregelen worden gestaakt. De belangrijkste maatregel is dan om de klachten vakkundig te laten behandelen.
